دولت ترکیه به طور فزاینده‌ای با بحران اقتصادی و سیاسی مواجه است. این تأثیر عمیقی بر مردم دارد. با تعمیق بحران به ویژه در بین جوانان، ترس از آینده بیشتر می‌شود. با افزایش سطح فقر و افزایش ترس از آینده، روحیه مردم تضعیف شده است. فشاری که دولت تحت عنوان «مسائل امنیتی» بر مردم وارد می‌کند به همان نسبت بحران را وخیم‌تر کرده است. این فشار بیشتر در محله‌های فقیرنشین احساس می‌شود. دولت سیاست‌های جنگ ویژه را در محله‌های فقیرنشین اجرا می‌کند و از این محله‌ها به عنوان مناطق آزمایشی استفاده می‌کند. جوانان در میان بلاتکلیفی و ناامیدی به سوی هر اندک نور امیدی کشیده می‌شوند.

جوانان کورد در محاصره هستند

به ویژه سیاست‌های جنگی ویژه علیه محله‌هایی که کوردها در آن زندگی می‌کنند، اعمال می‌شود. این سیاست اخیراً در فعالیت فزاینده باندهای تبهکار خود را نشان داده است. دولت از روش خاصی علیه جوانان کوردی که در کلان شهرهای ترکیه برای نجات زندگی خود می‌جنگند استفاده می‌کند. دولت از بحران اقتصادی سوء استفاده می‌کند و سیاست‌های ویژه‌ای را برای قطع رابطه بین جوانان و انقلابیون اتخاذ می‌کند.

در سال‌های اخیر، خشونت‌های گروهی در مناطقی مانند اوکمیدانی، ناحیه گازی، تارلاباشی، منطقه کاناریا، منطقه ۱ مایس و اسنیورت افزایش یافته است. این نشان می‌دهد که جوانان کورد در محاصره هستند. از مدت‌ها قبل باندهای تبهکار در محله‌های فقیرنشین و محروم استانبول وجود داشته‌اند. به ویژه پس از جنگ داخلی ۱۵ جولای، فشار بر محله‌هایی که عمدتاً انقلابیون و کوردها در آن زندگی می‌کنند، افزایش یافته است. حتی پیش از این نیز در بسیاری از حوادث نام این باندها تیتر اخبار شده بود. اما چون جوانان و انقلابیون کورد در مقابل آنها می‌ایستادند، نمی‌توانستند حضور جدی از خود نشان دهند. آنها فقط بر محله‌های سازمان نیافته تمرکز داشتند.

تبهکاران با گفتن «ما محافظان محله هستیم» وارد شدند

پس از سال ۲۰۱۵ با عملیات پلیس و دستگیری انقلابیون، فعالیت باندها دوباره شروع شد. این تبهکاران خود را «مدافعان محله» می‌نامیدند و بدین ترتیب باندها در محله‌ها قوی شدند. آنها سياست تبليغات سياه و دستگيري را عليه انقلابيون به پیش بردند. قبلتر افرادی که به عنوان «برادر بزرگ محله» تعریف می‌شدند صاحب قدرت بودند، پس از آن باندهای خلافکار قدرت گرفتند، به‌خصوص در محله‌هایی که اکثراً کوردها و علوی‌ها زندگی می‌کنند.

باندها می‌خواستند توجه جوانان را به خود جلب کنند و تا مدت‌ها خود را «مدافعان محله» معرفی می‌کردند. در این روند باندها مدعی شدند که اجازه نمی‌دهند مواد مخدر در محله فروخته شود، جوانان بیکار بمانند و اجازه فحشا را نمی‌دهند. اما تبهکاران از فشار حکومت بر انقلابیون سوء استفاده کردند و در محله‌ها قدرت گرفتند. این باندها فعالیت‌های تبهکاری خود را در خارج از محله‌های محل زندگی خود انجام می‌دادند. زمانی که متوجه شدند در محله‌ها به اندازه کافی قوی هستند و نیرویی علیه آنها باقی نمانده است، این بار فشار خود را بر اهالی محله افزایش دادند.

