مادران تحصن برای عدالت به کنش خود با عنوان «به آزادی رای بده» ادامه می‌دهند و خواستار پایان دادن به انزوای تحمیل شده بر رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان و رفع نقض حقوق زندانیان سیاسی هستند. مادران هر دو هفته یک بار در روزهای دوشنبه گرد هم می‌آیند و بیانیه مطبوعاتی می‌دهند.

عفیفه کارتال، مادر زندانی محمد کارتال، خواستار مشارکت در تجمع ۱۳ اکتبر شد و گفت: «هدف از کنش ما پایان دادن به انزوا و آزادی جسمانی آقای اوجالان است. ما از همه دنیا می‌خواهیم که در برابر انزوا بایستند.»

دایه عفیفه کارتال با تاکید بر اینکه در مسیر آرمان رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان هستند، گفت: «فرزندان ما در راه او جان خود را فدا کردند. او رهبر ۵۰ میلیون کورد است. انزوا باید برداشته شود و خلق کورد به رهبر خود برسد. اگر آقای اوجالان حرف بزند، جوانان ما نمی‌میرند، طبیعت ما نابود نمی‌شود، بحران‌ها و جنگ‌ها تمام می‌شود. این دولت، مردم و طبیعت و حیوانات ما را می‌کشد. فرهنگ و زبان ما را نادیده می‌گیرد. ما خواهان صلح شرافتمندانه هستیم.»

دایه عفیفه کارتال از همه کوردها خواست در راهپیمایی علیه انزوا که در ۱۳ اکتبر در آمد برگزار می‌شود شرکت کنند و گفت: «ما باید صدای خود را علیه انزوا بلند کنیم. هر کورد شریف و دارای کرامتی باید علیه انزوا بایستد و صدای خود را بلند کند.»

کارتال با بیان اینکه وضعیت زندانیان بیمار بدتر شده است، گفت: «زندانیان بیمار باید هر چه سریعتر آزاد شوند. زندانیانی که مدت محکومیت آنها به پایان رسیده است باید آزاد شوند. آنها از هر جهت با کوردها دشمنی می‌کنند. دو بار آنژیوگرافی انجام دادم، انگشتان پایم به دلیل دیابت ترک خورده‌اند و دیگر نمی‌توانم راه بروم، اما با وجود این وضعیتم از رفتن به کنش منصرف نمی‌شوم. اگر امروز صدای خود را بلند نکنیم، فردا هیچ کس صدایش را بلند نخواهد زد. همه کوردها باید متحد شوند و صدای خود را علیه انزوا و بی‌عدالتی بلند کنند. کوردها باید از مبارزات خود صیانت کنند. هیچ کس نباید در بازی‌ها و دام‌های آک‌پ و م‌ه‌پ بیفتد. باید گرسنه بمانیم، اما حیثیت خود را از دست ندهیم. تجمعی علیه انزوا در ۱۳ اکتبر در آمد برگزار می‌شود. همه باید در این تجمع شرکت کنند و صدای خود را برای آزادی جسمانی آقای اوجالان بلند کنند. ما می‌خواهیم یک صلح شرافتمندانه به کوردستان ما بیاید. دیگر دل‌مان نسوزد، دیگر باید دل دشمنان کورد بسوزد. من پول نمی‌خواهم، مال دنیا نمی‌خواهم، حاضرم از فقر و گرسنگی بمیرم، اما فقط آقای اوجالان پیش ما بیاید، باید چهار بخش کوردستان متحد شوند، باید صلح ایجاد شود، باید فرزندانمان ما از زندان آزاد شوند. ما صدای خود را در این تجمع بلند خواهیم کرد.»