"تداوم مقاومت در شرق کوردستان و ایران مرحله تازه‌ای را رقم می‌زند"
روناهی سرحد عضو مجلس پاژک اظهار کرد: "اگر مقاومت ادامه یابد و زمینه برنامه تغییر سیاسی را هموار کند مرحله نوینی در ایران رقم می‌خورد."
روناهی سرحد، عضو مجلس حزب آزادی زنان کوردستان (پاژک) در گفتگو با خبرگزاری فرات تحولات اخیر در ایران و روژهلات کوردستان را مورد ارزیابی قرار داد.
خبرگزاری فرات: در همه جهان دشمنی سیستم هژمون گرای مرد علیه زنان در حال افزایش است. در همه جای جهان شکنجه و تجاوز و خشونت علیه زنان انجام می‌شود. حملات علیه ژینا امینی وشلیر رسولی در روژهلات کوردستان نمونه ی آن هستند. این حملات علیه زنان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ ارتباط آنها با واقعیت سیستم کنونی چیست؟
روناهی سرحد: رهبر آپو به این مسئله اشاره کرده است که قرن ۲۱ با کاراکتر تاریک و خشونت خود به قرن آزادی زنان تبدیل می‌شود و این‌گونه گامی تاریخی برای شناساندن پارادایم آزادی زنان در مقابل پارادایم هژمون‌گرای مرد برداشته است. در ابتدا به رهبر آپو سلام و درود می‌فرستم. محقق ساختن آزادی فیزیکی رهبر آپو، محقق ساختن آزادی زن و بشریت است. شرکت در کمپین "زمان، زمان آزادی است" و "پاکسازی زنان، پاکسازی جامعه است. زمان محافظت از زنان است"، یعنی پایان دادن به خشونت، فقر، ستمگری، دزدی و نسل‌کشی و بنیاد نهادن سیستم دمکراسی و آزادی. رهبر آپو با ایدئولوژی آزادی زن، دوره‌ی آزادی را آغاز نمود. با مانیفست جامعه‌ی دمکراتیک به سرچشمه‌ی آزادی برای زنان مقاومتگر و خلق‌ها و همه اقشار جامعه تبدیل شد. با پارادایم آزادی‌خواهی زنان دمکراتیک- اکولوژیک رهبر آپو، به‌صورت ملتی دمکراتیک، بنیاد نهادن کنفدرالیسم دمکراسی، پروژه حقیقی حل مسائل قرن است. به‌همین دلیل نمی‌توان واقعیت سیستم کنونی جهانی و واقعیت گروه‌ها و تفکر حاکمان دولت- ملت را جدا از نسل‌کشی زنان ارزیابی کرد. کشتن زنان، کشتن جامعه است. پاکسازی، هرچند به شیوه فیزیکی انجام می‌شود، اما با قدرت دولت- ملت به وسیله سیاسی و اقتصادی، فرهنگی و با قدرت رسانه و با تاکتیک میلیتاریستی انجام می‌شود. واقعیت سیستم جهانی سرمایه‌داری یعنی پرده‌پوشی سیاست و ایدئولوژی دینی و میلیتاریستی و نژادی اولین قشر سرکوب‌شده به‌عنوان واقعیتی اجتماعی اساس مسئله آزادی اجتماعی است.
