صبری اوک، عضو شورای اجرایی کنفدرالیسم جوامع کوردستان (ک.ج.ک) که در برنامه ویژه پخش شده از تلویزیون Stêrk شرکت داشت، ارزیابی‌های مهمی را انجام داد.

اوک با اشاره به اینکه انزوای علیه رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان روز به روز شدیدتر می‌شود، گفت: خلق ما و دوستان ما باید بدانند که دولت فاشیست ترکیه به انزوا ادامه خواهد داد. ما نیز باید وظایف و مسئولیت‌های خود را برای تامین آزادی جسمانی رهبر آپو انجام دهیم. ما در مرحله‌ی بسیار مهمی هستیم. ما فقط می‌توانیم حدس بزنیم که چه نوع ظلم و ستمی در امرالی (علیه رهبر آپو) صورت گرفته است. واکنش و مبارزه ما با این وضعیت در هر زمینه‌ای ادامه خواهد داشت.

اوک با تاکید بر اینکه گریلاها در مقابل حملات اشغالگرانه ارتش ترکیه به مناطق زاپ، آواشین و متینا مقاومت بسیار خوبی از خود نشان دادند، تصریح کرد: دشمن قصد داشت در مدت سه هفته ‍مناطق حفاظتی مدیا را اشغال کند، اما نتوانست به هدف خود دست یابد.

اوک با تاکید بر اهمیت انتخاباتی که در ۱۴ مه برگزار می‌شود، اظهار داشت که همه باید برای نابودی کامل فاشیسم ۲۰ ساله‌ی آ.ک.پ سخت تلاش کنند.

مصاحبه صبری اوک عضو شورای اجرایی ک.ج.ک  که از تلویزیون Stêrk پخش شد به شرح زیر است:

انزوا در امرالی ادامه دارد و هر روز شدیدتر می‌شود. فاشیسم آ.ک.پ- م.ه.پ که تا کنون سکوت کرده است، اخیرا انزوا را یک وضعیت «معقول» خواند. خلق کورد و دوستانشان همچنان در صحنه بین‌المللی مخالفت خود را علیه انزوا اعلام می‌کنند و در حمایت از رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان ایستادگی می‌کنند. این وضعیت را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

انزوا علیه رهبر آپو ۲۵ سال است که ادامه دارد. وزیر دادگستری ترکیه که خودفریبی می‌کند می‌خواهد همه را به همین شکل فریب دهد. آنها می‌گویند که نمی‌دانند رهبر آپو در چه وضعیتی است، البته که دروغ می‌گویند. آنها در حال حاضر انزوا را علیه رهبر آپو اجرا می‌کنند. از این نظر، آنها با سی.پی.تی در درون یک توافق متقابله هستند. اگر سی.پی.تی بر اساس اخلاق و معیارهای خود عمل کند، می‌تواند دولت ترکیه را تحت فشار قرار دهد. آنها هم به خوبی می‌دانند که در امرالی انزوای سنگینی وجود دارد. خلق ما، جنبش ما، دوستان ما و نیروهای دموکراسی ما که می‌خواهند از وضعیت رهبر آپو مطلع شوند، ۲۴ ساعته ایستاده‌اند و با روش‌های مختلف واکنش‌های خود را در برابر انزوای امرالی نشان می‌دهند. این روند ادامه دارد. خلق کورد دیگر تاب تحمل این وضعیت را ندارند. اینکه رهبر آپو اینگونه اسیر شود برای ما و خلق ما قابل قبول نیست.

همانطور که مشخص است چند روز پیش کنفرانس موفقی در هامبورگ برای اطلاع از وضعیت رهبر آپو و آزادی جسمانی وی برگزار شد. در سطح بین‌المللی نیز به طور گسترده مورد بحث قرار گرفته است. بسیاری از سیاستمداران، نویسندگان و روشنفکران خارجی اعلام کردند که این انزوا علیه رهبر آپو دیگر قابل قبول نیست. خلق ما در حال حاضر ۲۴ ساعته در برابر انزوا ایستاده‌اند. آنها هفته گذشته راهپیمایی برای آزادی جسمانی رهبری در دوسلدورف ترتیب دادند. یعنی خلق ما، جنبش ما و دوستان ما در همه جا می‌گویند زندگی بدون رهبری ممکن نیست. این یک گفتمان عادی نیست، صدها نفر از رفقای ما برای این امر بدن خود را به آتش کشیدند. خلق ما سال‌هاست که همه عواقب را مد نظر قرار داده و مبارزه می‌کنند. اما اکنون به نقطه پایانی رسیده‌ایم.

