کوردیناسیون جامعه زنان آزاد شرق کوردستان"کژار" با صدور بیانیه‌ای مکتوب , سنگسار یک زن در گیلان از سوی دستگاه قضایی رژیم ایران را فرهنگ‌ستیزی و زن‌ستیزی نظام ایران عنوان کرده و می‌گوید که برای مبارزه با ذهنیت جنسیت‌گرایی همیشه آماده است.

در بیانیه کوردیناسیون کژار گفته شده که در دولتهایی مانند ایران و افغانستان که دین را بر اساس دشمنی علیه زنان به کارمی برند و از جوهر خود خارج می کنند هنوز هم سنگسار و اعدام وجود دارد.

کژار در بیانیه خود می‌گوید:

«هر چقدر مبارزه ی آزادی زن و جستجوی او برای حقوق انسانی بیشتر می شود از سوی دیگر هم وحشی گری دولت و مرد در مقابل زن حد و مرزی نمی شناسد.همه ی اقدامات وحشیانه علیه زن مشروع دیده می شود و با این اقدامات بی رحمانه جرایم انسانی انجام می شود. سیاست نسل کشی زن در بالاترین سطح ممکن تداوم می یابد. هنوز هم به سبب ذهنیت جنسیت گرایی، زنان منشا همه ی مفاسد دیده و محاکمه می شوند. روشهای مجازات دولت مرد سالار بر اساس دشمنی با زنان است. در هر رویدادی زنان را گناهکارمی دانند و به وحشی گری خود مشروعیت می بخشند. ایران هنوز هم سعی دارد با قوانین عصر جاهلیت جامعه را اداره کند. این وحشیگری در زمان جاهلیت علیه زنان انجام می شد که کودکان دختر را زنده به گور می کردند و حضرت محمد به این واپسگرایی پایان داد. اما ایران هنوز می خواهد جامعه را بر اساس واپسگرایی آن دوره اداره نماید. مجازات سنگسار یا رجم به عنوان یک واپس گرایی تاریخی دیرینه در خاورمیانه  است که اگر چه در نتیجه ی مبارزات آزادیخواهانه ی زنان و سازمان های حقوق بشری تعداد سنگسار کم شده باشد اما در بسیاری از کشورهای منطقه مخفیانه و یا آشکارا انجام می شود. در صدر این کشورها ایران و افغانستان هستند. 

جنایت سنگسار از طرف جمعی از مردان جامعه و با همکاری دسته جمعی آنان صورت می گیرد. در زمان حضرت عیسی مردم می خواستند زنی را سنگسار کنند حضرت عیسی می گوید ابتدا کسی سنگ پرتاب کند که گناهی مرتکب نشده است هیچ کس سنگ پرتاب نمی کند چون هیچ کس پاک و مبرا نیست. حضرت عیسی با این اقدام خود فرهنگ سنگسار را در جامعه ی مسیحیان ریشه کن می کند.هر چند در تورات هم وجود داشته باشد اما سطح فهم و اگاهی جامعه به حدی رسیده است که این اقدامات غیر انسانی زمان جاهلیت را نمی پذیرد. اما در دولتهایی مانند ایران و افغانستان که دین را بر اساس دشمنی علیه زنان به کارمی برند و از جوهر خود خارج می کنند هنوز هم سنگسار و اعدام وجود دارد. گاهی اشکارا و گاهی مخفی صورت می گیرد. اگر در سطح جهان مبارزاتی علیه سنگسار هم صورت گرفته باشد اما به تمامی از قوانین خارج نشده است. اخیرا در  افغانستان فرخنده و رخشانه سنگسار شدند و امروز هم دولت ایران مجازات سنگسار را به زنی گیلانی داده است. وحشیگری و دشمنی دولت ایران در مقابل زنان حد و مرزی ندارد. در راستای قتل زنان در حال مسابقه است و حقوق بشررا به تمامی زیر پا می گذارد.