باندها می‌دانند که هیچ انقلابی نیست که بتواند در مقابل آنها بایستد و دولت همچنان به انقلابیون فشار می‌آورد. از این رو اکنون نقاب «برادر بزرگ محافظ محله» را دور انداخته و چهره واقعی خود را نشان داده‌اند. این تبهکاران در محله‌های علوی نشین وانمود می‌کنند که علوی هستند. حتی در محله‌هایی که کوردها زندگی می‌کنند از نمادهای کوردی استفاده می‌شود. یعنی با توجه به مناطقی که هستند، موضع می‌گیرند.

از ارزش‌های علوی‌ها و کوردها سوء استفاده می‌کنند

به خصوص در جاهایی مانند اوکمیدانی، گازی و محله ۱ مایس، در مکان‌هایی آلاچیق مانند با نام «تورکو بار» موسیقی پخش می‌شود. بعضی جاها ترانه‌های علوی می‌خوانند، بعضی جاها آهنگ کوردی می‌خوانند، حتی ترانه‌هایی درباره نهضت آزادی کوردستان. نکته‌ای که جلب توجه می‌کند این است که بر روی دیوار این مکان‌ها تصاویری از شخصیت‌های بزرگ و تاریخی مانند احمد کایا، یلماز گونی، سیدرضا و علی‌ شیر وجود دارد. پلیس که همه جا با نواختن آهنگ‌های کوردی در خیابان برخورد می‌کند، در این اماکن واکنشی نشان نمی‌دهد. این نشان می‌دهد که سیاست جنگ ویژه دولت چگونه اجرا می‌شود.

باندها از این مناطق برای جذب جوانان علوی و کورد استفاده می‌کنند. آنها خود را مردمی پاک، صادق و مدافع محله نشان می‌دهند. آنها ادعا می‌کنند که برای حفاظت از محله هر کاری می‌کنند و اگر لازم باشد دست به هر جنایتی می‌زنند. جوانان کوردی که اخیراً درگیر باندهای مواد مخدر و اخاذی بوده‌اند، به خبرگزاری فرات گفتند که چگونه با این باندها آشنا شده، چگونه وارد کار شده‌اند و چرا نمی‌خواهند با آنها ادامه دهند. به ویژه، برخی از جوانان کورد که در فعالیت‌های تبهکاری در منطقه گازی شرکت کرده‌اند، در حال افشای روش‌های سیاست جنگ ویژه دولت هستند. جوانانی که رابطه خود را با باندها قطع کرده‌اند، چون هنوز در همان محلات زندگی می‌کنند، نخواستند نامشان را بنویسیم و از آنها عکس بگیریم. مطالبی که جوانان درباره میزان فعالیت باندها و دلایل آن گفته‌اند، داده‌های مهمی را نشان می‌دهد.

تماس اولیه با باندها بیشتر به دلایل اقتصادی است. «ع.م» که با تبهکاران منطقه گازی در ارتباط بود، درباره زندگی خود گفت: «جوان بودن، بیکار بودن و زندگی در بحران اقتصادی کار آسانی نیست. در خانواده ما شرایط امیدوار کننده‌ای وجود ندارد، من می‌خواهم درس بخوانم، دوست دارم خواهر و برادرم درس بخوانند. اما در این جامعه همه چیز پول است، هر کاری که می‌کنیم، نمی‌توانیم به اندازه کافی پول دربیاوریم.»

وقتی به باند ملحق شدم، پلیس جلوی من را نگرفت

همیشه عده‌ای در محله بودند که جلوی ما را می‌گرفتند و تعارف می‌کردند: «سیگار می‌کشی؟» با این جمله که «وضعیت اقتصادی همه ما یکسان است، به هم کمک می‌کنیم، به کسی نیاز نداریم»، ما را وارد باند کردند. بعد از اینکه وارد باند شدیم، دیگر مدرسه و کار نداشتیم. بعد از اینکه وارد باند شدم بلافاصله متوجه شدم که دیگر نمی‌توانم بمانم و می‌خواهم بروم. اولین کاری که کردم شکایت به پلیس بود. گفتم تنها دلیلی که با باند تماس گرفتم پول بود. وقتی وارد باند شدم، پلیس جلوی من را نگرفت. یک روز در کلانتری به من گفتند اگر این باند را کاملاً متلاشی کنی آزادت می‌کنیم! برای ما کار کن! پس از آن روز، من به طور کامل ارتباطم را با باند قطع کردم.

