کوردستانیان و کنشگران سیاسی با هدف محکوم کردن مجازات اعدام علیه مدافع حقوق زنان، پخشان عزیزی و شریفه محمدی، در مقابل سفارت ایران در بروکسل گردهم آمده و کنش اعتراضی انجام دادند.
کوردستانیان و کنشگران سیاسی به پیشاهنگی کژار، پژاک، جنبش زنان کورد در اروپا (ت‌ژ‌ک-اروپا) برای محکوم کردن مجازات اعدام علیه مدافع حقوق زنان، پخشان عزیزی و شریفه محمدی، کنشی اعتراضی انجام دادند.
کنشگران در ساعت ۱۴:۰۰ در مقابل سفارت ایران در بروکسل تجمع کردند، تصاویر کنشگران سیاسی که در زندان‌های ایران زندانی می‌باشند برافراشته شده و با سردادن شعارها، دولت ایران را محکوم کردند.
به عنوان کمیته روابط خارجه پژاک و کژار، بیانیه قرائت شد. در این بیانیه چنین گفته شد: «برای اینکه از اعدام‌های وحشیانه رژيم ایران جلوگیری شود، از هر زمان دیگر بهتر به همبستگی و حمایت از یکدیگر نیاز وجود دارد. هر اندازه که ایران مجازات اعدام علیه زنان و کنشگران سیاسی اعمال کند، به همان اندازه زودتر به خود پایان می‌دهد. در ایران سطح فقر و بیکاری به سطوحی خطرناک رسیده است. این مُلاهایی که تحت نام دین، تصمیماتی علیه زنان و انسان‌ها می‌گیرند، خود درمیان ثروتی عظیم می‌زیند و حیات خلق را نیست می‌انگارند. در کنار ترساندن جامعه، این بزرگترین تهدید علیه جامعه می‌باشد.»
ایران به دلیل اینکه از زنان در هراس است، مجازات اعدام تحمیل می‌کند
در این بیانیه اشاره شده است که ایران بدلیل سکوت نهادهای بین‌المللی، مجازات اعدام را علیه زنان تحمیل می‌کند و اینچنین ادامه داده شده است: «ایران بدلیل اینکه بیش از همه از زنان و نیروی زنان در هراس است، همیشه به شیوه‌ای سیستماتیک علیه زنان حرکت می‌کند. زنان که در خانه از سوی همسرانشان سرکوب می‌شوند، به شکلی کلی هم از سوی دولت مرد علیه آنان ظلم روا داشته می‌شود. اگر امروز ایران تصمیماتی اینچنین غیرانسانی می‌گیرد و حکم اعدام علیه زنان و کنشگران سیاسی را صادر می‌کند، بدلیل سکوت نهاد و سازمان‌های حقوق بشری است. تاکنون هیچ تصمیم چشمگیری علیه ین رژیم وحشی گرفته نشده است.»
در این بیانیه زندانیان سیاسی به زینب جلالیان، وریشه مرادی و هزاران نفر دیگر که در زندان‌ها مقاومت می‌کنند، درود فرستاده شد و همگان را چنین فراخواندند: «امروز ما برای دفاع از جان آنان و نجات حیات آنان، مسئول هستیم و لازم است هرکسی، هر نهاد و سازمانی، نیرومندتر حرکت کند. ما تمام نهادها و سازمان‌های که تحت نام حقوق بشر، کار و کنش انجام می‌دهند را فرامی‌خوانیم که از وظایف انسانی‌شان صیانت کنند.»
این کنش با سردادن شعارهای «ژن ژیان آزادی»، «آزادی برای زندانیان سیاسی»، «مُرده‌باد رژيم کشتار و اعدام» و «مُرده‌باد رژیم ضد زنان» به پایان رسید.
