مراد کاراییلان عضو کمیته رهبری حزب کارگران کوردستان در خصوص تصمیم دولت‌های بلژیک و هلند در خصوص برسمیت شناخته شدن قتل‌عام ایزدیان اظهار داشت که قتل‌عام داعش در شنگال را نباید جدا از اقدامات دولت ترک ارزیابی کرده و خاطرنشان ساخت که در سایه دستاوردهای نیروهای مدافع خلق، هزاران ایزدی از قتل‌عام نجات پیدا کردند.

مراد کاراییلان عضو کمیته رهبری حزب کارگران کوردستان در رابطه با برسمیت شناخته شدن قتلعام ایزدیان در شنگال با خبرگزاری فرات گفتگو کرد. بخش سوم و پایانی گفتگو به شرح زیر است.

کاراییلان در ابتدای سخنان خود ضمن گرامیداشت یاد و خاطره شهدای فرمان شنگال و تمام شهدای مقاومت شنگال اعلام داشت که در در مقابل زخم‌ها و آلام ایزدیان سر تعظیم فرود می‌آورم. برای آنکه خون این شهدا به هدر نرود، جنبشمان تلاش‌های زیادی را انجام داده است و تا اندازه‌ای نیز موفق به حسابرسی از عاملان آن شده‌ایم. اما این روند همچنان ادامه دارد. بسیاری از زنان و دختران و کودکان خلقمان همچنان مفقود هستند. بازماندگان این قتل‌عام همچنان مانند دردی در سینه‌امان حضور دارند. بدون شک وحشیگری‌های داعش در شنگال، قتل‌عام یا ژنوساید است.

پیش از این هم برخی از کشورها ان را به عنوان ژنوساید پذیرفته بودند و دولت‌های بلژیک و هلند نیز آن را به عنوان ژنوساید اکنون پذیرفته‌اند. هرچند دیرهنگام بوده است اما اقدام خوبی است. اما هم است که این اقدام تنها در همین سطح باقی نماند. یعنی تنها در حد تصمیم باقی نماند.اگر در اینجا ژنوسایدی روی داده باشد، بر اساس آن باید به لحاظ سیاسی، اقتصادی نیز تعامل نشان داده شود. پیش از هر چیز باید مسئولان این ژنوساید باید دادگاهی و محاکمه شوند. دولتهایی که در پشت این ژنوساید قرار داشتند، باید مشخص شوند.

باید از خلق شنگال حمایت شود

خلقمان هم اکنون دچار آوارگی شده است، نیازمند حمایت است، نیازمند آبادانی و بازسازی مجدد شنگال است. هیچ کشور و شخصی هم به آن کمک نمی‌کند و روند بازسازی متوقف شده است. حمایت و کمک برای بازسازی لازم است. مادام که این کشورهای چنین تصمیماتی را اتخاذ می‌کنند، باید در رابطه با این موضوعات نیز توجه داشته باشند. تا کنون تمام فرمانهایی که علیه ایزدیان روی داده است، همه از سوی کسانی بوده است که خود را مسلمان می‌دانند. ۷۳ فرمان اینگونه رقم خورده است. به همین دلیل است که ایزدیان نیازمند دفاع از خود هستند. اکنون ایزدیان می‌خواهند که از خود دفاع کنند، و برای خود سیستم مدیریتی خود را ایجاد کنند. این خواست جزو حقوق آنهاست. باید این این حق به آنها داده شود. این حق مشروع است. یعنی این خلق باید خود بتواند از خود دفاع کند، امور خود را مدیریت کند. این مسئله‌ای انسانی و مشروع و دمکراتیک است. به همین دلیل حمایت از ایزدیان لازم است.

دولت ترک هم اکنون نیز روزانه دست به حمله می‌زند و هیچ کس در این باره اعتراض نمی‌کند. چرا؟ مگر پیش از این داعش تلاش نکرده بود که این منطقه را کاملا از میان بردارد؟ دقت کنید، منطقه‌ای را که داعش به آن حمله کرده بود، هم اکنون با حمله دولت ترک مواجه شده است.  مثلا شنگال، مثلا عفرین، تمام روژآوا، مگر این مناطق جزو اهداف داعش نبودند؟ چرا اکنون هدف دولت ترک قرار گرفته‌اند؟ هیچ کس این سوال را مطرح نمی‌کند.