هم دولت ترکیه و هم وزیر دادگستری باید بدانند که نمی‌توانند خلق کورد را فریب دهند، نمی‌توانند جنبش ما را فریب دهند. آنها نمی‌توانند با دروغ‌های خود افرادی را که وظیفه‌شناس و وفادار به قانون هستند فریب دهند. ما فقط می‌توانیم حدس بزنیم که چه نوع ظلم و ستمی در امرالی صورت گرفته است. واکنش و مبارزه ما با این وضعیت در هر زمینه‌ای از جمله سیاسی، حقوقی و اجتماعی ادامه خواهد داشت. ۲ سال است که از رهبر آپو خبری نیست. خلق ما و دوستان ما باید بدانند که دولت فاشیست ترکیه به تحمیل انزوا ادامه خواهد داد. ما نیز باید وظایف و مسئولیت‌های خود را برای تامین آزادی جسمانی رهبر آپو انجام دهیم. ما در مرحله‌ی بسیار مهمی هستیم. ۲۵ سال است که انزوا در جریان است، یک عمر یعنی ۲۵ سال. ما به خوبی می‌دانیم که دولتی که سعی در عادی جلوه‌دادن انزوا دارد، می‌خواهد چه کند. نگرش و واکنش ما به این وضعیت باید بیشتر از هر زمان دیگری باشد.

صیانت بزرگی از رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان در عرصه بین‌المللی وجود دارد. آیا پارادایم عبدالله اوجالان به دلیل ارائه راه‌حل برای بحران‌ها، مورد استقبال خلق قرار گرفته است؟

چون رهبر آپو یک فرد عادی نبود، در معرض توطئه بین‌المللی قرار گرفت. رهبر آپو راه‌حلی جایگزین برای مشکلاتی که ۱۰۰ سال است تجربه می‌شود را ارائه نموده است. رهبر آپو پارادایم جدیدی علیه مدرنیته سرمایه‌داری ایجاد نمود. البته زنان، جوامع تحت ستم، خلقی که طرفدار آزادی هستند، سیاستمداران و روشنفکران به طور طبیعی تحت تأثیر این وضعیت قرار گرفتند. اگر ما به‌عنوان جنبش و کادر، بهتر می‌توانستیم پارادایم، دفاعیات رهبر آپو را برای بشریت و جهان توضیح دهیم، صیانت از وی در سطح بسیار بالاتری صورت می‌گرفت. این نقص ماست. بسیار مهم است که بیشتر به این موضوع بپردازیم.

یک سال از حملات اشغالگری به مناطق زاپ، آواشین و متینا می‌گذرد. دشمن اشغالگر می‌خواست در عرض ۳ هفته به هدفش برسد، اما محاسباتش در عمل انطباقی نیافت. اشغالگران چه چیزی را محاسبه می‌کردند و چگونه این اتفاق افتاد؟ مقاومت گریلایی چه چیزی را آشکار ساخت؟

مبارزه مسلحانه ما علیه دولت اشغالگر ترکیه بیش از ۳۰ سال است که ادامه دارد. از زمانی که کارزار ۱۵ آگوست صورت گرفت، آنها اظهاراتی می‌کردند که "پ.ک.ک به پایان رسیده است، آنها عمری ۲۴ ساعته و یا ۴۸ ساعته دارند". به عبارت دیگر طول عمر ما را بر حسب ساعت محاسبه کردند. گفتند ما را نابود می‌کنند. بعد از گذشت چند دهه هنوز هم همان حرف‌ها را می‌زنند. آنها دروغ‌های خودشان را باور می‌کنند و می‌خواهند همه آن را باور کنند. البته یکی از ارکان جنگ ویژه، جنگ روانی است. دولت ترکیه نیز در این زمینه متخصص است. بنابراین، دولتی که بر دروغ بنا شده است، خیلی چیزها را زیر و رو کرده و به خلق عرضه می‌کند. البته آنها در مورد جنگی که در مناطق حفاظتی مدیا به ویژه در زاپ، آواشین و متینا در جریان است دروغ می‌گویند. در سال ۲۰۰۸ هم همین دروغ‌ها را گفتند، اما در زاپ ضربه بزرگی خوردند و برگشتند. این بار آنها تدارک استراتژیک علیه گریلاها کردند. آنها ۸ سال است که بدون وقفه به گریلاها حمله می‌کنند و از همه روش‌های غیر انسانی استفاده می‌کنند.

