در زندان جزیره‌ی امرالی ۳۹ ماه است که هیچ اطلاعی از رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان و‌ دیگر رفقای وی عمر خیری کونار، حامیلی یلدریم و ویسی آکتاش در دسترس نیست. آخرین باری که ویسی آکتاش با خانواده‌اش دیدار نمود، ۳ مارس ۲۰۲۰ بود. همچنین در ۲۷ آوریل ۲۰۲۰ تلفونی با خانواده‌اش صحبت کرده بود و پس از آن روز خانواده‌‌اش از وی هیچ اطلاعی ندارند.

آکتاش در ۲۸ آوریل ۲۰۲۴ حکم ۳۰ سال محکومیت خود را به اتمام رسانده ‌است اما آزادی وی توسط گروه اداری و نظارت زندان یک سال به تعویق افتاده است. دفتر حقوقی سده درخواستی را به دادگاه مجازات بورسا تقدیم نمود. دادگاه ۲ می این درخواست را رد نمود. وکلا درخواستی را به دادگاه شماره ۱ مجازات سنگین بورسا تقدیم نمود و دادگاه بار دیگر آن را رد کرد.

خواهران آکتاش، سبیحه‌ آسلان و ملیحه چتین به همراه مظلوم دینچ و سوزان آکیپا وکلای دفتر حقوقی سده برای کسب حمایت قانونی به دیدار شعبه‌ی آمد انجمن حقوقدانان برای آزادی (OHD) و انجمن حقوق بشر (IHD) رفتند.

خانواده ‌و وکلا ابتدا به دیدار OHD رفته و به وضعیت انزوای آکتاش پرداختند و‌ درخواست کردند تا از نظر قانونی تلاش صورت بگیرد.

ریاست مشترک و مدیران OHD اعلام نمودند در امرالی ناعدالتی صورت می‌گیرد و برای پایان دادن به این وضعیت به مبارزه ادامه می‌دهند.

سپس به دیدار شعبه‌ی آمد IHD رفته ‌خواستار حمایت شدند. سبیحه‌ آسلان اعلام نمود هنگام مرگ پدرمان و در هنگام زلزله‌ی مَرش اجازه داده نشد با آکتاش تماس برقرار نماییم، تاکید نمود باید اکنون ویسی آزاد می‌شد، آن‌چه انجام می‌شود یک ستم آشکار است.

ملیحه چتین اعلام کرد که در ترکیه عدالت از بین رفته است و گفت: «آن‌ها ۹ سال است جز صدای آب هیچ صدای دیگری را نشنیده‌اند. تماس تلفونی و‌ ملاقات حضوری وجود ندارد، هیچ چیزی وجود ندارد. پدر ما فوت کرد، نمی‌دانیم که وی اطلاع دارد یا خیر.»

اردان یلماز رئیس شعبه‌ی آمد IHD اعلام نمود برای انجام ملاقات در امرالی ۴ بار درخواست داده‌اند و‌ گفت: «برای پایان دادن به انزوا به مبارزه ادامه می‌دهیم.»