قتل‌عام‌هایی که داعش در شنگال به آن دست زده است، هیچگاه خارج از مدار دولت ترک نبوده است. پروژه‌ای بود و تلاش کردند آن را به اجرا درآوردند. آنها می‌خواهند که ایزدیان را به کلی از میان بردارند. یک قرن است که این قتل‌عام‌ها را ادامه می‌دهند. اگر دخالت آنها وجود نداشت، نمی‌توانستند دست به این اقدامات بزنند. این یکصد و پنجاه هزار نفری که به کوه‌های شنگال رفتند، در صورتیکه از آنها حفاظت و دفاع نمی‌شد، نیز دچار قتل‌و‌عام می‌شدند. اما آنها حفاظت شدند. مداخله‌ای که از سوی نیروهای مدافع خلق صورت گرفت، مانع قتل‌عام این افراد شد. آنها مورد حفاظت قرار گرفتند. در صورتیکه نیروهای مدافع خلق از آنها دفاع نمی‌کردند، این قتل‌عام بسیار گسترده‌تر می‌شد. زیرا هدف آنان از میان برداشتن کامل جامعه ایزدی بود. اما مداخله ما مانع از آن شد، جنگیدند و آنها را متوقف کردند و سپس زمینه را مهیا کردند و آنها را از این منطقه خارج کردند. بعد از این اقدامات بود که تلاش‌های آنها برای آزادی شنگال مورد توجه قرار گرفت.

نباید فداکاری و مقاومت شهدای شنگال فراموش شود

خصوصا که لازم است فرمانده گرانقدر، دلشیر هَرَکُل را به یاد بیاوریم. همانگونه که اطلاع دارید این فرمانده همراه با ۱۱ نفر از رفقای خود برای حمایت از خلق  وارد این منطقه شدند تا مانع از حملات شوند. روز سوم اگوست حوالی ساعت ۹ هوال گرانقدرمان، از طریق تلفن به قرارگاه مرکزی اطلاع داد که در اینجا چه قیامتی بر پا شده است. آن زمان از وی پرسیده شد که در صورت اعزام یک گردان می‌توانید آنها را فرماندهی بکنید؟ شما که منطقه را شناسایی کرده‌اید، می‌توانید در آنجا حاکمیت و کنترل را در دست داشته باشید؟ اعلام آمادگی کردند. خودشان در طول ۳-۴ دقیقه تصمیم گرفتند که باید گردانی به این منطقه اعزام شود. دو تابور برای مواقع اضطراری آماده داشتیم و این دو همان زمان وارد عمل شدند و حرکت کردند. این گونه بود که مانع از ژنوسایدی عظیم شدند. با رنج‌ها و زحمات افرادی مانند فرمانده دلشیر، بعد از وی عگید جفیان، با مقاومت هوال برخودان، این مقاومت صورت گرفت.

در آن دوره هوالان بسیاری در فرایند مبارزه شنگال به شهادت رسیدند. اگر این فداکاری‌ها و قهرمانی‌ها صورت نمی‌گرفتند، امکان ممانعت از این رویدادها نبود. زیرا داعش توقف‌ناپذیر بود. هار شده بود. از هر طرف حمله می‌کرد. اما این هوالان شنگال را آزاد کردند و از آن دفاع کردند. نیروهای مدفع خلق دست به این کار زدند. پ.ک.ک دست به این کار زدند. چرا؟ چون رهبر آپو پیش از آن دستور داده بود که لازم است شما از خلق ایزدی حراست و دفاع کنید. در این رابطه بود که بعد از کسب آگاهی از وضعیت، مستقیما دستور داده شده و نیروهای مدافع خلق وارد عمل شدند. بعد از ان بود که برای سازماندهی خلق، برقراری کریدور، از نیروهای یگان‌های مدافع خلق و یگان‌های زنان نیز کمک گرفته شد. آنها نیز کمک کردند. یعنی مداخله در مسئله شنگال از سوی نیروهای مدافع خلق صورت گرفت. سپس با کمک و همکاری یگان‌های مدافع خلق بود که از کریدور حفاظت کردند، و در مرحله آزادسازی شهر نیز نیروهای پیشمرگ نیز که در منطقه حضور داشتند، همکاری صورت گرفت. بدین صورت بود که شنگال آزاد شد. بدون شک این مداخله، مداخله‌ای تاریخی بود و خصوصا که این نیروها با دشواری‌های فراوان مانع از قتل‌عام بیشتر شدند. زیرا از یک طرف با وجود تشنگی و گرسنگی به این عمل مهم دست زدند و از طرف دیگر حمله داعش نیز در جریان بود. اینگونه بود که قتل‌عام بیش از این گسترش پیدا نکرد. یعنی مسئله‌ای که در انجا در حال وقوع بود ژنوساید بود، قتل‌عامی بزرگ بود. طراحی شده بود، اما مانع از آن شدند و از این طریق تا حدی محدود شد.