درست است که ما هزینه‌هایی پرداختیم، اما زنده ماندن از چنین حملات عظیمی به مدت ۸ سال به خودی خود یک دستاورد است. بدون شک ما از خود راضی نخواهیم شد، اما در تاریخ دولت اشغالگر ترکیه مقاومت بی‌وقفه‌ای که ۸ سال به طول بیانجامد وجود نداشته است. خلق ما باید بدانند که گریلاها چگونه در برابر یکی از قوی‌ترین ارتش‌های ناتو مقاومت می‌کنند. مقاومت گریلاها همچنان ادامه دارد. هیچ کس نباید فریب دروغ‌های دولت ترکیه را بخورد. جنگ ادامه دارد. زاپ از تاریخی برخوردار است. وقتی می‌گوییم زاپ اولین چیزی که به ذهنمان می‌رسد رفیق فاضل است. زیرا سنگرهایی که ایشان در زاپ درست کرد، امروزه نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند. به همین مناسبت یاد و خاطره فرمانده جاویدان رفیق فاضل را گرامی می‌دارم. هزاران گریلای کوردستان با روحیه فدائیانه راه رفیق فاضل را دنبال می‌کنند و در تمام مناطق کوردستان مقاومت می‌کنند.

بین ما و دولت اشغالگر ترکیه یک جنگ بی‌امان در جریان است. سیاستمداران کورد، انقلابی، سوسیالیست، همه نیروهای ضد بی‌عدالتی و فاشیسم، به ویژه خلق ما، فراموش نکنند که گریلاها در برابر دولت فاشیست ترکیه که همه جا به ویژه سوریه، عراق، لیبی را اشغال کرد و هیچ کس به آن نگفت «بس کنید، حق ندارید این کار را بکنید. چه کار می‌کنی.»، مقاومت بزرگی از خود نشان می‌دهد. قدرتی که سربازان خود را آتش زده و می‌سوزاند با خلق کورد و گریلاها چه کارها که نمی‌کند؟ باید بدانیم که ما با چنین قدرت وحشی مبارزه می‌کنیم. البته ما تدارکات خود را در برابر چنین دشمنی بدور از معیارهای انسانی و اخلاقی انجام داده بودیم. به همین دلیل نتیجه نگرفتند. مقاومتی که ۸ سال در راه رهبر آپو و شهدا ادامه دارد پیروز خواهد شد.

یکی دیگر از ارکان جنگ، تبلیغات است. برای ما جنگ یک اخلاق هم دارد. هم فرماندهان ما و هم جنبش ما اخلاق بین‌المللی جنگ را در نظر می‌گیرند. این چیزی است که حقیقت دارد. اینگونه مبارزه و تبلیغ می‌کنیم. اما دولت ترکیه اینطور نیست، یک دولت غیراخلاقی است که قانون جنگ را به رسمیت نمی‌شناسد. هر روز بیانیه‌ای می‌دهند که "پایان گریلا را آوردیم" اما ه.پ.گ و یژا استار با برگزاری نشست معمول سالانه خود بزرگترین پاسخ را به دشمن داده‌اند. حتی برگزاری جلسه‌ای با حضور تمام سطوح فرماندهی ما در چنین جنگ بی‌امان خود یک دستاورد است.

بدون شک سال بسیار سختی را پشت سر گذاشتیم. بدون گریلاهای فدائی پ.ک.ک، ه.پ.گ و یژا استار نه عقل و نه اراده‌ای نمی‌توانست در برابر چنین دشمن وحشی مقاومت کند. بنابراین، گردهمایی نیز تاریخی است. چون سلیمان سویلو (وزیر امور داخلی) می‌گفت نمی‌توانند هر روز دور هم جمع شوند، نمی‌توانند پناهگاه‌هایشان را ترک کنند، ما اجازه نمی‌دهیم نفس بکشند، اما در مقابل این، رفقا، شورای فرماندهی چنین جلسه‌ای برگزار کرد. تصمیمات لازم را گرفت. از رفقا تشکر می‌کنیم و برایشان آرزوی موفقیت داریم. در عین حال به دروغ‌های دولت اشغالگر ترکیه پاسخ داده شد.

