اشلیه چیچه (فجیره اَرول)، از شاهدان قتل‌عام درسیم اهل روستای زیمک وابسته به منطقه‌ی هوزات و نجف دومان ۹۴ ساله که هنگامی که مادرش بسه در دهکده هوپیک همان روستا که به ضرب گلوله به قتل رسید در زیر پیکر بی‌جان وی مانده و جان سالم بدر برده بود، جان باختند. پیکر دومان و چیچه دیروز در گورستان روستای زیمک به خاک سپرده شد.

چیچه که پیشتر با خبرگزاری پیر (پیرها) صحبت کرده بود، در مورد قتل‌عامی که شاهد آن بود چنین گفته بود: آنها همه را جمع کردند و به خرمنگاه بردند. مسلسل در آنجا نصب شده بود. همه شروع به داد و فریاد کردند، کسانی بودند که فرار کردند. زن و مرد را از هم جدا کردند و به کوه بردند و گفتند عکس شما را می‌گیریم. ما را به کوه بردند، بچه بودیم، گرسنه بودیم، نان و آب می‌خواستیم. مادرم مرا بین پاهایش گذاشت و برادرم را روی سینه‌اش گذاشت و با دراز کشیدن بر روی ما، ما را پنهان کرد. یک سرنیزه به پشتم آمد و با دست بیرون آوردم، هنگامی که یکی دیگر را که با دستم بیرون آوردم دستم بی‌حرکت ماند، فکر کردند مرده‌ام و رفتند. عصر که شد، زن جوانی آمد و فریاد زد: سربازها رفتند، هر که زنده است برخیزد. ما را در هوپیک (کوه سفید) قتل‌عام کردند، ما مردگان خود را از لباس آنها شناختیم.