شهرها و شهرستان‌های غرب کردستان یکی پس از دیگری از کنترل حاکمیت رژیم بعث اسد خارج می‌شوند. نخستنی شهری که آزاد شد, کوبانی بود. خلق‌کرد و نیروهای مدافع, پیشاهنگ و سازمان‌یافته آن مرکز شهر را تحت کنترل خود درآوردند. تمامی سازمان‌ها و موسسات دولتی را تصرف کردند و جهت حفظ امنیت عمومی «واحدهای مدافع خلق» را تشکیل دادند. تحرکات و فعالیت‌ها با شرکت تمامی نیروها و احزاب کردی و مطابق چارچوب پیمان هولیر بود. از مأموران دولت گرفته تا اعضای سازمان استخباراتی و پلیس سوریه , از همه خواسته شد که سریعا شهر کوبانی را ترک گویند و سعی نکنند به خلق‌ کرد حمله کنند.

حال می‌توان گفت که شهر کوبانی کاملا آزاد شده و از تحت حاکمیت رژیم بعث رهایی یافته. این نخستین بار در تاریخ غرب کردستان است که منطقه‌ای کردنشین به «خودمدیریتی» دست می‌یابد و پرچم رنگین آن به اهتزاز درمی‌آید.

شهرهای عاموده و دیرک هم به شیوه‌ای سیستماتیک از کنترل نیروهای بعثی خارج شدند و تحت حاکمیت نیروهای کردی در می‌آیند. سریعا کمیته‌های دفاعی مشترک تشکیل داده می‌شوند. همچنین امنیت شهرها تضمین می‌گردد و از روی دادن هرگونه هرج‌و مرج و آشوب جلوگیری می‌شود.

بدون شک هرچند این آزادسازی تحت نام تمامی نیروهای کردی صورت می‌گیرد, اما لازم است که بگوییم حزب «اتحاد دموکراتیک»(PYD) به وظایف اساسی خود عمل کرد. با کمک هزاران جوانی که PYD طی شانزده ماه گذشته آموزش داده است, کردها به آسانی و به شیوه‌ای ماهرانه توانستند تمامی مناطق آزادشده را تحت کنترل خود درآورند و مبانی پروژه «خودمدیریتی موکراتیک» را عملی سازند. برای اینکه اتحاد کردها اساس کار قرار داده شود و راه بر نفوذ نیروها و گروه‌های جاسوس دولت ترکیه سد شود, حزب PYD اجازه داد که احزاب دیگر کردی هم در این امر با او همکاری کنند. این تصمیم با انعقاد پیمان هولیر قطعی شد. اگر سازشی میان نیروهای کردی صورت نمی‌گرفت, دولت ترک به آسانی برخی گروه‌های کوچک کرد را با استفاده از نیروی پول و اسلحه برضد حزب اتحاد دموکراتیک و اراده آزاد خلق کرد بکار می‌گرفت. این امر با افشای اسناد محرمانه ترکیه که برای سفارت خود در هولیر فرستاده بود, اثبات شد. دولت ترکیه و حزب اردوغان طی توطئه‌ای پلید تصمیم گرفته بودند که میان کردها تفرقه‌ ایجاد کرده و جنگی بنیان‌برانداز ترویج دهند.

این توطئه‌ها و دسایس ترکها با هوشیاری حزب PYD و دیگر احزاب میهن‌دوست کردی و همچنین با همکاری حکومت جنوب و رهبریت «کنفدرالیسم جوامع کردستان» در قندیل نقش برآب شد.

دولت ترک مسلما عقب‌نشینی نخواهد کرد و تلاش می‌کند که با بکارگیری نیروهای مخالف عرب مسلح به کردها حمله‌ور شود. درواقع ترکیه آنها را علیه کردها تحریک می‌کند. چه بسا سیاست‌های دولت اردوغان و حزبش در سوریه بر پایه دو امر صورت می‌گیرد.

نخست: ترکیه می‌خواهد با تحریک نمودن نیروهای مخالف عرب علیه خلق‌کرد, بویژه با تحریک نیروهای اخوان‌المسلمین و مجلس استانبول , درصدد تضیف و نابودی کردها است.

