کمون انترناسیونالیست روژآوا: این تفاهمنامه هیچ واقعیتی را در خصوص مقاومت جهانی تغییر نمی‌دهد. تهاجم ارتش ترک و مقاومت در برابر اشغالگری- چه با آمدن سربازان رژیم سوریه و چه بدون آنها- همچنان ادامه دارد.
کمون انترناسیونالیست روژآوا در رابطه با تفاهمنامه بین خودمدیریتی دمکراتیک شمال-شرق سوریه و رژیم سوریه بیانیه‌ای منتشر کرد.
متن این بیانیه به این شرح است:
متعاقب آنکه اداره خودمدیریت شمال-شرق سوریه در ١٣ اکتبر به انعقاد تفاهم‌نامه‌ای با نیروهای رژیم اسد دست زد، موقعیت سیاسی-نظامی دچار پیچیدگیهایی شده است. در این رابطه گمانه‌زنی‌های فراوان و اطلاعات غلطی از سوی رسانه‌های اجتماعی و نیز آژانسهای خبری عمده منتشر می‌شود. این اطلاعات غلط باعث عدم اطمینان و نیز سردرگمی در جنبش مقاومت جهانی شده‌اند. از همین رو لازم است که به واقعیتهای موجود نگاهی داشته باشیم.
در شب ١٣-١۴ اکتبر گزارشهای اولیه‌ای مبنی بر ورود یگانهای ارتش سوریه در مناطق شمال-شرق سوریه در خبرگزاریها به سرعت منتشر شد. تصاویر منتشر شده از سوی خبرگزاریهای سوری مشعر بر این بودند که این نیروها کنترل کامل شهرهای طبقا، رقا، حسکه و تل تمر را بدست گرفته‌اند. اما نیروهای دولت مرکزی سوریه تنها قادر به استقرار در مواضعی در شهرهای عین عیسی در جنوب کوبانی و تل تمر در جنوب سریکانی شدند. این تفاهمنامه که پس از مذاکرات طولانی حاصل شده بود؛ اعلام می‌داشت که نیروهای دولتی سوریه به عنوان نیروهای قانونی دولت سوریه، در امتداد مرزهای شمالی این کشور مستقر شده و همگام با نیروهای دمکراتیک سوریه از استقلال و وحدت این کشور در مقابله با تهاجمات ارتش ترک دفاع می‌کنند. این تفاهن‌مامه، کاملا نظامی بوده و برخلاف تمامی گمانه‌زنیها، حضور نیروهای حکومت سوریه بر حکومت خودمدیریتی شمال-شرق سوریه یا نیروهای امنیتی داخلی در نواحی آزاد شده تاثیری نخواهد داشت. ماموریت نیروهای نظامی سوریه محدود به دفاع از این کشور در مقابله با تهاجم ارتش ترکیه است.
بعد از آنکه آخرین افراد نیروهای امریکایی به سرعت در مقابل نخستین حملات ارتش ترکیه در ١۴-١۵ اکتبر از منبج فرار کردند، نیروهای ارتش سوریه چند منطقه را به دست گرفته و در شمال و غرب منبج مستقر شدند. به استثنای ورود این نیروها به کوبانی، هیچگونه جابجایی نیروهای دولتی سوریه در مناطق تحت تهدید یا حتی مناطقی که مورد هجوم واقع شده است، انجام نشده است. به همین دلیل اکنون نیروهای روسیه یا سوری در منبج حضور ندارند. ارتش سوریه به همراه شورای نظامی منبج در محورهای شمال و غرب این شهر مستقر شده و در داخل این شهر حضور یا عملکردی ندارند.
تاکید بر این نکته حایز اهمیت است که تفاهم‌نامه‌ای که اکنون مورد بحث است، نشان دهنده هیچگونه تغییری در مسیر تاکتیکی اداره خودمدیریتی نیست، بلکه بیشتر تداوم مستقیم رویکرد جنبش مبنی بر راه حل است. استراتژی اتونومی دمکراتیک هیچگاه پروژه جدایی از دولت مرکزی سوریه را در پیش نگرفته است. بلکه تلاشی در راستای حل بحران در درون اتحادی دمکراتیک برای تمامی مناطق سوریه بوده است. این مدیریت همواره تاکید داشته است که یک راه حل سیاسی برای بحران سوریه را در پیش گرفته و در نتیجه پایان دادن به جنگ خونین، تنها از طریق گفت و گوهای موفق در سوریه قابل دستیابی است. از همین رو شرط بازگشت طولانی مدت سربازان دولتی سوریه به مناطق فدراسیون دمکراتیک همواره منوط به رسمیت قانون اساسی خودمدیریتی، کلیه ارگانهای محلی و فرا منطقه‌ای، نیروهای دفاع ذاتی و نیز پذیرش حقوق تمامی گروههای قومی-مذهبی سوریه است.
دشواری وضعیت کنونی، خصوصا تهدید قریب الوقوع نسل‌کشی، باعث شده است که این گام به سوی رژیم سوریه برداشته شده و نیروهای دولتی این کشور به دفاع از سوریه دعوت شوند. اگر این تفاهمنامه به موفقیت به اجرا درآید و نیروهای ارتش سوریه موفق به اخراج اشغالگران شوند، چنین اقدامی می‌تواند به مبنایی برای آغاز یک راه حل سیاسی بیشتر با دمشق منجر شود. از سوی دیگر، این تفاهمنامه مانع از گسترش جنگ در مناطق اشغالی در غرب فرات، یعنی جرابلس، باب، عزار، مارع و عفرین می‌شود؛ زیرا در نتیجه چنین حملاتی، صدها هزار نفر می‌توانند اواره شوند.
بار دیگر تاکید بر این نکته مهم است که در اداره خودمدیریتی شمال-شرق سوریه هیچگونه تغییری ایجاد نشده است. انقلاب واجد پرنسیب مختص به خود است و این موارد قابل بحث و مذاکره نیستند؛ نه با روسیه، و نه با رژیم سوریه.
پروژه یک سوریه متحد، دمکراتیک-فدرال و مستقل در مسیر دیالوگ خود با دولت مرکزی سوریه ادامه خواهد داد. به استثنای اظهارات مقامات رسمی خودمدیریتی، نباید به هیچ یک از اظهارات و گمانه زنیهای دیگر باور نمود؛ و این تفاهمنامه هیچ واقعیتی را برای مقاومت جهانی تغییر نمی‌نماید. جنگ تجاوزکارانه دولت ترک و مقاومت علیه این اشغالگری با حضور نیروهای ارتش سوریه یا بدون حضور آنها همچنان ادامه دارند. بنابراین جنبش همبستگی بین‌المللی نباید از مسیر خود انحراف یابد، از همین رو لازم است مقاومت خود را بیش از پیش تشدید کند."