واقعیت سیستم جهانی کنونی مانند تمدن دولتی طبقاتی و اقشار مردسالاری است. رژیم ملت دولت ها علیه زنان، علیه آزادی و دمکراسی است. سیستم جهانی مردسالار که بر اساس به‌کارگیری زنان تاسیس شده است در بحران قرار دارد و ترس اصلی آنها قیام و آزادی زنان است، چون آزادی زنان اساس آزادی و حقوق‌بشر است. اساس مسئله آزادی و دمکراسی است. بر این اساس این حقیقت توسط حاکمان دولت ملت شناخته شده و فشار سیستماتیک و نیرو و خشونت علیه زنان مانند تلاشی برای پیشگیری از تغییر سیستم بکار گرفته می‌شود. به‌همین دلیل گفته "کشتار زنان سیاسی است" که در اعتراضات سیاسی جنبش‌های زنان دیده می‌شود، یک ایدئولوژی است. ایدئولوژی تسلط مرد، معرفی سیاست و تفکر همه فرمانروایان است و به دولت و کشور محدود نمی‌شود. در اعتراضات همه زنان، ظلم و ستم دولت ملت و هژمون مرد در چهارچوب اتحاد حکومت مورد پرسش قرار می‌گیرد. قیام همه بخش‌های اجتماعی بیشتر از ۲ هزار سال است و در درجه اول زنان سال‌هاست که در حال رشد و افزایش می‌باشد. یعنی زنان نیروی اصلی ریشه‌ای‌ترین تغییرات اجتماعی علیه سیستم و سیستم مردسالاری هستند، زنان بمانند یک نیروی اجتماعی بر خط سیاسی و فکری در مبارزات اساسی علیه سیستم هستند. همچنین چون اساس حل مسائل آزادی اجتماعی، آزادی زنان است، علت ایجاد تغییرات اجتماعی و دمکراسی می‌باشند. حاکمان مرد از این قدرت وحشت دارند و در هر جای جهان بدون هیچ ترحمی به زنان حمله می‌شود. در تجارت تن‌فروشی زنان به کار گرفته می‌شوند، به آنها تجاوز شده و آنها تحقیر می‌شوند و همچنین به‌عنوان نیروی کار ارزان به‌کارگرفته می‌شوند. در جامعه‌ی خاورمیانه مانند ابزاری برای ادامه‌ی سیستم مردسالاری و همچنین برای ادامه نسل و مسئله شرف و ناموس به کار گرفته می‌شود. زمانی‌که این زن کورد باشد، آنگاه هدف اصلی پاکسازی نیز قرار می‌گیرد.
زنان که صدای تمدن دمکراتیک هستند تاکنون در این قرن شجاعانه پرسش کرده و علیه سیستم دینی و میلیتاریستی و نژادی می‌ایستند. نه‌تنها از لحاظ عملی بلکه سیستم جدید زندگی اجتماعی را نیز بنیاد نهاده و هرگونه قربانی و باج می‌دهند. زنان فقط مطالبه‌گر نیستند، بلکه به‌عنوان بنیانگذار سیستم جدید دمکراسی، آزادی، هوشیاری و سازماندهی و عملی می‌باشند. در زمانی‌که بحران سیستم سرمایه‌داری خود را مانند واقعیت جنگ جهانی سوم نشان می‌دهد، آزادی زنان به طیفی بزرگ‌تر تبدیل می‌شود. زنان بازیگر اصلی تغییرات هستند. زنی که در جامعه برجسته است، گام‌های انقلابی برمی‌دارد و هم مژده تغییر و امید به آینده می‌دهد.
خبرگزاری فرات: ژینا امینی زن جوان ۲۲ ساله در ۱۴ سپتامبر به بهانه‌ی حجاب اجباری توسط پلیس اخلاقی رژیم ایران دستگیر و شکنجه شده و سپس در ۱۹ سپتامبر جان خود را از دست داده است. وقتی که این نمونه را ارزیابی می‌کنید، سرچشمه این فشارهای رژیم ایران علیه زنان و جامعه چیست؟
روناهی سرحد: حمله به ژینا امینی و خشم عمومی نباید فقط در ایران ارزیابی شود. همچنین باید در سوریه، ترکیه و عراق نیز ارزیابی گردد. باید از بسیاری جهات ارزیابی شود. حمله به همه زنان، علیه کرامت و موجودیت جامعه در وجود یک زن است. قبل‌از هر چیز در کوردستان بسیار مهم است که اقدامات لازم در مقابل حکومت که با زنان دشمنی می‌کند و دشمن مردم است، انجام گیرد.
