مادران/ فعالین شنبه در هفته ۹۷۷ در میدان گالاتاسرای گرد هم آمدند تا جویای سرنوشت بستگان ناپدید شده خود شوند و خواستار محاکمه‌ی عاملین این قتل‌عام ها شدند. بستگان مفقودین تصاویر مفقودین و گل میخک در دست داشتند. 

در این تجمع این هفته جویای سرنوشت احسان حران شدند که او در ۲۴ دسامبر برای رفتن به سرکار از خانه‌‌اش در آمد خارج شده بود و دیگر هرگز برنگشت. او پدر ۳ فرزند بود. 

فیاض یامان در این بیانیه ابتدا گفت که برادرش حسام الدین یامان که در بازداشت بود ناپدید شد. یامان گفت: «اول از همه از مادرم صفت یامان که چند وقت پیش فوت کرد، یاد می‌کنم. مادر دیگری بدون اینکه فرزندش را ببیند فوت کرد. اگر حسام الدین زنده بود، اکنون ۴۰ سال داشت. مادرم هر سال روز تولدش از او یاد می‌کرد. او دیگر امیدش را از دست داده بود و می‌گفت «اکنون من و حسام الدین زیر خاک همدیگر را ملاقات خواهیم کرد.» این جغرافیا همیشه جغرافیایی بوده که نه تنها فرزندان و والدین را از هم جدا می‌کند، بلکه استخوان‌های آنها را نیز از هم جدا می‌کند. سالهاست که این درد را میگوییم. مسئولین این جنایات باید بدانند که در این مورد پاسخگو خواهند بود.» 

بسنا توسون که پدرش فهمی توسون در بازداشت ناپدید شده بود، بیانیه‌ی این هفته را خواند. توسون خبر داد که احسان حران اغلب سر کار می‌رفت و به خانه برنمیگشت، بنابراین خانواده‌اش بازنگشتن او را به عنوان یک چیز عادی دیدند. توسون ادامه داد: «در تاریخ ۲۷ دسامبر ۱۹۹۴ فردی اهل روستای آن‌ها با نام ف.ح. به خانه حران آمد. او به آنها گفت که ماموران یونیفرم پوش در ۲۴ دسامبر ۱۹۹۴ به محل ساختمان آمدند و شناسنامه‌ها را بررسی کردند و سپس احسان را بازداشت کردند و بردند. بر اساس این اطلاعات، همسر وی نسیبه حران تلاش کرد تا دادخواستی را به دادسرای عمومی دادگاه امنیت کشور ارسال کند. خانواده نزدیک به دو ماه تلاش کردند، اما نتوانستند درخواست دهند زیرا پلیس مانع آنها شده بود.درخواست آنها برای فرمانداری و اداره پلیس نیز ناموفق بود. 

نسیبه حران که نمی‌توانست به دادستان برسد، زندان‌های اطراف را جستجو کرد تا شوهرش را پیدا کند. فردی که در زندان تیپ E آمد محبوس بود و نخواست نام خود را ذکر کند، گفت که احسان حران را در بازداشت دیده است. خانواده تحت فشار و تهدیدهای زیادی قرار گرفتند و در سال ۱۹۹۵ خانواده از طریق شعبه آمد شبکه حقوق بشر به دادگاه حقوق بشر اروپا(DMME) مراجعه کردند. دادگاه حقوق بشر اروپا اطلاعاتی را از دولت درخواست کرد و دادستانی عمومی آمد در ۲۶ فوریه ۱۹۹۶ تحقیقاتی را در مورد این اتهامات آغاز کرد. در ۲۱ دسامبر ۱۹۹۸، دادستانی تصمیم گرفت که نیازی به تحقیقات بیشتر وجود ندارد زیرا هیچ مدرکی دال بر ناپدید شدن احسان حران تحت بازداشت پلیس وجود ندارد. 

 به دلیل فشار زیاد، شاهدان در دادگاه حقوق بشر اروپا(DMME) شهادت ندادند. از آنجایی که ترکیه تحقیقات مناسبی در مورد ناپدید شدن احسان حران انجام نداده است، دیوان کیفری بین‌المللی تصمیم گرفته است که ترکیه ماده ۲ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی را نقض کرده است. در ژانویه ۲۰۰۹، عبدالقادر آیگان، یکی از عاملان ژیتم، گفت که احسان حران در ژیتم در آمد مورد بازجویی قرار گرفت و به دستور عبدالکریم کرجا، فرمانده گروه ژیتم به قتل رسیده است . اما با وجود این هیچ پیشرفتی در پرونده مشاهده نشد. در بیست و نهمین سال از دست دادن احسان حران، بار دیگر خواستار پایان دادن به سیاست معافیت از مجازات و انکار هستیم. ما حتی با گذر سال‌ها، جویای سرنوشت مفقودین هستیم و به مبارزه خود ادامه می‌دهیم».