گونش: «چَدَس» برای ایجاد یک «نسل بدبین و مذهبی» است

بریتان گونش نماینده مردین حزب برابری و دموکراسی خلق‌ها گفت که «چَدَس» یکی از آخرین گام‌های حزب عدالت و توسعه برای ایجاد یک «نسل بدبین و مذهبی» است.

طرح چَدَس (من به محیط اطرافم حساسم، از ارزش‌ها محافظت می‌کنم) در افکار عمومی به طرح انتصاب روحانیون در مدارس معروف است و مدارسی نیز به عنوان مرکز آزمون این طرح انتخاب شده‌اند. وزارت آموزش و پرورش ملی تصمیم گرفته است که پروژه چَدَس را در سال تحصیلی ۲۰۲۳-۲۰۲۴ بین تمام مدارس گسترش دهد. همه افرادی که در چارچوب برنامه «آموزش ارزش‌ها» به عنوان «مشاور معنوی» تعریف شده‌اند، عضو دیانت هستند. بریتان گونش آلتین نماینده ماردین از حزب برابری و دموکراسی خلق‌ها در مورد هدف دولت حزب عدالت و توسعه - حزب حرکت ملی از این پروژه با خبرگزاری فرات (ANF) صحبت کرد.
بریتان گونش با بیان اینکه چَدَس یکی از روش‌های دولت حزب عدالت و توسعه است که می‌خواهد سیاست خود را به دانش‌آموزان منتقل کند گفت: «آنها از طریق کودکان و جوانان مستقیما جامعه و آینده ما را هدف قرار می‌دهند. حزب عدالت و توسعه در طول ۲۱ سال قدرت خود همیشه می‌خواست نسلی از «کینه و دین خود را فراموش نکنی» بوجود آورد. این تعریف آنهاست. آنها سعی کردند یک نسل بدبین و مذهبی ایجاد کنند. می‌توان گفت که چَدَس نیز پروژه‌ای از این دست است.»

بریتان گونش نماینده پارلمان اعلام کرد که با انتصاب واعظان و روحانیون سعی در نفوذ در مناطق خارج از مدرسه، نفوذ در منازل و کنترل کامل جامعه دارند و گفت: « چَدَس اینگونه پروژه‌ای است. افرادی که آموزش‌های تربیتی ندیده‌اند و نمی‌دانند چگونه با کودکان کار کنند، از دوران رشد و سلامت روانی کودکان آگاه نیستند، در مدارس به کودکان آموزش می‌دهند. در واقع در یک سیستم اجتماعی عادی، وظیفه صحبت کردن با کودکان در مورد این ارزش‌ها، وظیفه معلمان برجسته است. رهبران و مشاوران ذهنی افرادی هستند که در روانشناسی و تربیت کودک متخصص هستند. متأسفانه اساتید برجسته در انتظار انتصاب هستند، اما وظایف آنها بر عهده مبلغان و هیئت‌های مذهبی گذاشته شده است. در صورتی که کودک در کلاس حاضر نشود با عدم حضور در مدرسه تنبیه می‌شود. این تأثیر جدی بر روح و روان کودکان خواهد داشت.»

بریتان گونش با یادآوری اینکه در کشورهای مختلف نیز آموزش‌های معنوی داده می‌شود گفت: «اما تفاوت در این است که برای هر گروهی، برای هر دین و اعتقادی این آموزش‌ها داده می‌شود. اما در ترکیه درس دینی اجباری است. سیستم مذهب و ایدئولوژی خود را تحمیل می‌کند، کودکان علوی و غیر مسلمان اکنون ۱۶ ساعت تعلیم دینی خواهند داشت، این هرگز قابل قبول نیست و معنایی جز تحمیل ندارد، چیزی جز شبیه سازی نیست. آنها هیچ مراجعی غیر از خود را نمی‌پذیرند. فقط ترک‌های اهل سنت را قبول دارند، نهادهای علوی و همه فعالان حقوق بشر باید برای این امر به پا خیزند.»