انقلاب در غرب کردستان و نقش رهبر ملت کرد در آن از نظر جمیل بایک
انقلاب در غرب کردستان و نقش رهبر ملت کرد در آن از نظر جمیل بایک
جمیل بایک از اعضای شورای رهبری کنفدرالیسم جوامع دمکراتیک کردستان ک.ج.ک در نوشته این هفته خود در روزنامه آزادی ولات در رابطه با قیام غرب کردستان می‌گوید:
کردها در غرب کردستان شهرهای خود را یکی پس از دیگری آزاد می‌کنند. هم اکنون قریب یک سال است که این شهرها از سوی خود مردم مدیریت می‌شوند و دستگاههای دولتی عملا بیکار و از مدیریت شهر خارج شده اند. کردها با سازماندهی صحیح خود دستگاههای دولتی را بیکار و بی‌تأثیر کرده اند.
بایک می‌نویسد: پیر و جوان و زن و مرد سازماندهی شده و در قیام آزادی مشارکت دارند. در این میان نقش رهبر ملت کرد بسیار چشمگیر است. رهبر ملت کرد از کودکان گرفته تا سالخوردگان ، خود را به همه مشغول می‌کرد و بخش عمده ای از کار خود را به فعالیت در میان مردم اختصاص داده بود. رهبر ملت کرد در مبارزات 20 ساله خود در غرب کردستان با همه آشنا شده بود و خلق ما نیز در آنجا مشی وی را بخوبی می‌شناختند.
جمیل بایک در رابطه با موضع کردهای غرب کردستان در برابر جنبش آزادیخواهی ملت کرد می‌گوید، روحیه ملت کرد در این بخش از کردستان پس از آشنایی با مشی رهبری ارتقا پیدا کرد و زندگانی معنا یافت. پس از آن بود که همین مردم ، خود داوطلبانه فرزندانشان را به صفوف مبارزاتی می‌‌فرستادند و از آشنایی با جنبش و رهبرش بسیار خرسند بودند.
بایک در ادامه نوشته خود به ارزیابی نقش حزب کارگران کردستان و رهبری آن در کردستان و بویژه غرب آن پرداخته و می‌گوید:
می‌توان با نگاهی به حضور بهترین نیروها و چشمگیرترین تحولات در غرب کردستان به تحولی پی برد که حزب کارگران کردستان و رهبری در این بخش از کردستان ایجاد کرده‌اند. اگر امروزه امید به آزادی در تمامی کردستان شکوفا شده و ملت کرد در پی کسب آزادیهای سیاسی خویش است نقش پ.ک.ک و رهبری آن بسیار بارز و سرنوشت ساز بوده است. و در صورت عدم پیدایش و وجود پ.ک.ک و رهبرمان، هرگز شاهد چنین پیشرفتهایی در شمال، جنوب، شرق و غرب کردستان نمی‌شدیم.
جنبش کردی در جنوب کردستان در سال 1975 درهم شکست و اگر پ.ک.ک ظهور نمی‌کرد و با تلاشهای خود روح مقاومت و فضای سیاسی کردستان را متحول نمی‌ساخت، برخاستن دوباره نیروهای جنوب و رسیدن به سطح کنونی بسیار سخت بود. اگر امروزه مردم ما در جنوب کردستان دستاوردهایی دارند، نقش پ.ک.ک در آن بسیار چشمگیر است . اگر مبارزات پ.ک.ک نبود رهبران جنوب کردستان نیز نمی‌توانستند پایداری خود را تاکنون حفظ کنند.
بایک در پایان در اشاره به پاسداری و حمایت ملت کرد از رهبر خود عبدالله اوجالان به نقل از رهبر آپو که می‌گفت من هر جا که باشم می‌توانم نقش خود را ایفا کنم ، می‌گوید: دیدن قیام مردم در غرب کردستان در حالیکه پوسترهای رهبر را در دست گرفته اند، خود بهترین گواه بر این امر است. اگر امروزه زنان و کودکان با شور و شوقی عظیم به پا خاسته‌اند، این خود یک انقلاب اجتماعی است که هیچگاه تحت تأثیر نیروی نظامی و یا سیاسی پدید نمی‌آید. یک انقلاب اجتماعی، تحت تأثیر موضع صحیح ایدئولوژیک و سیاسی شکل می‌گیرد و این تحول اجتماعی بیش از هر کس و هر چیزی محصول مبارزات رهبر آپو است.