دوم: تلاش می‌کند که جنگی داخلی میان کردها را شعله‌ور سازد. چه‌بسا برخی گروه‌های کوچک مسلح هم تشکیل داده بود و برای جنگ مسلحانه با حزب PYD آموزش داده بود. این گروه‌ها چند بار علیه اعضای حزب PYD حمله کردند. به مرکز «اتحادیه ستار» در عفرین حمله‌ور شدند. همچنین چکدار آمد, عضو اتحادیه جوانان را قتل نمودند. همچنین «مراد عبدو» عضو مجلس خلق در عفرین را هم مجروح ساختند.

این گروه‌های مسلح وابسته به ترکیه توطئه‌های پلید بیشماری در دست اقدام دارند. اما بعد از انعقاد پیمان هولیر , تمامی توطئه‌هایشان نقش‌بر آب شد و خلق‌کرد و احزاب میهن‌دوست علیه هرگونه دخالت ترکها و گروه‌های مسلح وابسته به آن واکنش شدید نشان دادند. بویژه پس از مواضع خصمانه نیروهای مخالف عرب سوری علیه خلق‌کرد در کنگره قاهره, تمامی احزاب کردی غرب کردستان اعمالشان را مورد تجدیدنظر قرار داده و توصیه‌های حزب PYD در خصوص نیات مخالفان عرب و دولت ترکیه و اردوغان را بخوبی درک کردند.

هم‌اکنون تمامی احزاب کردی در غرب کردستان بیش از پیش متحد و یکپارچه شده‌اند. همچنین حقیقت و درستی استراتژی حزب PYD که در مورد غرب کردستان به آنها ارایه داده‌بود, اثبات شد. لذا همه آنها آماده همکاری با حزب PYD هستند, اما باید آنها هم در امر متحول ساختن و انقلاب غرب کردستان سهیم شوند.

گفتیم که حزب PYD در میان احزاب کردی بزرگترین سازماندهی را دارد و از حمایت‌های مردمی برخوردار است. دارای آمادگی کامل جهت به میان آمدن هرگونه تحولی در سوریه و کردستان است. برای همین می‌تواند پیشاهنگی تمامی نیروهای کردی را هم برعهده بگیرد. این حزب باید تابع امر رواداری و صبر بیشتر باشد. باید آغوشش را برای تمامی نیروها و احزاب کردی میهن‌دوست دیگر باز کند. این امر می‌تواند راه را بر دخالت‌های دولت ترک سد کند و برخی گروه‌های مزدور کرد که برای آن دولت مزدوری می‌کنند, را بی‌تأثیر سازد.

چند مسئله مهم

ـ باید امنیت مناطق کردنشین توسط «واحدهای مدافع خلق» و با شرکت و همکاری احزاب کردی و نمایندگان خلق و مذاهب تثبیت گردد.

ـ باید در مورد سمبل‌ کردها سازشی صورت گیرد و پرچم قیام ملت‌های سوریه هم بر سردر نهادهای دولتی برافراشته شود. زیرا دولت ترک و نیروهای مخالف عرب سوری می‌توانند از مسئله پرچم سوءاستفاده کنند جهت ایجاد آشوب.

ـ باید با «ارتش آزاد سوریه» روابطی دوستانه برقرار شود و جهت حفظ امنیت مناطق غرب کردستان پیمانی به امضاء برسد. باید این را بخوبی درک کرد که دیگر موجودیت «ارتش آزاد» به حقیقت سوریه مبدل شده است و با رژیم اسد در جنگ است. این ارتش از گروه‌هایی مختلف تشکیل شده است که همگی باهم همفکر و هم‌رأی نمی‌باشند و به بسیاری از طرف‌ها و دولت‌ها وابسته هستند. به همین‌خاطر بیگانگان به راحتی می‌توانند از وجود آنها برای ضدیت با کردها استفاده کنند. باید با مدیریت آن رابطه برقرار کرد اما باید در عین حال مواظب باشیم که درصدد انجام حمله‌ای نظامی برنیایند.

ـ باید کردها روابطی دوستانه با اعراب موجود در مناطق مختلف غرب کردستان بویژه عفرین, حسک, قامشلو و سرکانی برقرار شود. باید کنفرانس «برادری خلق‌ها» مرتبا برگزار شود. این امر باعث می‌شود که دولت ترک و همدستان آن نتوانند دست به توطئه‌ بزنند.

ـ باید با حکومت اقلیم کردستان و شورای رهبری کنفدرالیسم جوامع کردستان در قندیل مدام رو به پیشرفت باشد و با آنها در خصوص مسایل غرب کردستان و سوریه بحث و تبادل نظر صورت گیرد.