مسئله فقط تحمیل حجاب اجباری علیه زنان نیست، رژیم ایران، با همه قوانین و اعمال خود، علیه آزادی و دموکراسی است، ستمگرترین رژیم علیه زنان است. وحشیگری، تجاوز و وحشت مقابل زنان برای رژیم امری عادی است. مانند حکومتی نظامی و ضد دمکراسی از هر لحاظ می‌باشد. رژیم ایران نه با انتقاد و نه با ترساندن نمی‌توانند در اساس تغییر کند. حکومتی ضد بشری است که نیاز فوری به دمکراتیزه نمودن دارد. هم از لحاظ حقوق و آزادی جامعه ایران و هم برای حقوق خلق زنان در روژهلات کوردستان که تحت ستم قرار دارند، باید وارد پروسه اساسی و دموکراتیزه کردن شود. در این شرایط زنان، جوانان، فارس، کورد، آذری، بلوچ و همه جامعه خواستار تغییر حکومت هستند. این درک تغییر رژیم، سقوط دولت است. ترس آنها سقوط حکومت است. جامعه باید در رابطه با راه و روش زندگی خود تصمیم‌گیری کند. زمان اداره‌ی حکومت به پایان رسیده است. رژیم‌ها سقوط می‌کنند، اما جامعه همیشگی است. در تاریخ بشریت بسیاری از حکومت‌ها و رژیم‌ها سقوط کردند که جامعه خواستار تغییر آنها بوده و در تاریخ نامی از آنها باقی نمانده است. جامعه روش سیاسی خود را تغییر داده و وارد مراحل آرام‌تری شده است. جامعه ایران که دارای قدیمی‌ترین تاریخ فرهنگی و تاریخی در خاورمیانه است می‌تواند رژیم عقب‌مانده را تغییر داده و آن را به سیستمی دمکراتیک تغییر دهد، خودمدیریتی خلق کورد را از راه قانونی و تضمین نماید و زندگی مشترک را بنیاد نهد. حاکمان دیگر نمی‌توانند جامعه ایران را فریب دهند، آنها در ترس خود خفه می‌شوند. قبل از همه، زنان و جوانان و همه جامعه ایران خواهان دمکراسی و آزادی هستند و به همین دلیل اعتراضات در مقابل حمله به ژینا امینی خیلی سریع در همه شهرهای روژهلات کوردستان و ایران گسترش یافت. دولت ایران با خشونت و اعدام و فشار سیاسی نمی‌تواند مانع خواسته‌های جامعه شود. زنان و خلق‌های دیگر در مقابل این حکومت سکوت نخواهند کرد.
خبرگزاری فرات: پس‌از قتل ژینا امینی در شهرهای روژهلات کوردستان و ایران اعتراضاتی گسترده انجام شد. در هر ۴ بخش کوردستان و جهان مرگ ژینا شنیده شد و به‌صورت جهانی از آن پشتیبانی شد. زنان، جوانان و همه اقشار جامعه که در خیابان‌ها تظاهرات می‌کردند با شعار "ژن، ژیان، آزادی" و "مرگ بر دیکتاتور" به میدان آمده‌اند. به جمعیتی که به میدان‌ها آمده و خواست خود را اعلام کردند، چه می‌گویید؟
روناهی سرحد: مسئله اساسی که باید مد نظر قرار گیرد این است که علیه حمله به زنان در تهران، مشهد، رشت، پاوه، بانه، بوکان، دیولان، سنه، سقز، گیلان، شنو، کرماشان، اورمیه، مهاباد، بیجار، دیواندره، اصفهان، پیرانشار و بسیاری شهرهای دیگر جامعه بپا خاسته و موضع‌گیری اخلاقی و سیاسی نشان داد. حقیقتاً این مرحله آموزنده برای بخش‌های دیگر کوردستان و خاورمیانه و همه جهان است. انسان بودن، اجتماعی‌بودن با دفاع از ویژگی‌های سیاسی و اخلاقی جامعه به دست می‌آید. رهبر آپو در دفاعیات خود بسیار در رابطه با جامعه اخلاقی سیاسی صحبت می‌کند.
