جمهوری اسلامی ایران که شاعر نامدار کرد شیرکو بی کس از آن به عنوان جمهوری اعدام نام می برد پنج سال پیش در چنین روزی زندانی سیاسی کرد احسان فتاحیان را در در زندان به چوبه دار آویخت ، اعدامی که نام احسان فتاحیان را به عنوان یک انقلابی بزرگ تا ابد در قلب آزادیخواهان جاودان کرد .

احسان فتاحیان که در سال ١٩٨١ در کرماشان متولد شد دوره های ابتدایی و راهنمایی را در این شهر کردستان که تحت سیاست  های شدید همگون سازی فرهنگی حکومت ایران قرار دارد به اتمام رساند و در سنین جوانی در واکنش به ظلمی که بر خلقش روا داشته می شود به مبارزه و زندگی انقلابی روی آورد.

احسان فتاحیان در سال ٢٠٠٨ در جریان دیدار از خانواده خود در شهر کامیاران از سوی نیروهای اطلاعاتی ایران بازداشت شد و در بازداشت گاه اداره اطلاعات تحت شکنجه های وحشیانه قرار گرفت .

او که در دوران اسارت در حال نقل و انتقال در چند زندان ایران بود مدت ها شکنجه های روحی و جسمی بازجویان اداره اطلاعات و سپاه پاسدران را تحمل کرد .

احسان فتاحیان در نهایت در دادگاهی چند دقیقه ای به ده سال زندان و تبعید به زندان شهر رامهرمز در استان اهواز محکوم شد .

احسان و وکیل مدافعش به حکم صادره اعتراض کردند اما دادگاه تجدید نظر اینبار رأی به اعدام این زندانی سیاسی داد و دیوان عالی کشور بسرعت حکم اعدام را مورد تأئید قرار داد.

جالب اینکه در دادگاه بجای قاضی یک مأمور اداره اطلاعات حکم اعدام را به احسان فتاحیان اعلام کرد .

احسان فتاحیان سرانجام در یازدهم نوامبر سال ٢٠٠٩ توسط عوامل جمهوری اسلامی ایران در زندان مرکزی سنه به چوبه دار آویخته شد .

احسان چند روز پیش از اعدام در نامه ای از زندان نوشته بود : "

واپسين شعاع آفتاب شبانگاهی

نشان دهنده ی راهی ست که خواهان در نوشتن آنم

خش خش برگ ها زير قدم هايم

ميگويد : بگذار تا فرو افتی

آنگاه راه آزادی را باز خواهی يافت

هرگز از مرگ نهراسيده ام , حتی اکنون که آن را در قريب ترين فضا و صميمانه ترين زمان , در کنار خويش حس ميکنم. آن را ميبويم و بازش ميشناسم , چراکه آشنايی ست ديرينه به اين ملت و سرزمين.