تعداد زیادی از نمایندگان سندیکاها که از چند کشور مختلف برای حضور در ۱۱۳مین کنفرانس بین‌المللی کار به شهر ژنو سفر کرده‌اند، حمایت خود را از این تحصن اعلام کردند.

تحصن با انجام یک دقیقه سکوت برای ادای احترام به یاد جانباختگان حمله ۵ ژوئن ۲۰۱۵ داعش علیه تجمع حزب دموکراتیک خلق‌ها (ه‌د‌پ) در شهر آمد، آغاز شد.

بیانیه‌ای به نمایندگی از کمیته برگزار‌کننده تحصن ژنو قرائت شد. در این بیانیه با اشاره به محاصره اردوگاه پناهندگان در مخمور، جامعه بین‌المللی و به ویژه سازمان ملل متحد به اقدام فراخوانده شدند. سپس بارش یامان به نمایندگی از جوانان مخمور سخنرانی کرده و به انزوای تحمیلی در امرالی و محاصره مخمور اشاره کرد.

یامان اعلام کرد که فراخوان رهبر آپو برای صلح و چاره‌یابی که روز ۲۷ فوریه ۲۰۲۵ منتشر شد، یک فرصت تاریخی است اما دولت ترکیه به جای گفتگو، با سرگرم کردن پاسخ این فراخوان را می‌دهد.

در این بیانیه اعلام شد که انزوای تحمیلی در امرالی ناقض قوانین بین‌المللی است و تلاش می‌شود که با روش‌های سلیقه‌ای و خودسرانه از دیدار رهبر آپو با وکلا و خانواده‌اش ممانعت به عمل آید. همچنین در بخش دیگری از بیانیه تاکید شد که انزوای تحمیلی نه تنها علیه رهبر آپو بلکه علیه تمامی خلق کورد و امیدهای صلح اعمال می‌شود.

در بخش دیگری از بیانیه با اشاره به محاصره اردوگاه مخمور، مسئولیت سازمان ملل متحد در این زمینه یادآوری شده و اعلام شد که سکوت قابل قبول نیست. این بیانیه افزود: «سکوت سازمان ملل متحد از نظر قانونی و اخلاقی به معنای همدستی با جنایت است.»

یامان اعلام کرد: «محاصره مخمور بخشی از حملات تمام عیار علیه خلق کورد است». در پایان بیانیه، خلق‌های جهان و نهادهای حقوق بشری به موضع‌گیری در برابر این بی‌عدالتی فراخوانده شدند.

تحصن تا ساعات عصر ادامه داشت.