تجمعی به پیشاهنگی کنفدراسیون اتحادیه‌های کارگران دولتی (KESK)، کنفدراسیون اتحادیه‌های کارگران انقلابی (DİSK)، اتحادیه اتاق‌های مهندسان و معماران ترک (TMMOB) و اتحادیه پزشکان ترکیه (TTB) شعبه آمد، با شعار «برای آزادی کار و جامعه دموکراتیک، در اول ماه می در میدان‌ها هستیم» برگزار شد.

هزاران کارگر در مقابل دفتر محصولات کشاورزی (TMO) گرد هم آمدند. تونجر باکرهان، رئیس مشترک حزب برابری و دموکراسی خلق‌ها (دم پارتی) و احمد کاراگوز،  رئیس مشترک کنفدراسیون اتحادیه‌های کارگران دولتی نیز به کاروان حاضر در آنجا پیوستند. کارگران پلاکاردهایی با مضامین «راهی برای استثمار کار وجود ندارد. مبارزه ادامه دارد. زنده باد اول ماه می»، «آنهایی که اخراج شده‌اند ماییم، آنهایی که مقاومت می‌کنند ماییم، و آنهایی که پیروز خواهند شد نیز ماییم»، «برای آزادی کار و جامعه دموکراتیک سکوت نمی‌کنیم»، «با مبارزه سازمان‌یافته خود جامعه دموکراتیک را خواهیم ساخت»، «بنده قدرت، برده سرمایه نخواهیم شد» و «آتش مقاومت که با کار شعله‌ور شده است، به سوی آزادی گام برمی‌دارد» حمل می‌کردند.

انجمن روزنامه‌نگاران دجله فرات (دف‌گ)، انجمن روزنامه‌نگاران زن مزوپوتامیا (م‌ک‌گ) و DİSK Basın-İş با بنری با عنوان «مطبوعات آزاد، جامعه دموکراتیک» به کاروان پیوستند. مردم اغلب شعار «زنده باد اول ماه می» سر می‌دادند.

سپس مردم به سوی میدان ایستگاه راهپیمایی کردند. در طول راهپیمایی شعارهای «زنده باد اول ماه می»، «زنده باد مقاومت کارگران»، «ژن، ژیان، آزادی»، «زندگی بدون رهبری ممکن نیست»، «زنده باد رهبر آپو» و «این تازه آغاز است، مبارزه ادامه دارد» سر داده شد. مردم در طول راهپیمایی همگی با هم سرود «Çarxa Şoreşe» (چرخ انقلاب) را خواندند.

این تجمع با یک دقیقه سکوت به یاد کسانی که در مبارزه برای آزادی و دموکراسی جان باخته‌اند، آغاز شد.

صباحت سور، رئیس مشترک شعبه آمد اتحادیه DİSK-Genel İş، گفت: «نه تنها کار ما، بلکه اساسی‌ترین حقوق ما نادیده گرفته می‌شود. حق انتخاب کردن و انتخاب شدن ما نیست انگاشته می‌شود؛ روزنامه‌نگاران، دانشجویان، زنان، فعالان اتحادیه هدف قرار می‌گیرند. سعی در سرکوب کردن تمام اقشار جامعه دارند. دموکراسی حاصل رنج کارگر است، قانون و عدالت نیز آب آن است. این نظام، نظامی فاسد است. در این نظام هیچ‌کس نمی‌تواند پیروز شود. هیچ راهی جز سازماندهی برای آزادی کارمان نداریم. برای صلح و عدالت در برابر جنگ و فقر، برای حقوق زنان، جوانان، بازنشستگان و بیکاران، برای حق آموزش به زبان مادری و بهداشت، برای آزادی کار و جامعه دموکراتیک در میدان‌ها هستیم. حق داده نمی‌شود، با مبارزه گرفته می‌شود. با اتحاد پیروز خواهیم شد.»

محمد شریف دمیر، عضو هیئت اجرایی مرکزی اتحادیه پزشکان ترکیه، به حاضران در تجمع سلام کرد. احمد کاراگوز، رئیس مشترک کنفدراسیون اتحادیه‌های کارگران دولتی نیز برای سری ثریا اوندر، عضو هیئت امرالی، آرزوی سلامتی کرد. کاراگوز گفت: «این تریبون، تریبون کارگران، زحمتکشان و تمام خلق‌های ستمدیده است. تریبون کسانی است که خواستار دانشگاه علمی، دموکراتیک و مستقل در دانشگاه هستند.»

احمد کاراگوز سخنان خود را اینگونه ادامه داد: «ما هرگز اجازه تعویق روند صلح را نخواهیم داد. ما قول می‌دهیم که تمام مسئولیت‌های خود را در روند صلح انجام خواهیم داد. ما گام‌ها و گفتگوهای انجام شده در مورد حل مسئله کورد را ارزشمند می‌دانیم. به وضوح می‌دانیم که وقتی صلح را در این سرزمین برقرار کنیم، به سفره و اقتصاد کارگران نیز کمک خواهد کرد. ما می‌گوییم صلح همین حالا.

ما جغرافیایی می‌خواهیم که در آن شهروندی برابر و صلح حاکم باشد. ما خواستار آن هستیم که 'فرزندان‌مان گرسنه به مدرسه نروند، آموزش ارتجاعی نشود، و خدمات عمومی به زبان مادری رایگان و با کیفیت باشد.' هرکس نیاز خود را مطالبه می‌کند، بنابراین بیشترین نیاز ما صلح است. امروز در این تریبون‌ها هستیم تا خلق‌ها در کنار هم در صلح زندگی کنند. ما اینجا هستیم تا منابع ما به جای پهپادها، به خدمات عمومی رایگان، با کیفیت و به زبان مادری منتقل شود.»

سپس هنرمند قاسم تاش‌دوغان به روی صحنه رفت.