مظلوم دینچ، عضو کانون وکلای سده، وکیل مدافع عبدالله اوجالان رهبر خلق کورد و وصی خانواده اوجالان با بیان آنکه نظام شکنجه و منزوی‌سازی در امرالی بر خلاف حقوق بین‌الملل و حتی قوانین داخلی ترکیه است گفت اما این وضع از سال ١٩٩٩ تاکنون در زندان جزیره امرالی برقرار بوده و حقوق بدیهی اوجالان را به عنوان یک اهرم تهدید و ابزاری برای چانه‌زنی سیاسی مورد استفاده قرار داده اند.

دینچ یادآوری کرد از ژوئیه ٢٠١١ تاکنون که یازده سال از آن می‌گذرد، ملاقات بستگان و وکلای مدافع در امرالی ممنوع بوده است. فقط در برخی مقاطع در پی واکنش افکار عمومی، به شکلی استثنایی امکان انجام ملاقات‌هایی در امرالی وجود داشته است. به دنبال ٢۵ مارس ٢٠٢١ که عبدالله اوجالان با برادرش محمد اوجالان یک گفتگوی ۵ دقیقه‌ای تلفنی انجام داد، تاکنون هیچ ارتباطی برقرار نشده و هیچ خبری از وی به دست نیامده است.

وکیل رهبر اوجالان گفت درخواست متعدد آنها برای دیدار در امرالی بی پاسخ مانده و حتی اجازه تماس تلفنی یا نامه‌نگاری به آنها داده نمی‌شود. او گفت این وضعیت علاوه بر اوجالان، شامل حال سه زندانی سیاسی دیگر در امرالی نیز شده است.

مظلوم دینچ این حالت را برابر با حبس طولانی در سلول‌های انفرادی بیان کرد و گفت طبق حقوق بین‌اللملل این یک مصداق شکنجه است که متأسفانه با سکوت کمیته حقوق بشر سازمان ملل و دادگاه حقوق بشر اروپا همراه بوده.

او گفت وقتی موضوع کوردها به میان می‌آید، چیزی به نام قوانین عمل نمی‌کند و این منافع سیاسی هستند که حرف می‌زنند. سکوت قدرت‌های خارجی در همین رابطه است.

دینچ برای نمونه به دستورالعمل دادگاه حقوق بشر اروپا و کمیته وزیران شورای اروپا جلب نظر کرد که طبق قانون باید حداکثر تا دو سال به شکایات پاسخ دهند، اما یازده سال است از پاسخگویی به شکایات وکلای زندانیان امرالی که تحت شکنجه مستمر قرار دارند طفره می‌روند.

او همچنین به رأی سال ٢٠١۴ دادگاه حقوق بشر اروپا اشاره کرد که باید موجب لغو حکم "حبس ابد مشدد" و زمینه‌ساز آزادی رهبر خلق کورد از اسارت ترکیه می‌شد اما ٨ سال از آن می‌گذرد، نه ترکیه به عنوان یک عضو شورای اروپا این حکم را اجرا کرده و نه صدایی از اعتراض اروپا شنیده شده است.

مظلوم دینچ گفت اروپا در قبال امتیازهای سیاسی و اقتصادی که به حساب کوردها به ترکیه می‌دهد، خود را از تهدیدهای ترکیه در مورد اعزام پناهجویان در امان نگه می‌دارد. این در حالیست که عبدالله اوجالان برای چارەیابی دمکراتیك و صلح‌جویانه مسئلەی کورد تلاش می‌کند. بنظر می‌رسد قدرت‌های جهانی چنین راه حلی را به نفع خود نمی‌بینند و حامی دولت ترکیه هستند. آنها که توطئه ١۵ فوریه ١٩٩٩ را اجرا کردند، وظیفه منزوی‌سازی اوجالان را به ترکیه سپرده اند تا جلوی رسیدن افکار و اندیشەهای وی به خلقش را بگیرند.