حزب برابری و دموکراسی خلق‌ها (دم پارتی)، «نشست زنان مدیریت محلی دموکراتیک» را در تاریخ ۲۳-۲۴ می در مرکز کنگره چاند آمد برگزار کرد.

بیانیه پایانی این نشست با شعار «زن زندگی است و زندگی خودمدیریتی است» منتشر شد.

دیدگاه زنان در حوزه‌های مبارزه

در این بیانیه آمده است: «در روز اول نشست، بر لزوم تقویت هرچه بیشتر دیدگاه زنان در نقش پیشگام فکری و اجتماعی مدرنیته دموکراتیک در حوزه‌های مبارزه اجتماعی تاکید شد؛ با توجه به سیاست‌های مخرب بحران‌های چندگانه ذهنیت دولت-ملت مدرنیته سرمایه‌داری و مدیریت‌های جنگی که به طور فزاینده‌ای در سراسر جهان، به‌ویژه در جغرافیای ما، بر زنان، کودکان، طبیعت و کل مردم تاثیر گذاشته است.

فراخوان صلح و جامعه دموکراتیک

مهم‌ترین موضوع مورد بحث در نشست، اهمیت فرصت ایجاد شده توسط فراخوان ۲۷ فوریه رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان، با عنوان 'صلح و جامعه دموکراتیک' برای زندگی آزاد و برابر مردم ترکیه بود. به ویژه، تاکید شد که همه باید با حساسیت بالایی در اطراف فراخوان قرن گرد هم آیند و همبستگی را در راستای ساخت صلح اجتماعی و جامعه دموکراتیک افزایش دهند، و بازتاب‌های آن در سطح ملی و بین‌المللی ارزیابی شد. با در نظر گرفتن اینکه فرآیندهای صلح و راه‌حل دموکراتیک، علاوه بر فرصت‌های تاریخی، خطرات جدی را نیز به همراه دارند، بحث‌های مهمی در مورد چگونگی سازماندهی و گسترش دموکراسی اجتماعی و فضای صلح از سطح محلی توسط مدیریت‌های محلی برای توسعه و نتیجه‌گیری این فرآیند به نفع مردم ترکیه و منطقه انجام شد.

مدیریت‌های محلی دموکراتیک، اکولوژیک، و آزادی‌خواه زنان

در روز دوم نشست، در حالی که اهمیت نقش پیشاهنگی زنان در ساخت صلح در تبدیل ساختارهای مردسالار، سلسله مراتبی و متمرکز در مدیریت‌های محلی و بازتاب تخریب‌هایی که در ۸ سال دوره قیم، به ویژه در دستاوردهای زنان، بر فعالیت‌های شهرداری‌ها رخ داده بود، ارزیابی می‌شد؛ بار دیگر این واقعیت آشکار شد که غلبه بر این تخریب‌ها از طریق عملی شدن پارادایم مدیریت‌های محلی دموکراتیک، اکولوژیک، و آزادی‌خواه زنان ما و اجرای قوی‌تر مدل ریاست مشترک ممکن است. در این زمینه، در پایان یک سال، در مورد فعالیت‌هایی که با دیدگاه مدیریت‌های محلی آزادی‌خواه زنان انجام داده‌ایم، خودانتقادی کردیم و جنبه‌های ناقص و ناهماهنگ با مبارزه آزادی زنان و تجربیات گذشته ما را مورد بحث قرار دادیم. ابتدا، اعلام کردیم که با وجود تخریب‌های دوره قیم در سال گذشته، پیشرفت خاصی در فعالیت‌های زنان حاصل شده است، اما در اجتماعی کردن و سازماندهی پارادایم مدیریت‌های محلی آزادی‌خواه زنان، به نهادسازی کافی دست نیافته‌ایم.

