پنج انقلابی که در ۹ مه ۲۰۱۰ توسط حکومت ایران در زندان اوین تهران اعدام شدند؛ فرزاد کمانگر، شیرین علم‌هولی، علی حیدریان، فرهاد وکیلی و مهدی اسلامیان در پانزدهمین سالگرد اعدامشان گرامی داشته می‌شوند.

با گذشت ۱۵ سال، هنوز مبارزه و مقاومت این پنج انقلابی در ذهن مردم و جستجوی آزادی زنده است.

هر پنج شخصیت نه تنها زندانی سیاسی بودند، بلکه مبارزان شرافتمندی بودند که تلاش می‌کردند صلح، آزادی و برابری را برای مردم ایجاد کنند. میراث آنها امروز در مبارزه آزادی زنان با شعار «ژن، ژیان، آزادی»، از زندان‌ها تا کوهستان در مقاومت ادامه دارد.

فرزاد کمانگر در سال ۱۹۷۶ در شهر کامیاران در روژهلات کوردستان به دنیا آمد. او در اتحادیه معلمان و سازمان‌های محیط زیستی فعال بود. کمانگر خواندن و نوشتن به زبان مادری را به کودکان کورد آموزش می‌داد. او همچنین به عنوان مدافع حقوق زنان و نویسنده شناخته می‌شد. در اوت ۲۰۰۶ در تهران دستگیر شد. در دادگاه به او اجازه دفاع از خود داده نشد و به اعدام محکوم شد.

شیرین علم‌هولی به یکی از نمادهای مبارزه زنان کورد تبدیل شد. علم‌هولی که در زمان دستگیری به زبان فارسی آشنایی نداشت، از حق دادرسی عادلانه محروم شد. او در زندان با وجود شکنجه‌های شدید، از هویت و باور خود دست نکشید. مقاومت او به نمادی برای زنان تبدیل شد.

علی حیدریان و فرهاد وکیلی از پیشگامان مبارزه مسالمت‌آمیز برای حقوق سیاسی مردم کورد بودند. آنها با اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» رژیم ایران مواجه شدند و از روند دادرسی برابر محروم ماندند.

مهدی اسلامیان شخصیتی غیر کورد بود. اما به مبارزه برای برابری و آزادی در همبستگی با مردم پیوست. اعدام او به عنوان نشانه‌ای از سیاست دولت ایران برای ساکت کردن گروه‌هایی با باورها و اتنیک‌های مختلف تلقی شد.