اوزگول ساکی، نماینده دَم پارتی از استانبول، خاطرنشان کرد که مبارزه زنان کورد برای صلح در خاورمیانه مهم است و گفت: «در اساس تغییرات اجتماعی در خاورمیانه، مبارزه زنان کورد قرار دارد.»
فراخوانی که رهبر آپو خطاب به زنان مطرح کرد، توجه افکار عمومی را به خود جلب کرد. به ویژه اظهاراتی که تأکید می‌کنند زنان در اساس مبارزه قرار دارند، در میان جنبش‌های زنان در ترکیه در حال بحث و بررسی است.
اوزگول ساکی، نماینده دم پارتی از استانبول و از فمینیست‌های ترکیه، بر این اساس به تاریخچه مبارزه زنان برای صلح پرداخت.
«مبارزه صلح‌طلبانه زنان به یونان باستان بازمی‌گردد»
اوزگول ساکی گفت: «ما می‌توانیم تاریخ مبارزه زنان برای صلح را تا یونان باستان دنبال کنیم. در نمایشنامه «لیسیستراتا» اثر آریستوفان، که به عنوان اولین نمایشنامه ضد جنگ شناخته می‌شود، از مبارزه زنانی سخن به میان می‌آید که برای پایان دادن به جنگ میان آتن و اسپارت تلاش می‌کنند. هم زنان آتنی و هم زنان اسپارتی که از سال‌ها آسیب جنگ خسته شده‌اند، برای صلح سازماندهی می‌شوند.
قرون وسطی به دلیل مالکیت زمین و انباشت اولیه سرمایه، دوران جنگ علیه زنان است. اما با انقلاب فرانسه در عصر مدرن، زنان فقط قربانی جنگ نیستند؛ بلکه به عنوان یک عنصر سیاسی، هم در فرایندهای جنگ و هم در فرایندهای صلح شرکت می‌کنند.
فقط چهار سال پس از انقلاب فرانسه در سال ۱۸۹۱، المپ دو گوژ گفت که نام زنان در اعلامیه جهانی حقوق بشر وجود ندارد و «اعلامیه جهانی حقوق زنان» را منتشر کرد. در همان زمان در انگلستان، مری ولستون‌کرافت «دفاع از حقوق زنان» را نوشت. بعدها در جریان کمون پاریس، زنان کمونار هم در دفاع از پاریس شرکت کردند و هم در برابر نگرش مردسالارانه غالب کمون مبارزه کردند.
در دوران نزدیک‌تر نیز برای پایان دادن به جنگ، زنان در هیچ نهاد بین‌المللی شرکت داده نشدند. به عنوان مثال، در انگلستان «انجمن ترویج صلح دائمی و جهانی» در سال ۱۸۱۲ تأسیس شد. البته آنها اجازه شرکت در انجمن را نداشتند و به آنها گفته شد که فقط می‌توانند نامه بفرستند. در سال ۱۸۴۰، «کنفرانس ضد برده‌داری» با شرکت ۴۰۹ نماینده از مستعمرات ایالات متحده آمریکا، فرانسه و بریتانیا برگزار شد. در این کنفرانس نمایندگان زن نیز حضور داشتند، اما اجازه صحبت به آنها داده نشد. بعدها در سال ۱۸۴۹ در «کنگره صلح» در پاریس، آن نایت پیشنهاد تشکیل «اتحادیه بین‌المللی زنان برای صلح و آزادی» را مطرح کرد.
مبارزه صلح‌طلبانه زنان فقط در یک جغرافیا محصور نبود
«سپس در طول جنگ جهانی اول، در فرایند انقلاب شوروی و در مبارزه علیه فاشیسم در اروپا، زنان هم با سازماندهی و هم با فعالیت‌های خود در مبارزه‌ای مستقل همیشه حرف خود را زده‌اند و به عنوان یک عنصر فعال در تاریخ مبارزات اجتماعی و سیاسی، جستجوی خود را برای صلح جمعی ادامه داده‌اند.