به ویژه، دلایل عدم موفقیت ما در توسعه سیاست‌های راه‌حل‌گرا در برابر سیاست‌های نابودی علیه زنان، سیاست‌های اکولوژیک‌ستیز، سوءاستفاده از کودکان، فقر عمیق زنان، تمامی سیاست‌های تبعیض‌آمیز علیه زنان پناهنده، سیاست‌های استوار، و سیاست‌های جنگ ویژه را مورد بحث قرار دادیم و برای دوره آینده یک استراتژی قوی در برابر این سیاست‌ها ارائه کردیم. به عنوان اساسی‌ترین استراتژی، بر قول خود در مورد سازماندهی بازتاب اجتماعی در تمامی جنبه‌های زندگی در چارچوب کمپین 'حرف ما تمام نشده است! خشونت را با هم متوقف خواهیم کرد' که در هفته ۲۵ نوامبر آغاز کردیم، تاکید کردیم.

کنفدرالیسم دموکراتیک زنان

ما بر اهمیت این موضوع تاکید کردیم که استراتژی‌ای که پیش روی خود قرار داده‌ایم، تنها با اجتماعی شدن پارادایم 'زندگی مشترک آزاد' و 'نظام ریاست مشترک' قابل اجراست. ما ارزیابی کردیم که ریاست مشترک را نمی‌توان صرفا به برابری ضمخت بین دو جنس تقلیل داد، بلکه این امر از رهایی شکل روابطی که بین زن و مرد ایجاد شده و مشکلات اجتماعی در آن گنجانده شده است، عبور می‌کند. به این معنا، ما بیان کردیم که نظام ریاست مشترک و پارادایم زندگی مشترک آزاد، باید دموکراتیک شدن مدیریت را از سطح محلی آغاز کرده و در چارچوب شعار 'زن زندگی است، زندگی خودمدیریتی است'، برابری زن و مرد را در سازوکارهای مدیریتی فراهم کند. ما تاکید کردیم که این سازوکار با تشکیل کمیسیون‌ها، هماهنگی‌ها، شوراها و کمون‌ها محقق خواهد شد. ما به عنوان روسای مشترک، در مکان‌هایی که این سازوکارها توسعه نیافته و عقل جمعی و روح گروهی به کار گرفته نشده است، خودانتقادی کردیم و قول دادیم که در دوره آینده هم پارادایم ما و هم نظام ریاست مشترک را اجتماعی خواهیم کرد. به عنوان لازمه نظام ریاست مشترک ما، بیان کردیم که با گرد هم آمدن زنان از باورداشت‌ها، ایدئولوژی‌ها و هویت‌های مختلف، می‌توانیم مدیریتی را محقق کنیم که هر کس بتواند خود را با رنگ و بوی خود بیان کند، یعنی کنفدرالیسم دموکراتیک زنان را به اجرا درآوریم.

ما بیان کردیم که تقویت هرچه بیشتر مدل ریاست مشترک ما که ضامن آزادی زنان و جامعه دموکراتیک است، گسترش مشارکت در دموکراسی محلی و اطمینان از مشارکت فعال مردم، به ویژه زنان، در مکانیسم‌های تصمیم‌گیری، وظیفه اصلی ماست و در این راستا، بازتاب سوبژه بودن سیاسی زنان در تمامی فرآیندهای مدیریت محلی اجتناب‌ناپذیر است. بر این اساس، در پرتو بحث‌های انجام شده، ما عزم خود را برای ایجاد هویت زن آزاد بر اساس ایدئولوژی و اصول رهایی زنان در برابر تمامی حملات قدرت؛ خشونت، آزار جنسی و تجاوز، شکنجه، انزوا، مکانیسم‌های بازتولید جنسیت‌گرایی، سیاست‌ها و نهاد خانواده‌گرایی که هویت کلاسیک زن را ایجاد و تحمیل می‌کنند، اعلام کردیم. همچنین، بیان کردیم که موضعی سیاسی، سخنگو و با اراده در تمامی جنبه‌های زندگی خواهیم داشت و این را تنها می‌توانیم با 'خود بودن' (xwebûn) به دست آوریم.»