وکیل بیلمز: سی‌پی‌تی دیگر نباید ساکت بماند
ابراهیم بیلمز وکیل دادگستری گفت: «ما در مورد امرالی در آخرین نقطه هستیم، بدتر از این نمی‌تواند باشد» و خاطرنشان کرد که سی‌پی‌تی اکنون باید ماده ۲،۱۰ رویه خود را علیه ترکیه اجرا کند.
تصویر
سیستم کشتار، شکنجه و انزوا در امرالی
*انزوای تحمیلی بر رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان در امرالی در چه سطحی است؟ چگونه از حق ملاقات محکومان در امرالی با خانواده و وکلایشان جلوگیری می‌شود؟ چرا سی‌پی‌تی در مقابل این بی‌عدالتی سکوت کرده است؟ چگونه وکلای رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان برای شکستن این انزوا تلاش می‌کنند؟
ابراهیم بیلمز، یکی از وکلای رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان که در کنفرانسی در دفتر ژنو سازمان ملل متحد شرکت کرده بود، این موضوع را برای خبرگزاری فرات (ANF) ارزیابی کرد.
ابراهیم بیلمز نخست در مورد شرایط زندان امرالی صحبت کرد و گفت: «زندان امرالی در موقعیت و وضعیت نوع F وزارت دادگستری قرار دارد که موقعیت نوع F در زندان‌ها قابل قبول نیست. شرایط آنجا انزوا است. در مقابل این، موسسات حقوق بشر در ترکیه مدت‌هاست که با آن مبارزه کرده‌اند. شرایط زندان امرالی چندین برابر سنگین‌تر از شرایط زندان‌های نوع F است.
وضعیت در امرالی از این هم بدتر است. نزدیک به ۴۰ ماه است که ما نمی‌توانیم از وضعیت موکلمان آقای عبدالله اوجالان اطلاعی دریافت کنیم. از ۲۵ مارس ۲۰۲۱، پس از دومین مکالمه تلفنی، نتوانستیم اطلاعاتی از وضعیت آقای اوجالان دریافت کنیم. گفتگوی او با برادرش نیمه تمام مانده بود و آقای اوجالان به برادرش گفت من می‌خواهم ترکیه قوانینش را اجرا کند. من می‌خواهم فوراً با وکلای خود ملاقات کنم.
از آن روز تاکنون نتوانستیم از وضعیت وی اطلاعی دریافت کنیم. برای ملاقات با وکلا هفته‌ای دو بار به دادستانی عمومی بورسا و ریاست زندان امرالی مراجعه می‌کنیم. خانواده‌ها نیز هر هفته درخواست می‌دهند. هیچ پاسخی به این برنامه‌ها داده نخواهد شد. در این مورد، ما به دادگاه کیفری بورسا شکایت می‌کنیم، وقتی که آن نیز رد شد، به دادگاه مجازات‌های سنگین شکایت می‌کنیم. آنجا هم وقتی رد می‌شود به دادگاه قانون اساسی شکایت می‌کنیم.
مدت‌ها منتظر بودیم تا دادگاه قانون اساسی وارد عمل شود. متأسفانه در آنجا هم تصمیم مثبتی صادر نمی‌شود.»
ابراهیم بیلمز وکیل دادگستری با یادآوری اینکه در سال ۲۰۱۲، ۵ نفر از موکل دیگر آنها به امرالی آورده شدند، گفت: «این پنج نفر برای رفع انزوا در امرالی قرار گرفتند، اما هر پنج نفر مانند آقای اوجالان منزوی شدند. از زندان نوع F به زندان امرالی آورده شدند. اما در امرالی به آنها اجازه داده نشد که حتی از حقوق زندان نوع Fشان نیز استفاده کنند. ما برای آنها به دادگاه حقوق بشر مراجعه کردیم. متاسفانه نهادی مثل دادگاه اروپایی حقوق بشر تصمیمی نگرفته است. به نظر ما این موضع دادگاه اروپایی حقوق بشر سیاسی است.
«ما وکلا از این فرآیندها کنار گذاشته شده‌ایم»
انسان تعجب می‌کند که چگونه این نوع انزوا، این نوع بی‌عدالتی می‌تواند اعمال شود. اینگونه انجام می‌دهند؛ از مجازات‌های انضباطی برای جلوگیری از ملاقات خانوادگی استفاده می‌کنند. هر سه ماه یکبار، هیئت نظارت اداره زندان امرالی به طور خودکار مجازات انضباطی آقای اوجالان و سه موکل ما را در آنجا اعمال می‌کند. ملاقات با خانواده را به مدت سه ماه ممنوع می‌کنند. و دلیل ممنوعیت را فاش نمی‌کنند.