در حال حاضر در ترکیه یک بحران اقتصادی وجود دارد. حتی دولت هم از بحران اقتصادی صحبت می‌کند، اما هیچکس در مورد منشأ این بحران حرف نمی‌زند. اگرچه علت بحران بودجه جنگی است که علیه خلق کورد صورت می‌گیرد، اما چرا دلایل مختلفی ذکر می‌شود؟ چرا هیچ کس در مورد دلیل واقعی صحبت نمی‌کند؟

چه کسی می‌تواند این واقعیت را علیه دولت فاشیستی آ.ک.پ- م.ه.پ بیان یا نقد کند؟ هر روز شاهد این هستیم که چه ظلمی وجود دارد، خلق را دستگیر و شکنجه می‌کنند. یعنی راه بحث و انتقاد را می‌بندند. آنهایی که در جامعه ترکیه حرف می‌زنند و بحث می‌کنند، عواقب آنرا در نظر می‌گیرند و حرف می‌زنند. البته کسانی هم هستند که درباره سیاست‌های جنگی آ.ک.پ بحث و گفتگو می‌کنند، آنها کار مهمی انجام می‌دهند. اقتصاد ترکیه نه تنها امروز بلکه از گذشته در وضعیت بحرانی قرار دارد. دلیل این امر، جنگی است که علیه خلق کورد و گریلاها به راه افتاده است. آنها به معنای واقعی هرگز گزارش بودجه‌ی جنگ را با خلق در میان نمی‌گذارند. یک بار اردوغان بدون اختیار گفت: آیا می‌دانید قیمت یک گلوله چقدر است؟ اما دلیل واقعی بحران و گرسنگی را نمی‌گویند. چون نمی‌خواهند یک نفر بگوید چرا می‌جنگیم. آنها از آن امتناع می‌ورزند. آنها در حال حاضر جنگ ویژه‌ای به راه انداخته‌اند. از همه امکانات خود در این جنگ استفاده می‌کنند. به همه قرض‌دار هستند. فقط بمب‌ها، هواپیماها و گلوله‌هایی که روزانه در زاپ استفاده می‌کنند، هزینه زیادی دارد. غیرممکن است که این جنگ تاثیری بر اقتصاد ترکیه نداشته باشد.

آنها جامعه ترکیه را به پرداختن هزینه این جنگ وادار می‌کنند. جامعه ترکیه باید بداند که این جنگ عامل این همه فقر، گرسنگی و بحران اقتصادی است. جامعه در این جنگ منفعتی ندارد، اما جامعه را به پرداختن قبض آن وامی‌دارند. دولت ترکیه صدها میلیون دلار برای جنگ با ما هزینه می‌کند. خودشان چند بار گفتند؛ اگر این جنگ وجود نداشت، اقتصاد ترکیه ۵۰ برابر بهتر از امروز بود. بحث فقط منابع اقتصادی نیست، بلکه هرجا نفری فقیر، کسی که  بیچاره است و نمی‌داند چرا سربازی می‌رود را وارد جنگ می‌کنند.

با توجه به ترازنامه ارائه شده توسط ه.پ.گ؛ سال گذشته حدود ۲۰۰۰ سرباز جان باخته‌اند. اینها فقط آنهایی هستند که تشخیص داده‌ شده‌اند. اما توجه کنید، هیچ کس نمی‌پرسد که چرا بسیاری از سربازان ما کشته شده‌اند. جرات ندارند. کسانی که برای جان خود، برای حقوق خود، برای وضعیت اقتصادی خود صحبت نمی‌کنند، نمی‌توانند سوال کنند که آیا اقتصاد ترکیه سقوط کرده است یا نه. البته دولت آ.ک.پ- م.ه.پ مدام می‌گوید: «ما همه چیز را برای کشور، برای ملت بسیج می‌کنیم تا کشور از هم نپاشد.» اما نه پسر اردوغان و نه اطرافیانش در ارتش مرده‌اند و نه برای خدمت رفته‌اند، اما جامعه ترکیه را به کوه‌های کوردستان به مرگ می‌فرستند.