زنان هم اساس و هم موضوع جامعه سیاسی-اخلاقی هستند. درطول چندین سال همین وضعیت اجتماعی در مناطق گوناگون جهان دیده شده است. جامعه هرچه بیشتر بتواند جنبه اخلاقی-سیاسی خود را حفظ نماید، بیشتر می‌تواند به اجتماعی‌بودن خود ادامه دهد. تا سطحی که بهای اخلاقی خود را داشته باشد، می‌تواند موجودیت خود را حفظ کرده و بر روی پای خود بایستند. تا جایی که سیستم سرمایه‌داری و حاکمان دولت ملت، جامعه را تقسیم کرده و آنها را از یکدیگر غریبه می‌کنند و آنها را به افرادی منفعت‌طلب تبدیل می‌نمایند، هم‌زمان مانند گوسفند جامعه را اداره می‌کنند. در مقابل این‌ها، اصرار بر اجتماعی‌بودن، اصرار بر انسان بودن است. زنی که خود زندگی است، نمایندگی جامعه و ارزش‌های طبیعی انسانی را برعهده دارد. هر حمله‌ای علیه زنان، دور شدن از جامعه و برعکس زندگی است، جدا شدن از انسانیت است. به‌همین دلیل در همه شهرهای ایران که اعتراض‌ها در آن انجام می‌شود، شعار "ژن، ژیان، آزادی" هوشیاری بزرگ اجتماعی به وجود آورده است. این فقط یک انقلاب فکری نیست، بلکه انقلاب فرهنگی و اجتماعی است. نشان می‌دهد که جامعه، زن، زندگی و آزادی ارتباطی قدرتمند با یکدیگر دارند. رهبر آپو با شعار "ژن، ژیان، آزادی" بهترین توصیف مبارزات آزادی‌خواهانه زنان را نشان داد. این شعار که از کوردستان به سرتاسر جهان گسترش یافته است، مانند حقیقی‌ترین نشانه واقعیت علیه سیستم هژمون مرد است. این شعار متعلق به همه زنان انقلابی و فعال و آزادی‌خواه است.
ژینا امینی و آن‌هایی که در اعتراضات جان خود را از دست دادند، شهدای دمکراسی هستند. خلق پاسخ حملات را داده و به‌صورت باشکوه رفتار می‌کند. جایگاه اجتماعی که زن سرکردگی آن را برعهده دارد، در این سطح گسترش‌یافته و پخش شده است. این‌ها بیشتر از اعتراض به خشونت‌ها هستند، جنبش حقیقی خلق است و خواستار تغییر اساسی رژیم ایران است. مانند انقلابی اجتماعی است، انفجار اطلاعات است، مشخص نمودن اراده آزادی است.
