در جشن نوروز در قندیل، فراخوان «صلح و جامعه دموکراتیک» رهبر آپو خوانده شد.

هزاران نفری که در جشن شرکت کردند، شعار سر دادند.

«فراخون صلح و جامعه دمکراتیک

پ‌ک‌ک‌: در قرن بیستم، خشن‌ترین قرن تاریخ، تأسیس شد. محیطی که پ‌ک‌ک در آن ایجاد شد، محیط دو جنگ جهانی، سوسیالیسم رئال و دوران جنگ سرد در جهان بود. در این عرصه، نفی واقعیت کوردها و ممنوعیت آزادی‌ها به ویژه آزادی اندیشه وجود داشت.

واقعیت سیستم سوسیالیسم رئال در این قرن از نظر تئوری، برنامه، استراتژی و تاکتیک بر این شکل‌گیری تأثیر گذاشته است. در دهه ۱۹۹۰، فروپاشی سوسیالیسم رئال به دلایل داخلی و کم رنگ شدن نفی هویت در کشور و تحولات آزادی اندیشه باعث شد پ‌ک‌ک از معنای خود گذار کرده و بیش از حد خود را تکرار نماید. بنابراین مانند نمونه‌های مشابه خود، عمر خود را به پایان رسانده و انحلال آن ضروری است.

روابط کوردها و ترک‌ها: در طول تاریخ، بیش از هزار سال ترک‌ها و کوردها همیشه لازم دانسته‌اند که داوطلبانه در یک اتحاد باقی بمانند تا موجودیت خود را حفظ کرده و در برابر قدرت‌های هژمونیک پابرجا بمانند.

هدف دو قرن اخیر مدرنیته سرمایه‌داری شکستن این اتحاد بوده است. نیروهایی که تحت تأثیر این ایده بوده‌اند، همراه با بنیادهای طبقاتی خود، این را مبنای خود قرار داده‌اند. این روند با تفاسیر تمامیت‌خواه جمهوری تسریع شده است. وظیفه اصلی این است که روابط تاریخی را که امروز درهم شکسته است، با روحیه برادری و وحدت، بدون غفلت از باورداشت های خود، مجددا سازماندهی کنیم.

نیاز به یک جامعه دموکراتیک غیرقابل انکار است. پ‌ک‌ک طولانی‌ترین و گسترده‌ترین جنبش قیام و خشونت در تاریخ جمهوری است. به دلیل انسداد راه سیاست دموکراتیک، پ‌ک‌ک قوی‌تر شده و تقویت شد.

دولت-ملت‌های مختلف، فدراسیون‌ها، خودمختاری اداری و راه حل‌های فرهنگی که پیامد ضروری ملی‌گرایی افراطی هستند، نمی‌توانند پاسخی به جامعه‌شناسی تاریخی جامعه باشند.

احترام به هویت، آزادی اندیشه، سازماندهی دموکراتیک و توسعه اجتماعی-اقتصادی و سیاسی همه مولفه‌ها، تنها با وجود جامعه و فضای سیاسی دموکراتیک امکان‌پذیر است.

قرن دوم جمهوری تنها زمانی می‌تواند وحدت و تداوم پایدار داشته باشد که با دموکراسی عجین شود. راهی جز دموکراسی برای تحول نظام‌ و اجرای آنها وجود ندارد و ممکن نیست. اجماع دموکراتیک روش اساسی است.

زبان صلح و جامعه دموکراتیک نیز باید مطابق با این واقعیت توسعه یابد.

فراخوان آقای دولت باغچلی، اراده آقای رئیس جمهور و رویکردهای مثبت دیگر احزاب این روند را ایجاد کرد و من نیز خواستار خلع سلاح در این روند هستم و مسئولیت تاریخی این فراخوان را بر عهده می‌گیرم.

همانند هر جامعه و حزب معاصری که وجودش به اجبار پایان نیافته است، شما نیز داوطلبانه کنگره خود را تشکیل دهید و تصمیم بگیرید. همه گروه‌ها باید سلاح‌های خود را زمین بگذارند و پ‌ک‌ک باید منحل شود. به همه کسانی که به همزیستی اعتقاد دارند و به پیام من توجه می‌کنند درود می‌فرستم.

۲۵ فوریه ۲۰۲۵

عبدالله اوجالان.»