عضو پارلمان استانبول از حزب چپ سبز اوزگُل ساکی، به انزوای تحمیلی بر رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان اشاره نمود که بر تمام جامعه نیز تحمیل شده و افزود: آک‌پ-م‌ه‌پ هر بخشی از جامعه را که نپسندد، منزوی می‌کند.
پارلمانتار استانبول حزب چپ سبز اوزگُل ساکی، درباره توطئه ۹ اکتبر ۱۹۹۸ و انزوای کنونی با خبرگزاری فرات گفتگو کرد.
اوزگل ساکی عنوان کرد که منزوی سازی نقطه بسیار حساس حاکمیت آک‌پ-م‌ه‌پ است و افزود: انزوا از امرالی آغاز شد و در تمام بخش‌های جامعه گسترش یافت. حکومت کنونی تلاش دارد با استفاده از منزوی سازی جامعه را کنترل کند. حکومت آک‌پ-م‌ه‌پ حالا خودش را با دولت یکی می‌داند و خودش را یک سیستم تازه حساب می‌کند. او خودش را در کنار همه نهادها و در کنار همه نیروهای امنیتی قرار می‌دهد. لذا باید دید راه‌های مبارزه با انزوا کدام است؟ آیا مبارزه‌ای متحد سازمان یافته است؟ سبک کار آن چگونه است؟
مسئله منزوی سازی نقطه بسیار حساس حاکمیت آک‌پ-م‌ه‌پ است. همین که به موضوع انزوا اشاره می‌شود، فورا با دادگاه و نیروهای امنیتی‌شان وارد عمل می‌شوند. می‌توانیم نمونه مردان یانارداغ را فورا به یاد آوریم. همه می‌دانند که دیدگاه سیاسی مردان یانارداغ با دیدگاه سیاسی جنبش آزادی کورد و دیدگاه سیاسی عبدالله متفاوت است. اما همین که گفت در قوانین بین‌المللی انزوای امرالی غیرقانونی است و باید آزاد شود، فورا دستگیر شد! مقصودم این است که انزوا نه تنها در امرالی هست بلکه بر تمام جامعه تاثیر گذاشته است.
ما باید درباره راه‌های مبارزه جمعی با هم بحث کنیم
اوزگل ساکی یادآور شد که نمونه‌های مشابهی در جهان وجود داشته و اظهار داشت که باید درباره امکانات مشترک بحث کنیم. ساکی گفت: قطعا باید از جنبه تاریخی و اجتماعی این موضوع را بررسی کرد. حدود ۲۴ سال است که انزوا ادامه دارد، اما نه مبارزه سیاسی جنبش آزادی کورد، نه مبارزات سیاسیِ انقلابی، سوسیالیستی و فمنیستی پایان یافته است. ادامه دارند و در راستای اهداف سیاسی خود و برای زندگی برابر و آزاد خلق‌ها و ستمدیدگان مبارزه می‌کنند. در نتیجه می‌توانند برای تداوم مبارزات از خیلی جهات از وجود هم استفاده کنند. مثلا می‌توان از آمریکای لاتین استفاده کرد، در انتخابات اخیر ریاست جمهوری کلمبیا یک گریلای «فارک» انتخاب شد. حالا در کلمبیا به طور فعال مذاکرات صلح و تلاش برای بازسازی جامعه دنبال می‌شود. همانطور که می‌دانیم، مذاکرات صلح با فارک به پایان رسید. حالا رئیس جمهور جدید می‌گوید که امکان صلح با گروه‌های مسلح دیگر نیز وجود دارد. اما این چگونه حاصل شد؟ ما می‌توانیم از آن روند استفاده کنیم. در پروسه صلح قبلی، پلتفرمی به نام «زنان برای صلح» وجود داشت، چون من زمان زیادی را در آنجا سپری کردم، می‌توانم این را بگویم. در کلمبیا این روند با مبارزه مردم بومی، با مبارزه کارگران، با مبارزه کارگران کشاورزی و با مبارزه جمعی جنبش زنان آغاز شد. این نیز بسیار مهم است. حمایت بین‌المللی یعنی در آمریکای لاتین، نه تنها در کلمبیا. چپ‌ها در مکزیک و برزیل به دنبال هم به قدرت رسیدند. برای اینکه همین وضعیت در منطقه ما پیش بیاید، پیش از هر چیزی در داخل مرزهای کشور، باید فرصت‌ها و ابزار مبارزه جمعی را مورد بحث قرار دهیم.
ما باید بتوانیم این رابطه را از نو بسازیم
اوزگل ساکی با آوردن مثال‌هایی، بر مبارزه مشترک تاکید کرد و گفت: پس از سال ۲۰۱۵ زمانی که دولت روند صلح را لغو کرده و سعی نمود رویکرد سیاسی را با تمام نهادهای خود اجرا کند، اپوزیسیون اجتماعی، جنبش انقلابی با یک مشکل کلی روبرو شد و روابط خود را با مبارزات آزادی کوردها کاهش داد. ما باید این رابطه را بازسازی کنیم. این رابطه نباید فقط یک رابطه در زمان انتخابات باشد. زیرا زنان از جامعه جدا شده‌اند. در قانون اساسی جدیدی که در دست تهیه است، قوانین مربوط به زنان برای انزوای کامل زنان تهیه می‌شود. دولت آک‌پ-م‌ه‌پ همه کسانی را که مقبول نمی‌داند، منزوی می‌کند. این را در فعالیت مادران شنبه نیز می‌بینیم. برای پایان دادن به این امر نیاز به یک مبارزه جمعی وجود دارد.