آزار و اذیت پلیس

فردی به نام الف ساکن اوکمیدان که باندهای زیادی در آنجا حضور دارد می‌گوید قبل از پیوستن به این باند همواره مورد آزار و اذیت پلیس قرار می‌گرفت اما پس از پیوستن به باند هیچگاه مورد آزار و اذیت پلیس قرار نگرفت. او گفت پلیس به جوانان محله فشار می‌آورد تا به این باندها بپیوندند. وی می‌گوید به باند ملحق شد ولی پس از مدتی قصد داشت از شر آنها خلاص شود اما به همین دلیل بارها تهدید شد که از باند خارج نشود. الف اینگونه از نحوه پیوستن خود به باند می‌گوید: «برخی افراد در محله‌ای که من زندگی می‌کردم همیشه هر کاری که می‌خواستند می‌کردند و من می‌دیدم پلیس با آنها کاری نداشت. این در حالی بود که ما خیلی از پلیس می‌ترسیدیم. ما افرادی داریم که ارتباط زیادی با باندها دارند. من هم گفتم مثل آنها راحت زندگی می‌کنم و از نظر معیشتی به خانواده‌ام کمک می‌کنم و خانواده‌ام را از فقر نجات می‌دهم. درست است که بعد از پیوستن من به باند، دیگر هیچ اتفاقی برای ما در محله‌مان نمی‌افتاد و کسی جرات نداشت به ما کاری داشته باشد، اما ما باید هر کاری را که باند می‌گفت انجام می‌دادیم. مدتی پیش آنها ماندم، اما بعد نتوانستم ادامه دهم. من واقعا نمی‌توانستم با آنها بمانم.»

تبهکاران به دنبال جذب جوانان کورد هستند

علاقه باندها به جوانان کورد در حال افزایش است. به ویژه باندهایی که در دهه ۹۰ جوانان خانواده‌های کورد وطن‌دوست را که پس از تخلیه و آتش زدن روستاها مجبور به مهاجرت به شهرهایی مانند استانبول، ازمیر و بورسا شده بودند، جذب کردند. جالب است که بسیاری از افرادی که در عملیات پلیس بازداشت می‌شوند را جوانان کورد تشکیل می‌دهند. دلیل این امر سیاست‌های جنگی ویژه دولت است. همچنین باندها برای به دست آوردن جوانان به انواع روش‌ها متوسل می‌شوند.

باندهایی که می‌خواهند جوانان را به خودشان جذب کنند روی جوانانی متمرکز شده‌اند که با ه‌د‌پ رابطه دارند یا در محله‌های انقلابی زندگی می‌کنند. پس از دستگیری جوانانی که با انقلابیون در ارتباط هستند، تبهکاران با آنها ارتباط برقرار می‌کنند و برای نجات آنها از دست پلیس به انواع روش‌ها متوسل می‌شوند و از این طریق اعتماد جوانان را جلب می‌کنند. تبهکارانی که مدت‌هاست خود را در محله‌های انقلابی به عنوان بزرگان و محافظان محله نشان می‌دهند، انواع و اقسام کارها و روش‌های کثیف را برای جذب جوانان کورد انجام می‌دهند.

تنها راه حل برای جوانان کورد مبارزه است

باید راهکارهای اجتماعی ایجاد شود تا جوانان کورد در کلانشهرها ارتباط خود را با باندهای تبهکار قطع کنند. برای جلوگیری از علاقه جوانان کورد به گروه‌های خلافکار، باید کمک‌های مالی و اجتماعی افزایش یابد تا از این امر جلوگیری شود. تنها راه نجات جوانان کورد از این فشارها، پیوستن به مبارزات انقلابی و افزایش انسجام اجتماعی است.