خبرگزاری فرات: زنان به‌صورت گسترده پیشاهنگی اعتراضات را بر عهده دارند. زنان با خشم بسیار علیه حکومت به میدان‌ها آمدند. به‌ویژه زنان روژهلات کوردستان. سخن شما برای زنان ایران چیست؟
روناهی سرحد: این اعتراضات اجتماعی در ایران جنبش قدرتمند خلق علیه این نظام است. هنوز زود است که بخواهیم بگوییم چه روی خواهد داد. با ادامه‌ی مقاومت، این احتمال وجود دارد که راه برای برنامه تغییر سیاست و سبب آغاز دوره‌ای جدید در ایران شود. حقیقت این است که هر مقاومتی خاطره‌ای اجتماعی درست کرده و فرهنگی ایجاد می‌نماید و ارزش‌های اخلاقی را افزایش می‌دهد و اراده را تقویت کرده و اعتماد به خود را افزایش می‌دهد و مردم را گامی به آزادی نزدیک‌تر خواهد کرد. در ایران اکنون زنان و مردم می‌خواهند بهار آزادی را ببینند. زمان آن فرا رسیده است. این حکومت یا باید تغییر کند یا از بین خواهد رفت. تنها حقیقتی که باید حکومت آن را درک کند این است که از راه خط دمکراسی سیاسی، برنامه تغییرات پیش می‌رود. این هم برای دمکراتیزه کردن داخلی و هم برای حل مسائل کورد لازم است. در حالت عکس این مسئله، موج‌های جنبش‌های خلق افزایش می‌یابد و بزرگ‌تر می‌شود. ممکن است برخی مواقع متوقف شود، اما هرگز شکست نخواهد خورد. این مقاومت نیز تا ایجاد تغییر ادامه خواهد یافت و هیچ بازگشتی وجود ندارد. اراده‌ای که ایجاد شده است، یعنی جنبش مقاومت زنان و خلق‌هاست. خلق‌ها و زنان غیر از اسارت هیچ چیز دیگری را از دست نمی‌دهند. مقاومت آنها پاسخی است به رژیم عقب‌مانده و وضعیت کنونی خاورمیانه و به اراده و قدرتی بزرگ برای همه خلق‌ها و زنان تبدیل می‌شود. قیام خلق در ایران سبب پایان رژیم‌های کنونی و تقویت روند دمکراسی در خاورمیانه و حل مسئله کورد و پیشرفت پروسه نوین خواهد شد. رژیم با فشار بر جامعه نمی‌تواند از این واقعیت فرار کند. وظیفه‌ی کنونی بلند نمودن صدای آزادی در هر جایی علیه مردسالاری و جنسیت‌گرایی، فاشیسم و ملت‌پرستی و مبارزه در راه آزادی است.
خبرگزاری فرات: غیر از وضعیت ایران، در روژآوا و سوریه علی‌رغم حملات و تهدیدهای داعش، حملات وحشیانه و اشغالگرانه‌ی دولت ترکیه ادامه دارد. علیه این حملات مقاومت وجود دارد. معنی این مقاومت و مبارزات برای آزادی زنان چیست؟
روناهی سرحد: باید اهمیت مقاومت علیه دولت ترکیه و داعش و اهمیت آن برای بشریت، برای خلق و زنان خاورمیانه دیده شود. داعش سر مردم را می‌برید، در بازارها زنان را مانند کالا خریدوفروش می‌کرد و آنها را مجبور می‌کرد تا چادر سیاه سر کرده و زندگی آنان را مانند دوزخ کرده بود. به‌ویژه به کوردها و ایزدی‌ها حمله می‌کرد.
آن‌هایی که مانع اینکار شدند، آزادی‌خواهان کوردستان بودند. مبارزان جنبش آزادی و کوردستان از کوهستان‌های کوردستان به روژاوا رفته و در مقاومت نقشی سرنوشت‌ساز را بر عهده گرفتند. هزاران رفیق ما شهید شدند. رفقای زن و مرد و همچنین جوانان میهن‌دوست کوردستان از همه جهان به روژآوا رفتند. مردم از بسیاری نقاط جهان به روژآوا رفته و با داعش می‌جنگیدند. هنوز هم داعش خطری بزرگ علیه مردم خاورمیانه و جهان است. اردوغان بزرگ‌ترین هودار داعش است. این نیز با اطلاعات، اسناد و مدارک بسیاری اثبات شده است. در سوریه پیروزی مبارزان آزادی‌خواه ی.پ.گ و ی.پ.ژ علیه داعش راه را برای انقلاب زنان و انقلاب اجتماعی باز کرد. حکومت اردوغان می‌خواهد انقلاب زنان را سرکوب نماید. می‌خواهد خودمدیریتی دمکراتیک را از بین ببرد. با هر روشی از داعش پشتیبانی می‌کند، خود را سازماندهی کرده همچنین تلاش می‌کنند یک‌بار دیگر با رژیم دمشق در رابطه با دشمنی علیه کوردها به توافق برسند. روسیه و آمریکا در راستای منافع خود از حملات پیشگیری کرده و با هر روش ممکن به آ.ک.پ امتیاز می‌دهند. به‌ویژه آلمان و کشورهای اروپایی در نهایت منافع سیاسی-اقتصادی را اساس قرار می‌دهند و حملات آ.ک.پ برای از بین بردن کوردها را به حاشیه می‌رانند. حمله علیه دستاوردهای روژآوا فقط مسئله دشمنی آ.ک.پ مقابل خلق کورد نیست. آ.ک.پ در خاورمیانه پیشقراولی فاشیسم را برعهده دارد. یعنی دفاع از روژآوا به معنی دفاع از امید انسانی برای آزادی و دفاع از آزادی زنان و حفظ زندگی مشترک آزادیخواهانه‌ی دمکراتیک خلق‌ها است.