از سوی دیگر وضعیت اقتصادی اردوغان و خانواده‌اش در بدو آمدنش به اریکه‌ی دولت چگونه بود و اکنون چگونه است؟ همه می‌گویند یک دنیا تفاوت وجود دارد. آنها با اطرافیانشان مانند یک شرکت، یک هُلدینگ عمل می‌کنند، بنابراین نمی‌توانند از یکدیگر جدا شوند. هیچ کس نمی‌تواند صحبت کند زیرا همه آنها در این دزدی دست دارند. بنابراین نه دولت و نه اطرافیانش به اقتصاد ترکیه نمی‌پردازند. همه باید بدانند که به دلیل جنگی که آنها علیه ما به راه انداخته‌اند، اقتصاد ترکیه به قدری ورشکسته شده است، در چنان بحران عمیقی قرار دارد که خروج از آن غیرممکن است.

۲۴ آوریل سالگرد نسل‌کشی ارامنه است. بسیاری از خلق‌ها قرن‌ها در این سرزمین‌ها با هم زندگی می‌کردند، اما به دلیل ذهنیت فاشیستی اتحاد و ترقی، خلق ارمنی مورد نسل‌کشی قرار گرفتند. امروز آ.ک.پ، ادامه دهنده آن ذهنیت فاشیستی، نسل‌کشی فرهنگی و سیاسی علیه خلق کورد انجام می‌دهد. چه پیامی می‌خواهید به مناسبت سالگرد نسل‌کشی ارامنه بدهید؟

قبل از هر چیز، من این نسل‌کشی علیه جامعه ارامنه را محکوم می‌کنم. تاریخ دولت ترکیه تاریخ نسل‌کشی است. آنها را هر که برده نبود، کورد، علوی، ارمنی و یونانی را مورد نسل‌کشی قرار دادند. و جمهوری بر همین اساس بنا شد. تنها در قرن بیستم، ۶۰۰ هزار نفر از خلق مرعش، منطقه آدیامان، جان خود را بر اثر بیماری از دست دادند، بقیه در معرض نسل‌کشی قرار گرفتند و کسانی که جان خود را نجات دادند مجبور به فرار شدند. این چنین دولت بی‌رحمانه‌ای است. همین ذهنیت امروز هم ادامه دارد. آنها می‌گویند: «ما قبلاً جامعه ارمنی را قتل‌عام کرده‌ایم، جامعه کورد باقی مانده است». از دادگاه گرفته تا ارتش، امنیت، به عبارت دیگر اردوغان باغچلی که همه چیز را به نام دولت به چنگ آورده است، تلاش می‌کند اراده پ.ک.ک و خلق کورد را بشکند و به همان صورتی که بر سر جامعه ارمنی آوردند، بر سر جامعه کورد بیاورند.

در بدترین حالت، اهدافی مانند پذیرش بردگی توسط کوردها را تعیین کردند. اما آنها همچنین می‌دانند که نمی‌توان پ.ک.ک، گریلا و خلق کورد را نابود کرد. برعکس، ما حکومت ۲۰ ساله آ.ک.پ را به نقطه‌ی پایانی رسانده‌ایم. پایان آنها فرا رسیده است و این یکی از دلایل حمله وحشیانه آنهاست. بنابراین هر کاری که بکنند، دیگر نمی‌توانند در قدرت بمانند. هیچ استدلالی ندارند. هر چقدر می‌خواهند بگویند «اقتصاد را درست می‌کنیم، دموکراسی می‌آوریم» ممکن نیست. آنها فقط یک بحث دارند که همچون آدامس مدام می‌جوند و آن نیز اینست که «ما به پ.ک.ک پایان خواهیم داد، آن را نابود خواهیم کرد». آنها می‌خواهند چنین روان‌شناسی را در جامعه ایجاد کنند، خود را بر این اساس در عرصه بین‌المللی مورد پذیرش قرار دهند و از فرصت‌های بین‌المللی استفاده کنند. آنها در نسل‌کشی خلق‌ها و تخریب هویت‌ها متخصص هستند، اما من معتقدم که پایان کار آنها فرا رسیده است.