ما هرگز دلیل مجازات‌های انضباطی را نمی‌دانیم. ما وکلا از این فرآیندها کنار گذاشته شده‌ایم. نه تصمیمات مجازات‌های انضباطی را برای ما می‌فرستند و نه پرونده تجدیدنظرخواهی‌مان را می‌دهند و نه اجازه بررسی پرونده را می‌دهند. به هیچ وجه به ما ابلاغ نشده است. ما به عنوان وکیل کاملاً از سیستم قضایی کنار گذاشته شده‌ایم.»
«ما در بدترین نقطه هستیم»
ابراهیم بیلمز در مورد کمیته پیشگیری از شکنجه شورای اروپا (سی‌پی‌تی) اظهار داشت که موضع سی‌پی‌تی به رفع انزوا در امرالی کمک نمی‌کند. بیلمز افزود: «سی‌پی‌تی از ابتدا درگیر این کار بود، از زمانی که آقای اوجالان در یک توطئه به ترکیه تحویل داده شد و این سیستم در امرالی تأسیس شد، سی‌پی‌تی از آن زمان تاکنون این سیستم را کنترل می‌کند.
تاکنون ۹ بار به امرالی سفر کرده، گزارش ۸ بازدید را منتشر کرده و در تمامی گزارش‌ها از ترکیه انتقاد کرده است. شرایط در امرالی قابل قبول نیست، انزوای بسیار شدیدی وجود دارد. سی‌پی‌تی در آخرین گزارش از اصطلاح عدم دریافت اطلاعات (incommunicado) استفاده کرد. وضعیت عدم دریافت اطلاعات که مشابه وضعیت ناپدید کردن است.
با این حال، ترکیه هیچ یک از انتقادات وارد شده در گزارش سی‌پی‌تی را در نظر نگرفت. و امروز در بدترین نقطه هستیم. ۴۰ ماه است که نمی‌توانیم اطلاعاتی دریافت کنیم. هیچ ملاقاتی با وکلا و خانواده وجود ندارد. به نامه‌های ما پاسخی داده نمی‌شود. هیچ ارتباطی وجود ندارد. ما فقط فرض می‌کنیم که موکلان ما در امرالی هستند.
ما به عنوان وکیل نمی‌توانیم این موضوع را تایید کنیم. ما نمی‌توانیم سلامت آنها را تایید کنیم. بنابراین، چنین وضعیتی وجود دارد و اگر سی‌پی‌تی در ساخت این سیستم نقش دارد، نمی‌توان گفت که سی‌پی‌تی مسئولیتی ندارد. سی‌پی‌تی مسئول است.
«امرالی یک زندان معمولی نیست»
سی‌پی‌تی هنوز گزارش خود را در مورد آخرین بازدید از امرالی منتشر نکرده است. بله درست است؛ برای اینکه سی‌پی‌تی بتواند گزارش خود را با افکار عمومی به اشتراک بگذارد، ترکیه باید آن را بپذیرد. این در حالی است که در سطح فعلی ۲۵ سال است که انزوای شدیدی وجود دارد و ۴۰ ماه است که هیچ اطلاعی از وضعیت وی دریافت نمی‌شود. امرالی یک زندان معمولی نیست. یک وضعیت غیرعادی وجود دارد. وضعیت اضطراری وجود دارد. آقای اوجالان پیر است و مشکلات سلامتی دارد. سه موکل دیگر ما نزدیک به ۳۰ سال است که در زندان هستند، در شرایط وخیم به سر می‌برند. بنابراین سی‌پی‌تی به هیچ‌وجه نباید امرالی را بصورت معمولی مورد مداقه قرار دهد. اگر ترکیه اجازه نمی‌دهد این گزارش علنی شود، سی‌پی‌تی اکنون باید ماده ۱۰/۲ رویه خود را اجرا کند، زمان آن فرا رسیده است.
«سی‌پی‌تی باید به افکار عمومی بیانیه دهد»
در چارچوب این نکته، در رابطه با کشوری که اجازه انتشار گزارش را نمی‌دهد و یا در رابطه با کشورهایی که توصیه‌های سی‌پی‌تی سال‌هاست در آنها اجرا نمی‌شود، سی‌پی‌تی می‌تواند بیانیه‌ای صادر کند. بیانیه‌ای برای افکار عمومی بین‌المللی می‌دهد و اعلام می‌کند که این کشور طبق قوانین کشورش، طبق کنوانسیون اروپایی عمل نمی‌کند. هیچ کشوری که دولت قانون در قانون اساسی‌اش ذکر شده باشد، نمی‌خواهد با چنین بیانیه‌ای روبرو شود. با این حال ترکیه آرام آرام به سمت این نقطه حرکت می‌کند. به نظر ما سی‌پی‌تی باید همین الان این بیانیه را صادر کند. زمان آن فرا رسیده است، زیرا وضعیت نمی‌تواند بدتر از این شود.»