کردها در غرب کردستان شهرهای خود را یکی پس از دیگری آزاد می‌کنند. هم اکنون قریب یک سال است که این شهرها از سوی خود مردم مدیریت می‌شوند و دستگاههای دولتی عملا بیکار و از مدیریت شهر خارج شده اند. کردها با سازماندهی صحیح خود دستگاههای دولتی را بیکار و بی‌تأثیر کرده اند.
بایک می‌نویسد: پیر و جوان و زن و مرد سازماندهی شده و در قیام آزادی مشارکت دارند. در این میان نقش رهبر ملت کرد بسیار چشمگیر است. رهبر ملت کرد از کودکان گرفته تا سالخوردگان ، خود را به همه مشغول می‌کرد و بخش عمده ای از کار خود را به فعالیت در میان مردم اختصاص داده بود. رهبر ملت کرد در مبارزات 20 ساله خود در غرب کردستان با همه آشنا شده بود و خلق ما نیز در آنجا مشی وی را بخوبی می‌شناختند.
جمیل بایک در رابطه با موضع کردهای غرب کردستان در برابر جنبش آزادیخواهی ملت کرد می‌گوید، روحیه ملت کرد در این بخش از کردستان پس از آشنایی با مشی رهبری ارتقا پیدا کرد و زندگانی معنا یافت. پس از آن بود که همین مردم ، خود داوطلبانه فرزندانشان را به صفوف مبارزاتی می‌‌فرستادند و از آشنایی با جنبش و رهبرش بسیار خرسند بودند.
بایک در ادامه نوشته خود به ارزیابی نقش حزب کارگران کردستان و رهبری آن در کردستان و بویژه غرب آن پرداخته و می‌گوید:
می‌توان با نگاهی به حضور بهترین نیروها و چشمگیرترین تحولات در غرب کردستان به تحولی پی برد که حزب کارگران کردستان و رهبری در این بخش از کردستان ایجاد کرده‌اند. اگر امروزه امید به آزادی در تمامی کردستان شکوفا شده و ملت کرد در پی کسب آزادیهای سیاسی خویش است نقش پ.ک.ک و رهبری آن بسیار بارز و سرنوشت ساز بوده است. و در صورت عدم پیدایش و وجود پ.ک.ک و رهبرمان، هرگز شاهد چنین پیشرفتهایی در شمال، جنوب، شرق و غرب کردستان نمی‌شدیم.
جنبش کردی در جنوب کردستان در سال 1975 درهم شکست و اگر پ.ک.ک ظهور نمی‌کرد و با تلاشهای خود روح مقاومت و فضای سیاسی کردستان را متحول نمی‌ساخت، برخاستن دوباره نیروهای جنوب و رسیدن به سطح کنونی بسیار سخت بود. اگر امروزه مردم ما در جنوب کردستان دستاوردهایی دارند، نقش پ.ک.ک در آن بسیار چشمگیر است . اگر مبارزات پ.ک.ک نبود رهبران جنوب کردستان نیز نمی‌توانستند پایداری خود را تاکنون حفظ کنند.
بایک در پایان در اشاره به پاسداری و حمایت ملت کرد از رهبر خود عبدالله اوجالان به نقل از رهبر آپو که می‌گفت من هر جا که باشم می‌توانم نقش خود را ایفا کنم ، می‌گوید: دیدن قیام مردم در غرب کردستان در حالیکه پوسترهای رهبر را در دست گرفته اند، خود بهترین گواه بر این امر است. اگر امروزه زنان و کودکان با شور و شوقی عظیم به پا خاسته‌اند، این خود یک انقلاب اجتماعی است که هیچگاه تحت تأثیر نیروی نظامی و یا سیاسی پدید نمی‌آید. یک انقلاب اجتماعی، تحت تأثیر موضع صحیح ایدئولوژیک و سیاسی شکل می‌گیرد و این تحول اجتماعی بیش از هر کس و هر چیزی محصول مبارزات رهبر آپو است.