بی‌گمان، این مبارزه تنها به یک جغرافیا محدود نبود؛ مبارزه صلح‌طلبانه زنان از همان ابتدا یک مبارزه بین‌المللی بود. امروز نیز از آبیا یالا تا خاورمیانه، در هر گوشه از کره زمین تأثیر خود را دارد.»
«مبارزه صلح‌طلبانه زنان نه تنها علیه سلطه مردان، بلکه علیه استعمار و بردگی است»
اوزگول ساکی اظهار داشت که پافشاری زنان برای صلح نباید تنها به عنوان قیام علیه سلطه مردان تعریف شود و تأکید کرد که در دل مبارزه برای صلح، مبارزه علیه بورژوازی و استعمار نیز وجود دارد.
اوزگول ساکی گفت: «ما که علیه سیستم سلطه و استعمار مبارزه می‌کنیم، باید بدانیم که دنیای دیگری ممکن است؛ باید مطمئن باشیم که می‌توانیم یک زندگی اجتماعی ایجاد کنیم که قلب جهان باشد و از امروز سازماندهی خود را بر اساس ارزش‌های زندگی خود تغییر دهیم. ما باید این مسئولیت را بر عهده بگیریم. می‌توانم بگویم که زنانی هستند که این مسئولیت را بر عهده می‌گیرند و علیه سرمایه‌داری مردسالار مبارزه می‌کنند.
به همین دلیل، مبارزه صلح‌طلبانه زنان نه تنها مبارزه برای خاموش کردن سلاح‌هاست – البته این نیز بسیار مهم است – بلکه در عین حال یک مبارزه رهایی‌بخش است.»
«در خاورمیانه، در اساس تغییرات اجتماعی، مبارزه زنان کورد قرار دارد»
نماینده مجلس، اوزگول ساکی، خاطرنشان کرد که در خاورمیانه، در اساس تغییرات بنیادی، مبارزه زنان کورد قرار دارد، به ویژه ایجاد روژاوا نه تنها برای خاورمیانه بلکه برای تمام جهان نمونه‌ای الهام‌بخش شده است. او گفت: «اگر امروز در خاورمیانه قرار است از صلح صحبت شود، تنها شرط آن پایان دادن به اشغالگری اسرائیل بر خاک فلسطین و پذیرش واقعیت مبارزه آزادی‌بخش کوردهاست که علیه آسیمیلاسیون، نابودی و بی‌وضعیت بودن در جریان است.»
در ادامه سخنان خود، اوزگول ساکی اظهار داشت که در خاورمیانه، چیزی که اساسی‌ترین تغییرات را به ارمغان آورده است مبارزه آزادی‌بخش زنان کورد است. او گفت: «مقاومت بی‌نظیری که در برابر کشتار داعش در سوریه نشان دادند و زندگی اجتماعی جدیدی که در روژاوا بنا نهادند، نه تنها برای منطقه بلکه برای تمام جهان الهام‌بخش مردمانی شد که برای صلح، آزادی و برابری مبارزه می‌کنند.
مبارزه مشترک مادران صلح نیز به عنوان یک ابتکار صلح خودجوش این سرزمین، روند تاریخ را تغییر داد. مبارزه مادران صلح که با سربند سفید نماد شد، ارتباط قوی‌ای از همبستگی با مادران میدان مایو در آرژانتین برقرار کرد که آنها نیز با سربندهای سفید خود نگهبانی می‌دادند.
با اولین کنگره نادا که در ماه می گرد هم آمدند، این دستاورد تاریخی به مرحله جدیدی رسید. بله، در چنین جغرافیایی که به میدان جنگ و کشتار تبدیل شده است، زنان بر صلح پافشاری می‌کنند. در اساس این نیز، اشتیاق زنان برای یک زندگی اجتماعی وجود دارد که در آن تصمیمات مربوط به آینده خود را خودشان بگیرند، و ایمان به دستاوردهای مبارزه خود را دارند.»