در دستور کار انتخابات ۱۴ مه در ترکیه و باکور کوردستان بحث حل مسئله کوردها و سایر مشکلات وجود دارد. این بحث‌ها در مورد انتخابات را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

همه می‌گویند این انتخابات متفاوت است، مثل انتخابات گذشته نیست. حتی از آن به عنوان مهمترین انتخابات جمهوری ۱۰۰ ساله ترکیه یاد می‌شود. چنین انتخابات مهمی است. چرا این انتخابات اینقدر مهم است؟ فاشیسم آ.ک.پ- م.ه.پ همه را به جز آنها تحت تأثیر قرار می‌دهد. به همین دلیل است که علیه همه کسانی هستند که طرفدار آ.ک.پ- م.ه.پ نیستند. اگر توجه داشته باشید در جنگ جهانی دوم هم اینطور بود. حتی شوروی، آمریکا و اروپا جبهه مقاومت دموکراتیک علیه فاشیسم هیتلر، موسولینی، فرانکو را تشکیل دادند. در حالی که، هر کدام جبهه‌ای متفاوت بود. همین امر اکنون در مورد ترکیه هم صدق می‌کند. اردوغان-باغچلی با هر چیزی و هر کسی که خارج از منافع آنها باشد مخالف است. گاهی می‌گویند که پ.ک.ک، حزب IYI را در یک کفه قرار می‌دهند. ما با فاشیسم مخالفیم. آنها نیز هم اکنون می‌گویند که مخالف هستند. اگر آن‌ها فاشیست‌های منحصرانه نمی‌بودند، همه چنین برخوردی نمی‌کردند. فاشیسم آ.ک.پ- م.ه.پ در این سطح است.

در حال حاضر موضوع انتخابات این است که آیا آنها می‌توانند به صورت دموکراتیک این قدرت را به پایان برسانند یا خیر؟ سیاست دموکراتیک، سیاستمداران و احزاب دیگر می‌خواهند در انتخابات نتیجه بگیرند، به این فاشیسم پایان دهند و به سیستم پارلمانی بازگردند. باید به این نکته نیز اشاره کنم که نظام پارلمانی نیز به معنای یک نظام کاملاً دموکراتیک نیست. محتوا مهم است، اما آنچه اکنون اهمیت دارد، نابودی این فاشیسم است. به همین دلیل ائتلاف ملت و ائتلاف کار و دموکراسی در انتخابات تأسیس شدند. حقیقت این است که فاشیسم ۲۰ ساله‌ی آ.ک.پ نابود خواهد شد. سرنگونی فاشیسم آ.ک.پ- م.ه.پ روند جدیدی را در ترکیه و کوردستان آغاز خواهد کرد. چرا؟ چون خیلی چیزها امتحان شده است. خلق کورد، پ.ک.ک، نیروها و نهادهای دموکراتیک را با روش‌های ظالمانه، غیراخلاقی و غیرانسانی مورد حمله قرار دادند. اما در نهایت فاشیسم شکست خورد. به عبارت دیگر، کسانی که به قدرت می‌رسند، نباید همان چیزها را تکرار کنند. فضای مناسب برای دموکراتیزه شدن جامعه و سیاست در برابر فاشیسم و ​​حل مشکلات فراهم است. اگر فاشیسم آ.ک.پ- م.ه.پ در این انتخابات نابود شود، آنگاه نقطه عطفی برای همه خواهد بود. برای افرادی که قبل و بعد از انتخابات خواهند بود. به همین دلیل است که این انتخابات بسیار مهم است.

فعالیتهای ائتلاف کار و دموکراسی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

برای انتخابات کم است، زیرا هر ساعت، هر ثانیه بسیار مهم است. هیچ کس نباید دچار غفلت گردد. امکانات دولت بسیار است و اکنون دولت در دست آ.ک.پ- م.ه.پ است. در دولت ترکیه ترفند و حیله‌های زیادی وجود دارد، آنها می‌توانند هر کاری انجام دهند. آنها بر این باورند که با انجام برخی حیله‌ها شرایط را تغییر می‌دهند و مطمئناً پیروز می‌شوند. این موضوع آنقدر جدی است که نمی‌توان نسبت به آن سهل‌انگاری کرد. اما جدی‌تر از آن نیز اینست که باید سخت کار کرد. به عنوان مثال، ما از تلویزیون تماشا می‌کنیم، علاقه زیادی به ائتلاف برای کار و دموکراسی وجود دارد، همه جا با شور و شوق از آنها استقبال می‌شود. این جامعه ۸ سال است که زیر فشار زیادی قرار دارد، حتی به کسی اجازه نفس کشیدن هم نمی‌دهند. بنابراین در جریان انتخابات باید کوچه به کوچه، محله به محله، خانه به خانه، در به در گشت. اما این خطر بزرگی است که بعد از افتتاح دفاتر با شعار و پایکوبی متفرق شوند و بگویند که کار و ظیفه‌شان را انجام به اتمام رسانده‌اند. برعکس، آنها باید ۲۴ ساعته کار کنند. مثلا زنان بگویند امروز چند خانه، چند روستا، چند محله رفتیم. باز هم جوانان باید ۲۴ ساعته به روستاها، شهرستان‌ها و شهرها سرازیر شوند. بنابراین این فقط افتتاح دفاتر کافی نیست.

