نوروز اویسال آسلان، نماینده پارلمانی حزب برابری و دموکراسی خلق‌ها (دم پارتی)، در پانل «حق امید در ساختن جامعه دموکراتیک» شرکت کرده و اعلام کرد که با تشکیل کمیسیون تحت نظر پارلمان، زمینه برای برداشتن گام‌های لازم فراهم خواهد شد.
شاخه رِحای جمعیت حقوقدانان برای آزادی (OHD)، شاخه جمعیت حقوق بشر (ÎHD) و کانون وکلای شهر رحا پانلی تخت عنوان «حق امید در ساختن جامعه دموکراتیک» برگزار کردند. این پانل در سالن کنفرانس کانون وکلای شهر رحا برگزار شد. مدیریت پانل بر عهده احمد تاش، عضو جمعیت حقوقدانان برای آزادی، بود. نماینده پارلمانی دم پارتی از حوزه شهر وان نوروز اویسال آسلان، مدیر SAMER یوکسَل گَنچ و وَیسَل آوِجی، زندانی که پس از ۳۰ سال از زندان آزاد شد، به عنوان سخنران در این پانل حضور داشتند. افراد زیادی در این پانل شرکت کردند.
نوروز اویسال آسلان در سخنرانی خود ضمن اشاره به روند چاره‌یابی مسئله کورد، اعلام کرد که رهبر آپو در نامه خود برای آکادمی ژنئولوژی، اصل امید را برای زنان اساس قرار داده است. آسلان افزود: «نباید امید را امری عادی تلقی کرد. باید این امید در جامعه گسترش یابد و همواره زنده باشد. دیدارهای ۶-۷ ماه اخیر به دقت پیگیری می‌شوند، زیرا خلق کورد می‌داند که تمام حوادث جهان بر آنان نیز تاثیر می‌گذارد. نظر آقای اوجالان چیست؟ ما این مسئله را در رهنمودی که برای کنگره ارسال کرده بود، می‌بینیم. آقای اوجالان می‌گوید که در صدد گذار به مرحله حقوقی و گفتگو می‌باشد. همچنین خواستار بیان بی‌واسطه دیدگاه‌های خود برای مردم است. بله ماهیت روند اینگونه است. آقای اوجالان می‌خواهد ما به نتایجی که از تاریخ به دست آورده است، توجه کنیم.»
باید کمیسیونی در پارلمان تشکیل شود
اویسال آسلان در ادامه سخنانش تاکید کرد که برای پیشرفت روند از نظر حقوقی و دیپلماتیک، باید کمیسیونی زیر نظر پارلمان تشکیل شود و افزود: «اما دولت در این زمینه گام ملموسی برنداشته است. آقای اوجالان این روند را به عنوان 'فراخوان صلح و جامعه دموکراتیک' توصیف کرد. راه را برای دیپلساسی عظیم و گام‌های بزرگ نیز هموار می‌کند. با ایجاد کمیسیونی در پارلمان بسیاری چیزها تغییر پیدا خواهد کرد و زمینه برای گام‌های لازم فراهم خواهد شد. آیا ما خواستار جامعه‌ای دموکراتیک هستیم؟ چگونه یک جامعه را از نو بسازیم؟ این پرسش‌ها مهم هستند. زیرا واقعیت جامعه‌ای وجود دارد که با استثمار مواجه شده و هدف حمله قرار گرفته است. آقای اوجالان گفته بود که در صدد آغاز روندی جدید می‌باشد.»
گفتگوهای صلح و تاثیرات آن
یوکسل گنچ نیز اعلام کرد که از روز آغاز روند در حال تحقیق هستند و افزود: «آنطور که ما می‌بینیم، خیابان نتایج روند را نمی‌بیند. ضروری است که به روند‌هایی که از سال ۱۹۹۳ تاکنون به پیشاهنگی آقای اوجالان آغاز شده‌اند، بپردازیم. از نظر شهروندان روند یک‌جانبه است. آتش‌بس سال ۱۹۹۳ نشان داد که مبارزه آزادی خلق کورد مشروع است. در آنکارا زمینه مشروعی ایجاد شد و احزاب سیاسی تشکیل شدند. همان روند در سال ۱۹۹۹ نیز مشاهده شد. آقای اوجالان همواره بر صلح اصرار کرده است. وی در راستای جمهوری دموکراتیک گام برداشت. در صورتیکه روند ۱۹۹۹ را درک کنیم، این روند را بهتر درک خواهیم کرد. در روند سال ۱۹۹۹ به مقامات دولتی که از ما استقبال کردند، گفتیم: 'در چاره‌یابی مسئله کورد، جمهوری دموکراتیک نقطه آخر است. 'دولت آن زمان هیچ گامی برنداشت و خوانش درستی از روند نداشت. در این روند توافقاتی صورت گرفت اما دولت به آن عمل نکرد. روندهای صلح نشان دادند که ما یک نیروی صلح‌طلب و مشروع در منطقه هستیم.»
گنچ در ادامه سخنانش با اشاره به روندهای مختلف ، اعلام کرد که برای پیروز شدن در این روند باید سازماندهی انجام شود و مردم باید مسئولیت بپذیرند.
«مبارزات آزادی یک روح است»
ویسل آوجی نیز با اشاره به تعریف فردریش نیچه از امید، گفت: «آقای اوجالان نه تنها برای خلق کورد، بلکه برای تمام خلق‌ها مایه امید است. آقای اوجالان به مردم اعتماد دارد و به همین دلیل تصمیم به پایان فعالیت تحت نام پ‌ک‌ک گرفت. مسئله خلع سلاح نیست. باید روند را صحیح تعریف کرد. در صورتیکه مردم سازوکارهای خود را ایجاد کنند، هیچ نیرویی توان مقابله با آن را نخواهد داشت. کنفدرالیسم دموکراتیک نیز همین است.»
وی ضمن تاکید بر مسئولیت‌پذیری جامعه، گفت: «روند چگونه باید پیش برود؟ با خودسازماندهی. وضعیت‌هایی روی داد که حتی فکر آن را هم نمی‌کردیم. مبارزه آزادی، روحی است که همواره زنده خواهد ماند. امید ما نیز به خلق‌ها است، حق امید به همان اندازه که حقوقی است، حقی سیاسی و اجتماعی نیز می‌باشد. حق امید به همان میزان که برای ما مهم است، برای دولت نیز گام مهمی خواهد بود.»
پانل با پرسش و پاسخ پایان یافت.
