در روستای کوکسالان، جایی که آتش‌سوزی باعث مرگ ۱۵ نفر شد، مردم به دلیل جریمه‌ای که شرکت DEDAŞ برایشان تعیین کرده، نمی‌توانند کشاورزی کنند. در این روستا نه برق هست و نه آب. اهالی می‌گویند: «DEDAŞ به ما ظلم می‌کند.»
در ۱۰ روستا بین منطقه خانا آخپار از شهر آمد و منطقه شمرخ از استان مردین، آتش‌سوزی رخ داد. در این حادثه ۱۵ نفر جان باختند. مردم از آن روز تاکنون خواهان برقراری عدالت هستند و می‌گویند اگر در مراحل اولیه مداخله هوایی انجام می‌شد، این فاجعه رخ نمی‌داد.
اهالی منطقه می‌گویند هنوز هم اقدام‌های لازم در محل حادثه انجام نشده است. شرکت DEDAŞ هیچ مسئولیتی در قبال آتش‌سوزی در روستای کوکسالان که زیرمجموعه خانا آخپار است و تیرهای برق آن متعلق به حدود ۳۷ سال پیش است و تاکنون تعمیر یا بازبینی نشده‌اند، نمی‌پذیرد.
در گزارش‌های کارشناسی آمده که علت حادثه «پدیده جوی» ذکر شده تا شرکت DEDAŞ از اتهام تبرئه شود.
پس از اعتراضات روستاییان، شرکت DEDAŞ برق و آب چاه را با این ادعا که «آن‌ها بدهکارند» قطع کرده است.
روستاییانی که به دلیل نبود آب نمی‌توانند کشاورزی کنند، می‌گویند قطعی سیستماتیک برق و آب در روستاها همچنان ادامه دارد.
از ساکنان روستای کوکسالان، «ممدوح ارن» و «عثمان ارن»، که درباره ظلم شرکت برق «DEDAŞ» صحبت کردند، مشکلات پس از آتش‌سوزی را با خبرگزاری ما در میان گذاشتند. اهالی روستا گفتند که در جریان آتش‌سوزی دو نفر جان خود را از دست دادند و از آن روز به بعد زندگی‌شان کاملاً تغییر کرده است. آن‌ها تأکید کردند که مشکلاتشان از پیش از آتش‌سوزی همچنان ادامه دارد.
ممدوح ارن مشکلات موجود را این‌گونه خلاصه کرد: «امسال هیچ برقی به مزارع داده نشده است. ما هر سال ۱۰۰ دونوم زمین را می‌کاشتیم، اما امسال دولت و DEDAŞ اجازه ندادند. شرکت DEDAŞ صراحتاً گفت«اگر شکایت کنید به شما برق نمی‌دهیم» ، و واقعاً هم برق قطع شد. از آن روز تا به حال نه در مزارع و نه در خانه‌ها برق نداریم. صدها تانکر آب بی‌استفاده مانده‌اند. همه مردم روستا بدون دلیل، جریمه‌هایی چند میلیون لیره‌ای پرداخت کرده‌اند.»
ارن افزود که آن‌ها برای ادامه کشاورزی تلاش کردند تا آب را با تانکرها تأمین کنند، اما این کار هم پرهزینه بود و هم ادامه‌پذیر نبود. او ادامه داد: «در آتش‌سوزی سال گذشته صدها زمین کشاورزی سوخت. اگر گندم کِشت شده بود، خاک مرطوب‌تر می‌بود و آتش تا این حد گسترش پیدا نمی‌کرد. ما واقعاً آسیب زیادی دیدیم، اما هیچ حمایتی دریافت نکردیم. حالا هم تولید کردن ممنوع شده است.»
«۱۰۰ رأس گوسفندم سوختند؛ DEDAŞ برای بار دوم ما را مجبور کرد»
عثمان ارن که خود از قربانیان آتش‌سوزی است، آن روز را چنین توصیف کرد: «آتش از افتادن دو کابل برق شروع شد و به سرعت با باد گسترش یافت. مزرعه، باغ و دام‌هایمان همه سوختند. ۱۰۰ رأس گوسفندم در آتش سوختند. ما در آن حادثه درد بزرگی کشیدیم و حالا با ظلم DEDAŞ هم روبه‌رو هستیم. برق و آب قطع شده‌اند. ادامه زندگی ما تقریباً غیرممکن شده است.»
ارن همچنین گفت که در آن زمان با حمایت مردمشان سر پا ماندند و افزود: «برخی افراد برای ما گوسفند فرستادند، کمک غذایی کردند. چوپان‌ها دام‌هایشان را جمع کرده و برای ما آوردند. این پشتیبانی را فراموش نمی‌کنیم. اما شرکت DEDAŞ بدون آن‌که وضعیت ما را ببیند، فشار بر ما را بیشتر کرد.»
«جریمه شدیم»
اهالی می‌گویند پس از فاجعه در انتظار کمک دولت بودند اما با جریمه روبه‌رو شدند. آن‌ها اعلام کردند شرایط زندگی در روستایی که نه برق دارد و نه آب، هر روز سخت‌تر می‌شود و خطاب به مسئولان گفتند: «ما نمی‌توانیم کشاورزی کنیم، نمی‌توانیم دام‌هایمان را نگه داریم. بدون تولید چطور زندگی کنیم؟ برق، حق ابتدایی ماست. در این روستا انسان‌ها مردند، دل‌ها سوخت. حالا می‌خواهیم زندگی کنیم، اما همه چیز را از ما گرفته‌اند.»