ما به عنوان جنبشی که برای آزادی زنان وهمه ی جامعه مبارزه می کنیم به هیچ وجه مجازات سنگسار و اعدام را نمی پذیریم و علیه آن مبارزه می کنیم. باید جامعه خود، در مورد خویش تصمیم بگیرد و قوانین خود را اتخاذ کند. قوانینی که به دست انسان وضع شده اند وامر و فرمان خدایی نیستند می توانند تغییر کنند. چون جامعه با این قوانین مدیریت می شود پس جامعه باید خود تصمیم گیرنده باشد. اگر جامعه به این قوانین باور نداشته باشد و هیچ حق اظهار نظری در باره ی قوانین نداشته باشد پس مشروعیتی هم ندارد. باید جامعه این قوانین را به شدت رد نماید و در برابر آن بایستد. دولتی که هر روز فحشا را در جامعه اشاعه می دهد و فرهنگ صیغه را در جامعه وسعت می بخشد، نمی تواند ادعای اخلاق  کند و در مورد اخلاق زن صحبت کند. از یک طرف بی اخلاقی را تعمیق می دهد و از سوی دیگرزنان را تحت عنوان مسائل اخلاقی محکوم به مرگی بیرحمانه و وحشیانه می کند. این یک تناقض است. در اینجا هدف نه مجازات است بلکه هدف شکستن اراده و فکر زنان است. به این سبب که زنان در مقابل قوانین بی رحمانه و مرد سالارانه آنها قیام نکنند واقتدارانها را به چالش نکشند به اراده ی زن حمله ور می شوند. هیچ تفاوتی ما بین رژیم اسلامی ایران و طالبان و همچنین داعش وجود ندارد. وحشی گری رژیم ایران نیز با آنان ماهیت یکسانی دارد.

ما زنان کرد هرچند که مبارزه ای گسترده برای آزادی زنان و لغو هرگونه خشونت علیه زنان از جمله در مقابل سنگسار و اعدام زنان انجام دادیم اما به این سبب که این مبارزه استمرار ندارد و فشاری جدی علیه این دولتها ایجاد نمی کند هر روز زنان قربانی این ذهنیت کشنده و بیرحمی که هیچ بویی از انسانیت نبرده است، می شوند.به همین سبب مجازات سنگسار و اعدام که در این سالهای اخیردر ایران و افغانستان دوباره رشد پیدا کرده است نشانه ی خطری جدی برای زنان است. حملات داعش در منطقه دشمنی در مقابل زنان راعمیق ترکرده است و خشونت را  علیه زنان افزایش داده است و به بخشی از سیاست خود تبدیل کرده است. برای اینکه به این وحشی گری "نه بگوییم" باید مبارزه ای در سطح بین المللی انجام دهیم و این مهم با مبارزه ی مشترک زنان به انجام می رسد.به ویژه باید زنان کرد پیشاهنگی کنند و در هرجایی فشاری بر روی کشورهایی که این مجازات را اعمال  می کنند وارد کنند تا این قوانین از میان برداشته شود. به ویژه زنان ایران و شرق کردستان که هم اکنون ایران به زمان انتخابات نزدیک می شود باید مبارزه ای دشوار و فشاری جدی بر ایران اعمال کنند تا این قوانین سنگسار و اعدام را از میان بردارند. در شخص هر زنی که سنگسار یا اعدام می شود کرامت وشخصیت و اراده ی ما زنان هم سنگسار می شود و به دار آویخته میشود. به همین دلیل ما زنان اگر در ایران و شرق یکصدا باشیم می توانیم مخالفتی جدی در ایران ایجاد کنیم و در قوانین علیه زنان تغییراتی جدی ایجاد کنیم.

ما جامعه ی زنان آزاد شرق کوردستان "کژار"برای توقف مجازات سنگسار زن گیلانی از همه ی زنان کرد وایرانی می خواهیم که فریاد اعتراض خود را بلند کنند و این را  سببی برای مبارزه ای بزرگ علیه قوانین مرد سالار قرار دهند. ما جامعه زنان آزاد شرق کردستان برای  هر گونه مبارزه ای در مقابل قوانین مرد سالار و زن ستیز آماده ایم. به همین سبب پایان دادن به  فرهنگ ستیزی سنگسار و همچنین قوانین اعدام یکی از وظایف اخلاقی و انسانی ماست.»