مناسبت‌های جهانی در عموم در راستای صلح اجتماعی و محقق ساختن عدالت چه در زمینه ملی و زبانی چه در زمینه عقیدتی و ادیان متفاوت یا برای زنده نگه داشتن فرهنگ و ارتباطات اجتماعی به وجود آمده اند. اما اکنون ۲۴ سال است که رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان که صاحب پروژه صلح است، توسط دولت-ملت‌ها دستگیر شده و بیشتر از ۲ سال است تحت انزوای شدید قرار دارد.

به دلیل آسیب‌های بسیاری که جنگ جهانی اول و دوم به بشریت و صلح جهانی وارد نمود، سال ۱۹۵۷ توسط سندیکا و گروه‌های صلح‌طلب و چپ در آلمان، روز اول سپتامبر به عنوان روز جهانی صلح مشخص شد. هر ساله در این روز با شعار" نه به جنگ"، ده‌ها فعالیت انجام می‌شود. روز اول سپتامبر توسط بیشتر احزاب اپوزیسیون، سازمانهای صلح و احزاب چپ جهانی با هدف برقرار شدن صلح در جهان به عنوان روز جهانی صلح انتخاب شد.

سال ۱۹۸۱ نیز سازمان ملل تصمیم گرفت ۲۱ سپتامبر را هر ساله به عنوان روز جهانی صلح مشخص نمایند. همچنین در این روز همه جنگها و درگیریها وارد آتش‌بس شوند.

به این مناسبت سازمان ملل از همه کشورهای عضو و دستگاه های وابسته به سازمان ملل و سازمانهای منطقه‌ای و غیرحکومتی و شخصیت‌ها درخواست می‌نماید تا در این روز از راه آگاهسازی عمومی و هماهنگی با سازمان ملل با هدف محقق ساختن آتش بس در سطح جهانی این روز را گرامی بدارند.

علی رغم آنکه دو روز برای صلح جهانی مشخص شده است اما آیا می‌توان گفت، جنگ پایان یافته است؟

البته اگر به وضعیت جوامع نگاه کنیم، می بینیم که در بالاترین سطح طبقات حاکم و زیردست، در میان خانواده ها، جامعه، طبقه سرمایه دار، سیاستمداران و مردم و در عین حال، از مردمان مسلط و تحت سلطه که فرهنگ و زبان یک ملت، تحت سلطه فرهنگ و زبان ملت دیگری بوده است، از آنجا تا روابط بین کشورها که هر روز می بینیم کشوری به کشوری دیگر ظلم و حمله کرده و آنرا اشغال می نماید، که همه این بی عدالتی ها محصول نظام سرمایه داری دولت-ملت است.بنابراین، اگرچه روز جهانی صلح می تواند عمیقاً در ظاهر هدف باشد و می تواند سبب صلح جوامع باشد، اما اساساً تنها یک تبلیغات غلط است و دولت-ملت ها می خواهند اهداف و کار قدرت خود را از مردم صلح طلب پنهان کنند.

در سال ۲۰۱۹، موسسه اقتصاد و صلح گزارش داد که ترکیه از جمله کشورهایی است که از صلح جهانی فاصله زیادی دارد و وضعیت این کشور در حلقه افزایش بی‌ثباتی قرار دارد.

امروزه می‌بینیم که بیشترین میزان جنگ و اشغالگری در خاک مادر؛ کوردستان، توسط دولت-ملت‌ها در جریان است و در این میان خلق کورد در ۱۰۰ سال اخیر و پس از معاهده لوزان در سخت‌ترین شرایط به‌سر برده است. چه با نسل‌کشی و قتل‌عام و تبعید و گروگانگیری و چه با ویران‌کردن خاک کوردستان و درختان و جنگلها و روستاهایش، که دولت اشغالگر ترکیه جلودار این اشغالگری و ویرانکاری‌هاست و تا حالا حملات و توپ‌باران‌هایش در باشور- باکور و روژآوای کوردستان ادامه داشته و جهان نیز در برابرش ساکت است. نیز با توطئه بین‌المللی ۲۴ سال تمام است که رهبر خلق کورد در زندان امرالی محبوس است و بیش از ۲ سال است در انزوای مطلق قرار داده شده و بازهم جامعه جهانی در برابر این جنایت بزرگ خاموش است!

تاکنون در خاورمیانه و به‌ویژه در کوردستان جنگ ادامه دارد و دولت از راه ترویج شووینیسم و آشوب و جنگ و انکار درصدد تقویت حاکمیت خودش است و خلق کورد نیز در نبرد با جنگ تحمیلی و ستم نوین بر بشریت است و بر اساس افکار و ایده‌های رهبر اوجالان برای صلح که می‌گوید: "شرایط جنگی یعنی نماندن صلح. از این منظر صلح تنها بر اساس دفاع مشروع معنی خواهد داشت. صلحی که با "دفاع مشروع از خود" به‌وجود نیامده باشد، بیانگر تسلیم‌بودن و بردگی است."