2 ماه از آغاز اعتصاب غذای نامحدود زندانیان کرد در زندان‌های ترکیه و شمال کردستان سپری می‌شود و نگرانی خانواده زندانیان نیز افزایش یافته است. این خانواده‌ها در گفتگویی با خبرگزاری فرات گفتند: "خواسته‌های آنها خواسته‌های ما هستند".

دو ماه از اعتصاب غذای نامحدود زندانیان عضو حزب کارگران کردستان و حزب آزادی زنان کردستان که از 12 سپتامبر آغاز شد، سپری می‌شود و این اعتصاب با مشارکت قریب 10 هزار زندانی کماکان ادامه دارد. "مزگین آری" یکی از اعتصابیون است که در زندان شهر آمد از 12 سپتامبر دست به اعتصاب غذا زده است.

مزگین آری: حکومت حزب عدالت و توسعه درصدد بازداشتن ما است

"محمد آری" پدر مزگین آری در گفتگو با خبرگزاری فرات اظهار داشت که وی با دختر خود صحبت کرده است. آری در رابطه با دختر خود و رفقای وی چنین گفت: "تلفنی با وی صحبت کردیم. وضعیت سلامتی آنها بسیار وخیم است. مزگین به سختی می‌توانست صحبت کند. نسبت به صدای بلند بسیار حساس شده‌اند. فشار خون آنها منظم نیست. از روشنایی نیز ناراحت می‌شوند. آسیب زیادی به بینایی‌شان وارد شده است. هنگامی که تلفنی با وی صحبت می‌کردم به رغم اینکه به مانند همیشه یواش صحبت می‌کردم، به من گفت که فریاد نزن. وضعیت رفقای وی نیز از وی وخیمتر می‌باشد. به ویژه وضعیت چند تن از رفقایش بسیار وخیم است. اینها را مزگین به من گفت".

محمد آری در ادامه گفت: "بسیار مصم و مصر هستند. تا زمانی که به نتایجی نرسند، دست از اعتصاب خود برنخواهند داشت. چون هنگامی که با من سخن می‌گفت، بیان داشت که "به هر طریقی به اعتصاب خود ادامه می‌دهیم". او گفت که نمی‌خواهند کسی برای پایان اعتصاب، آنها را فراخواند. تا زمانی که حکومت گام موثری برندارد، امکان خاتمه دادن به اعتصاب وجود ندارد".

نمی‌خواهم در ترکیه زندگی کنم

محمد آری در ادامه گفت: "ما موضع حکومت عدالت و توسعه در قبال اعتصاب غذا را فریب‌کارانه می‌دانیم. حزب عدالت و توسعه از سال 2005 تا کنون درصدد فریب دادن ما می‌باشد. دیگر به این حکومت باور نمی‌کنیم. هیچ وقت از دموکراسی حرفی به میان نمی‌آورد. در واقع رابطه‌ای با دموکراسی نیز ندارند. دیگر نمی‌توانند این ملت را فریب دهند. کسانی که در اعتصاب هستند کودک نیستند. آنها سیاستمدارند. حکومت حزب عدالت و توسعه گامی در راستای چاره‌یابی مسئله کرد برنمی‌دارد. دیگر نمی‌خواهم در ترکیه زندگی کنم".

لیلا باران: ما از دولت گدایی نمی‌کنیم، مسئولیت آنها را به آنها یادآور می‌شویم

"نیهات باران" نیز از زندانیان اعتصاب کننده در زندان "کاندرا" است که از 12 سپتامبر دست به اعتصاب غذا زده است. نیهات باران ازدواج کرده و دارای سه فرزند 5، 10 و 12 ساله به نام‌های عبدالله، یاسمین و ارن می‌باشد.

"لیلا باران" همسر نیهات باران در گفتگو با خبرگزاری فرات اظهار داشت که وضعیت همسر وی بسیار وخیم است، از بینی وی خون آمده و چشمهایش تار می‌رود. لیلا در ادامه گفت: "من بحث از مواردی می‌کنم که بایستی هرکس از آن حمایت به عمل آورد. آنها خواستار رعایت حقوق انسانی هستند. دولت بایستی برای مطالبات زندانیان گام بردارد. اگر چاره‌یابی انجام گیرد و اعتصاب به پایان برسد آنها چگونه زندگی خواهند کرد. به مدت 60 روز است که در اعتصاب هستند. تنها برای او نمی‌گویم. وضعیت همگی آنها بسیار وخیم است. بیماری‌های شدیدی وجود آنها را فرا گرفته است. این بیماری‌ها سالیانی دراز آنها راخواهد آزرد".

پدرمان گرسنه است؟

لیلا باران در مورد فرزندان خود سخن گفته و بیان داشت: "فرزندانم از لحاظ روانی دچار بیماری شده‌اند. چند روز قبل تصویر یکی از اعتصابیونی که قبلا در اعتصاب بوده را دیده بودند. آنها این عکس را به من نشان داده و گفتند که پدرمان نیز به این شکل خواهد بود. نمی‌توانم به آنها جوابی بدهم. یکی از آنها تنها 5 ساله است و دو فرزند دیگرم نیز 10 و 12 ساله‌اند. اما نمی‌توانم از آنها پنهان کنم. از تلویزیون می‌بینند. به من می‌گویند "مادر، پدرمان خواهد مرد". اما باید دانسته شود که دست به دامان دولت نخواهیم شد. این درد را با جان و دل تحمل خواهیم کرد. تا پایان مبارزه از آنها حمایت خواهیم کرد. ما از دولت گدایی نخواهیم کرد. ما مسئولیت‌های دولت را به آنها یادآور می‌شویم".