حملات اشغالگری و الحاق دولت فاشیست ترکیه به باشور کوردستان با حمایت حزب دموکرات کوردستان (پ‌دک) و موافقت دولت عراق ادامه دارد. هر روز اطلاعات جدیدی در مورد نقش پ‌دک در حملات اشغال و الحاق منتشر می‌شود. آخرین اطلاعات باز هم از منطقه بهدینان است.

دولت ترکیه یک سایت ساخت و ساز بتنی در منطقه بره سیله که یک منطقه توریستی در شرق شهرک آمدیه است افتتاح کرد. این پارک که رسماً یک پارک است، نام آن پارک آمدیه است و این پارک در منطقه تحت کنترل نیروهای زِرَوانی، معروف به نیروهای ویژه پ‌دک واقع شده است.

تپه آمدیه در غرب زاپ واقع شده است. طی چهار سال گذشته که حملات اشغالگرانه و الحاقی به شدت انجام می‌شود، تپه آمدیه شاهد مقاومت حماسی گریلا‌های ه‌پ‌گ و یژا استار بوده است. در مقابل هجوم به عنوان قلعه‌ای غیر قابل نفوذ ایستاده است. ارتش اشغالگر ترکیه در اینجا متحمل خسارات سنگینی شد و همچنان ادامه دارد. به ویژه عملیات هوایی یگان‌های شهید آخین موش و شهید دوغان زنار، اشغالگری را در ماه‌های تابستان با سختی‌های بسیاری روبرو کرد. بسیاری از اشغالگران رده بالا، از جمله فرمانده در درجه دوم سرهنگ، هدف گریلاهای آزادی کوردستان قرار گرفتند و مجازات شدند. به نظر می‌رسد که توقف ارتش اشغالگر از این طریق و تحمیل خسارات سنگین آشکارا فشار زیادی را بر آنها وارد کرده است.

این منطقه که تا چندی پیش توسط مردم محلی به «سَیرانگه» (مکانی برای پیک‌نیک) معروف بود و با فرزندان خود به پیک نیک می‌رفتند، توسط ارتش ترکیه به محل ساخت و ساز تبدیل شده است. این بسیار مهم است زیرا چهره کثیف دیگری از جنگ در کوردستان را نشان می‌دهد. این یکی از نمونه‌هایی است که نشان می‌دهد جمهوری ترکیه و شرکت‌های وابسته به آن چگونه نقشه‌های کثیفی بر خون گریلا‌هایی که جان خود را برای توقف اشغالگری و الحاق و حفظ دستاوردهای کوردستان فدا نمودند، می‌کشد.

مناقصه محل ساخت و ساز توسط ارتش اشغالگر ترکیه در بره سیله، یعنی پارک آمدیه، سلیمان اوداباشی، یکی از همکاران و همدستان اهل آمد است. این شرکت همدست و مزدور که برنده مناقصه سایت ساخت و ساز نظامی در منطقه با نام حمل و نقل اوداباشی و شرکت آنونیم شد، مواضع آماده‌ای را برای ارتش ترکیه تولید می‌کند. به نظر می‌رسد این سایت ساخت و ساز توسط سربازان اداره و به شدت محافظت می‌شود. گفته می‌شود که هر موضع بتنی ۲ متر ارتفاع و ۹ تن وزن دارد.

ارتش اشغالگر برای غلبه بر سندرم زاپ و ازدحام عمیقی که در زاپ تجربه می‌کند، به این مواضع روی آورده است. با اینها سعی می‌کند از ضرباتی که از زمین و هوا می‌خورد خلاص شود. بزرگترین منادی و گواه این که این دوای مشکلات اشغالگران نیست و سندرم زاپ همچنان کابوس ارتش اشغالگر خواهد بود، عملیات‌های مستمر گریلاها در منطقه است.