البته ایمان، انگیزه، اعتماد به نفس وجود دارد. این یک چیز مهم و خوب است. اما محدود است. به هر حال هیچ چیز خوبی در مورد آ.ک.پ وجود ندارد. آنها می‌توانند هر چیزی بگویند. اما آنها همچنین می‌توانند واقعیت را بیان کنند. همچنین زمینه برای تبلیغات برای این کار وجود دارد. باز هم باید خود را به همه افراد جامعه برسانند. چه عشایر و چه افراد با مذاهب مختلف باشند، باید کسی یا قشری از جامعه باقی نماند که نتوانند به آنها دسترسی پیدا کنند. وقتی به کسی که انسان است از شرارت‌های آ.ک.پ- م.ه.پ می‌گویید، غیرممکن است که تحت تأثیر قرار نگیرد. اما همانطور که گفتم باید برای این کار کوشید. این توصیه ماست. البته ائتلاف کار و دموکراسی نیز در مورد آنها بحث می‌کند. اگر دقت کرده باشید در این انتخابات هیچ هیجانی در آ.ک.پ وجود ندارد. اردوغان مثل قبل نیست. باید به خوبی از این فضا استفاده شود. همانطور که گفتم ائتلاف کار و دموکراسی باید فعال‌تر باشد.

یک هفته بعد، اول ماه مه روز جهانی کارگر است. اهمیت اول ماه مه امسال برای ترکیه و باکور کوردستان چیست؟ پیام اول ماه مه شما چیست؟

ماه مه به خاطر ۱ مه برای جهان مهم است، اما در حزب ما جایگاه ویژه‌ای دارد. ماه شهداست. یاد و خاطره شهدای ماه مه را در شخصیت حقی کارَر و خلیل چاوگون گرامی می‌داریم.

اول ماه مه جشن کارگر و زحمتکشان است. این روز روزی است که با تلاش، مبارزه و پرداخت هزینه‌ها به دست آمده است. روز شریفی است. پیشاپیش اول مه را به همه تبریک می‌گویم و یاد و خاطره شهدای ماه مه را با احترام گرامی می‌دارم. همچنین با قدردانی یاد شهدایی را که در سال ۱۹۷۸ در استانبول در جریان جشن ۱ مه به قتل رسیدند، گرامی می‌دارم و دولت اشغالگر ترکیه را محکوم می‌کنم. همانطور که گفتم ماه مه برای ما ماه شهداست. شهیدان ۱ مه، دنیز گزمیش، یوسف آسلان و حسین اینان در ۶ مه اعدام شدند، همچنین در ۶ مه ۱۹۹۶ علیه رهبر آپو اقدامی تروری صورت گرفت. همانطور که معلوم است، رفیق زیلان اولین عملیات فدایی در تاریخ جنبش ما را علیه توطئه انجام داد. بنابراین، به تمام معنا، مه ماه مهمی است. ۱ مه مقاومت است، با پرداخت هزینه به دست آمده است. روزی است که همه کارگران در سراسر جهان در برابر بی‌عدالتی، استثمار کار و ظلم موضع می‌گیرند و آینده خود را با هم رقم می‌زنند.

امسال اول ماه مه برای ترکیه و کوردستان معنای دیگری دارد. مربوط به فرآیندی است که ما در آن قرار داریم. به زودی انتخابات برگزار می‌شود. به همان اندازه که انتخابات مهم است، اول ماه مه امسال نیز به همان اندازه مهم است. اول ماه مه هم بر سیاست و هم بر انتخابات ترکیه تاثیر دارد. همه کارگران، زحمتکشان، زنان، جوانان و نیروهای دموکراسی باید اول ماه مه را روز مقاومت بدانند و آن را در همه جا به طور گسترده جشن بگیرند. آسیب‌پذیری از فاشیسم بیش از همه متوجه کارگران می‌شود. چون زحماتشان دزدیده می‌شود. به همین دلیل همه کارگران و جوانان باید اول ماه مه را با روحیه دنیز-ها بطور مصمم و با جوش و خروش جشن بگیرند.