مبارزه علیه هژمون سرمایه‌داری است. دفاع از حقوق زنان و دفاع از زندگی مشترک دمکراتیک خلق‌ها است، ایستادن علیه فاشیسم است. نباید حکومت اردوغان فقط مانند یک حزب سیاسی سرکوبگر دیده شود. آ.ک.پ خط دوم نازی‌هاست، اردوغان برای خاورمیانه مانند هیتلر است. دارای تفکر فاشیستی و نژادپرست، جنسیت‌گرا، ملیگرا و خطری بزرگ برای همه مردم جهان است. رژیم ترکیه بر این اساس بنیاد نهاده شده است. دشمن خلق‌هاست. در مقابل حملات نظامی به روژآوا باید خوددفاعی مشترک خلق‌های کورد، عرب، ارمنی و سریانی ایجاد شود و جنگ خلق انقلابی بر این اساس انجام گیرد.
اردوغان در داخل ترکیه نیز از نیروی حکومت استفاده کرده و هر فرد خارج از این حکومت را متهم می‌کند که دشمن، خیانت‌کار، خائن و علیه اسلام است و این‌گونه تلاش می‌کند تا بر تمامی جامعه مسلط شود. به‌همین دلیل نیز به زنان و سازمان‌هایشان حمله می‌کند. همچنین نقش منفی به زنان از راه آموزش‌وپرورش، رسانه‌ها و دستگاه‌های آئینی تحمیل می‌نماید. مدل خانواده مردسالار را پیش برده و خشونت و فشار علیه زنان را تشویق می‌کند. سیاست‌ها علیه زنان باید مانند مانند نژادپرستی دیده شود. جنسیت‌گرایی را تا سطح فاشیسم پیش می‌برد و خود سیاست قتل‌عام را پیش می‌برد. رژیم اردوغان از دین و ناسیونالیسم برای پاکسازی زنان و جامعه استفاده می‌کند. در سیاست داخلی و خارجی قانون، اقتصاد، سیاست، هنر و ورزش را برای روح بسیج نظامی علیه خلق کورد همراه با سیاست‌های ناسیونالیسم بکار می‌گیرد. این جنگ‌طلبی و ناسیونالیسم به یک بلوک تغییر کرده است. مدت ۲۲ سال است آ.ک.پ کم‌کم اساس رژیم نظامی را ایجاد می‌کند. این امر سبب افزایش کشتار زنان در ترکیه، فشار و خشونت‌ها علیه زنان و جنبش‌های زنان است. به‌ویژه خشونت علیه زنان کورد. آنکه وزارت اوقاف را با قدرتمندترین شیوه علیه جامعه به کار می‌گیرد، حکومت آ.ک.پ است.
بلوک حکومت آ.ک.پ و م.ه.پ که حملات نابودگرانه و قتل‌عام علیه زنان و خلق کورد را تحمیل می‌نمایند، توسط ناتو و به‌ویژه آمریکا پشتیبانی می‌شوند. باید بریتانیا و آمریکا، آلمان و ابرقدرت‌های دیگر دست از پشتیبانی اردوغان دیکتاتور بردارند. در چهارچوب حل دمکراتیک مسئله کورد رفتار کرده و حقوق اجتماعی را بپذیرند.