آنچه که دولت ترک در عفرین انجام می‌دهد قتل‌عام است

آنچه که روی داده است بدون تردید قتل‌عام است. در این باره دولت نیز نقش دارد. باید این مسئله را مشاهده کرد. اقداماتی که اکنون دولت ترک در عفرین انجام می‌دهد، قتل‌عام است. در عفرین مشغول پاکسازی یک ملت هستند،  بیش از ۹۵ درصد خلق عفرین کورد هستند. این خلق به کجا رفتند؟ دولت ترک روستا به روستا را تخلیه می‌کند و مردمان دیگری را به جای آنها مستقر می‌کند. این قتل‌عام است، این ژنوساید است. مشاهده می‌کنیم که دولت‌های اروپایی، دولت‌های هژمونیک چگونه چشم بر این رویدادها بسته‌اند. اخیرا دولت ترک دست به اقدامی پست و حقیرانه زده است. در باکور کوردستان نیز تمام شهدای ما را هدف قرار داده بود و در عفرین نیز آرامستان شهدا را هدف قرار می‌دهد. در آخرین روزهای مقاومت در عفرین، چون فرصتی برای دفن وجود نداشته است، آرامستانی را در شهر ایجاد کرده و ۶۷ نفر از شهدا را در آنجا دفن کرده بودند. دولت ترک نخست انجا را تخریب می‌کند، یعنی اسامی را پاک می‌کند، بعد از آن همانگونه که در باکور به آن دست زده است، دست به نبش قبر شهدا زده و مسئله را برعکس جلوه داده و می‌گوید که در این جا گور دسته جمعی کشف شده است. یعنی این مسئله را تا این حد وارونه جلوه داده‌اند، چنین حجمی از دروغ را تنها دولت ترک می‌تواند تحویل دهد. این واقعه بار دیگر چهره واقعی دوات ترک در عفرین را نشان می‌دهد. دولت‌های اروپایی، از روسیه گرفته تا آمریکا همه چشم خود را بر جرایم دولت ترک در عفرین بسته‌اند. مسئولین چشم خود را بر این مسائل می‌بندند.

امروز اقداماتی که دولت ترکیه در عفرین به آن دست می‌زند، برای بشریت مایه تباهی است. همه چشم بر اقدامات ترکیه بسته‌اند، حتی آلمان به ترکیه کمک می‌کند. به کسانی که به عفرین منتقل می‌شوند کمک مالی پرداخت می‌کند تا در این شهر ساختمان‌سازی کنند. آلمان و اروپا این کمک‌های مالی را در اختیار آنها قرار می‌دهند. یعنی آنها به یکی از طرفهای حامی این ژنوساید در عفرین تبدیل شده‌اند. چنین تزویر و دورویی را می‌بینیم. این موارد نیز حسابرسی می‌شوند.

از مسئله قتل‌عام در شنگال و عفرین به سادگی نخواهیم گذشت و این دو مسئله مورد حسابرسی قرار می‌گیرند. مهم این است که ما به عنوان کورد باید مبارزه‌امان را به صورت جدی به پیش ببریم، و در این صورت است که می‌توانیم به طور پیوسته در معرض توجه بمانیم. از طرف دیگر وحشیگری دولت ترکیه در تاریخ است و مشخص است که این وحشیگری در طول تاریخ چه بر سر ملت‌ها آورده است، امروز همان بلایا را بر سر خلق کورد می‌آوردند. در شنگال به این اقدامات دست زده‌اند، در عفرین آن را ادامه می‌دهند،  تلاش می‌کنند در تمام کوردستان دست به این اقدامات بزنند. می‌خواهند از هر طریق ممکن سیاست‌های کشتار خود به پیروزی برسانند. اما در مقابل مبارزه هر روزه ما آنها شکست می‌خورند و در نهایت خلقمان به پیروزی می‌رسد.