شقایق نوروزی فعال سیاسی در مصاحبه‌ای با آرین تی‌وی به انزوای تحمیل شده بر رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان اشاره کرد و اعلام نمود این وضعیت مسئله‌ای حقوق بشری است که برای همه‌ی آزادی‌خواهان حائز اهمیت می‌باشد.

وی در رابطه با کمپین آغاز شده برای آزادی جسمانی رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان ، از کنشگران انتقاد کرد که در این راستا به وظیفه و مسئولیت خود به طور کامل عمل نکرده‌اند. وی خواستار فعالیت رسانه‌ای شد تا بتوان با کمک بازوهای بین‌المللی، دولت ترکیه را تحت فشار قرار دهند تا به مسئولیت خود عمل کند.

مصاحبه با شقایق نوروزی در زیر آمده است:

سوال: خانم نوروزی همانطور که مطلع هستید جناب عبدالله اوجالان به مدت دو سال است در زندان به سر می‌برند و حدود دو سال است که دولت ترکیه اجازه نمی‌دهد وکلا و خانواده با جناب اوجالان دیدار کنند و در انزوای مطلق هستند. ارزیابی شما از این وضعیت چیست؟

نوروزی: مسئله‌ای که برای جناب اوجالان پیش آمده بویژه دو سال آخری که کلا ملاقات با ایشان را ممنوع کرده‌اند، به نظر من یک مسئله حقوق بشری است و وقتی می‌گوییم حقوق‌بشریست، به‌واسطه این، تمام فعالین حقوق‌بشری در برابرش مسئول هستند و باید واکنش نشان دهند . تمام سازمان‌های حقوق‌بشری به هر حال باید درگیر این مقوله شوند. اما بصورت ویژه اگر هم بخواهیم در خصوص انقلاب  «زن، زندگی، آزادی» و جنبش و خیزشی که درگیرش هستیم به مسئله نگاه کنیم،  مسئله رهبران جریان‌های آلترناتیو مثل جناب اوجالان و این پوزیشن‌ها برای کل‌ جنبش‌ها بویژه جنبش‌های رهایی‌بخش اهمیت ویژه دارند. می‌خواهم بگویم که حتی گروه‌های آلترناتیو دیگری که به این مسئله که در نهایت این خیزش سراسری نیروها با هم هم‌افزایی بکنند، دلبسته هستند و معتقدند به یک پیروزی برای همه ما منجر می‌شود هم مرتبط خواهد بود. آن وقت با این اتفاق ویژه‌ای که برای یکی از رهبران که یکی از جنبش‌های آلترناتیو را نمایندگی می‌کند، پیش می‌آید برای ما بسیار اهمیت دارد. به نظر من برای تمام گروه‌های آزادیخواه این وضعیتی که برای جناب اوجالان پیش آمده اهمیت دارد.

سوال: در این مرحله که کمپینی برای آزادی جناب اوجالان آغاز شده، وظیفه کنشگران چیست و چه کارهایی بایستی انجام داد؟

نوروزی: به نظر من الان بدترین اتفاقی که افتاده این است که کنشگران حقوق بشری دارند به مسئله‌ای که برای جناب اوجالان پیش آمده با یک نسبت دوری نگاه می‌کنند. حتی می‌توانم بگویم که اهمیت، وظیفه و سهمی که لازم است بگذارند را نگذاشته‌اند. مسئله رسانه اینجا اهمیت پیدا می‌کند، مسئله بکارگیری بازوهای بین‌المللی نیز اهمیت دارد برای اینکه دولت ترکیه را در مقابل اقدامی که انجام می‌دهد، مسئولیت‌پذیر بکنند. همه اینها اهمیت پیدا می‌کند و یک کار سراسری می‌طلبد. اینکه چرا تا الان انجام نشده، علامت سؤالی است که باید به آن توجه کرد.