فرمانده قرارگاه مرکزی مدافع خلق، مراد کاراییلان اعلام کرد که دولت اشغالگر ترکیه با حمایت‌های داخلی و بین‌المللی و با تمام مؤلفه‌هایش به مدت ۹ سال است که علیه کوردها در حال جنگ است و گفت که دولت اشغالگر ترکیه تاکنون نتوانسته به نتیجه‌ی مدنظرش دست یابد.
فرمانده قرارگاه مرکزی دفاع از خلق (ن‌پ‌گ)، مراد کاراییلان یادآوری کرد که دولت اشغالگر ترکیه درباره این تابستان گفته بود؛ «ما این تابستان محاصره را تکمیل می‌کنیم» و توجه را به پایان ماه اکتبر جلب کرد و افزود: «در زمانی بسیار نزدیک، ما قفل را خواهیم بست»، و تأکید کرد که دولت اشغالگر ترکیه نتوانسته به موفقیت دست یابد. کاراییلان اعلام کرد که جنگ ادامه دارد؛ نه محاصره‌ای ایجاد شده و نه قفلی بسته شده است.
کاراییلان در مورد مذاکرات در آنکارا نیز گفت: «به‌عنوان جنبش، ما مخالف روند حل دموکراتیک نیستیم. اما به سیاست‌های عوامفریبانه اجازه نخواهیم داد که با تاکتیک‌های جنگ ویژه اجرا می‌شوند. بدون شک، شرایط و موازین تغییر کرده‌اند و وقایع گذشته تکرار نمی‌‌شوند.»
اگر شرایطی به وجود بیاید که بر اساس منافع ترکیه باشد، در آن میهن‌دوستی واقعی وجود دارد و بر این اساس، ممکن است برخی گام‌های جدید برداشته شود. طرف کورد چنین شرایطی را رد نمی‌کند، اما بار دیگر در مسیری خطرناک گام نخواهد گذاشت. تلاش‌های حل‌وفصل اگر در چارچوب آزادی رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان نباشد، بی‌معنی است.
بدون شک همان‌طور که رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان هم اشاره کرده است، پ‌ک‌ک و سیاست قانونی-دموکراتیک کوردها در فرایند حل‌وفصل نقش‌های مهمی دارند. اگر رژیم بخواهد از یک تاکتیک جنگ نرم برای وارد کردن طرف مقابل به بازی استفاده کند، نباید به آن اجازه داده شود. نقش هر نهاد کورد باید با دقت نظارت شود.
مراد کاراییلان، فرمانده قرارگاه مرکزی نیروهای دفاع از خلق (ن‌پ‌گ)، مرحله به مرحله برنامه‌های ترکیه را تشریح کرد و توضیح داد که چگونه ترکیه در ماه اکتبر ادعا کرد که حمله‌ی اشغالگرانه‌ی «پنجه قفل» کلید موفقیت است، اما همچنان در تنگنا گیر کرده است. او یادآور شد که رژیم جنگی ترکیه قصد داشت در سال ۲۰۲۱ تمامی مناطق، از گاره تا قندیل، را در یک بازه زمانی سه‌ماهه اشغال کند. کاراییلان تأکید کرد که مقاومت کوردها همچنان ادامه دارد و افزود: «در باکور، پ‌ک‌ک شکست نخورد، نتوانستند مراکز فرماندهی پ‌ک‌ک را از هم بپاشند، نتوانستند مناطق حفاظتی مدیا را اشغال کنند، نتوانستند شنگال و کمپ مخمور را تخلیه کنند، نتوانستند انقلاب روژاوا و اداره خودمدیریتی را به‌طور کامل سرکوب کنند و اشغالگری را همچنان ادامه می‌دهند.»
کاراییلان همچنین به این موضوع اشاره کرد که دولت ترکیه رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان و پ‌ک‌ک را به‌عنوان طرف‌های مذاکره به رسمیت شناخته است و اضافه کرد که سیاست دموکراتیک قانونی اکنون نقش کلیدی دارد و نباید به موضوعی برای بحث تبدیل شود. کاراییلان خاطرنشان کرد که درخواست دولت باغچلی، با اینکه بر اساس برداشت شخصی و عقلانیت او باشد، از سوی کوردها هرگز پذیرفته نخواهد شد. در واقع، رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان به‌عنوان طرف مذاکره شناخته شده است و بیانیه‌هایی نیز در این زمینه صادر شده‌اند. کاراییلان تأکید کرد: «واقعیت این است که بر اساس همین حقیقت، اگر نزدیکی و گفت‌وگو صورت بگیرد، بدون شک کوردها به آن پاسخ خواهند داد.»
حملات ارتش اشغالگر ترکیه علیه کوردها که از ۲۵ ژوئیه ۲۰۱۵ آغاز شد، در ۱۴ دسامبر ۲۰۱۷ با حمله به مناطق برادوست و خاکورک وارد مرحله جدیدی شد. در ۱۱ مارس ۲۰۱۸ این عملیات با نام «عزم» ادامه یافت. عملیات‌های پنجه ۱، ۲و ۳ در ۲۷ مه ۲۰۱۹ آغاز شد و پس از شکست در گاره، حملات اشغالگرانه با نام‌های «پنجه ببر»، «رعد» و «صاعقه» از ۱۶ ژوئن تا ۱۷ آوریل ۲۰۲۲ ادامه یافت و سپس با نام «پنجه-قفل» ادامه دارد. با وجود تمام تلاش‌ها، ارتش ترکیه از دسامبر ۲۰۱۷ تا کنون تلاش کرده است این مناطق را اشغال کند و مناطق اشغالی را گسترش دهد. نیروهای نظامی، تجهیزات جنگی، پشتیبانی لجستیکی و هماهنگی با نیروهای محلی براساس این طرح به‌کار گرفته شده‌اند. بدون شک، در این روند در برخی از شهرهای باکور کوردستان از سلاح‌های ممنوعه استفاده شده و سه منطقه مهم روژاوا اشغال شده‌اند. ما درگیر جنگی تمام‌عیار به‌مدت ۹ سال هستیم. مقاومت کوردها باعث شد که دولت ترکیه مجبور شود در مجلس از رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان، صحبت کند.
در این خصوص فرمانده قرارگاه مرکزی دفاع مدافع خلق (ن‌پ‌گ)، مراد کاراییلان، با روزنامه یِنی‌اوزگور پُلوتیکا مصاحبه‌ای انجام داده است.
قبل از اینکه بخواهیم 9 سال اخیر را از منظر شما مرور کنیم، ابتدا می‌پرسم: موضع شما در مقابل این حکومت چگونه است و چه خواسته‌ای دارد؟
مهم است که در ابتدا سطح و هدف قدرت‌یابی در ساختار دولت اشغالگر ترکیه را ارزیابی کنیم. قدرتی که پس از سناریوی کودتای تحت کنترل در ۱۵ جولای ۲۰۱۶ پدید آمد و بر مبنای «طرح نابودی» که در اکتبر ۲۰۱۴ ایجاد شده بود، استوار شد، اما پایه‌های آن از سال ۲۰۱۵ مستحکم شد. این یک قدرت معمولی نیست، بلکه یک قدرت استبدادی است که تحت فشارهای راست‌گرایان و چپ‌گرایان ملی‌گرا درون دولت شکل گرفت، اتحاد کردند و اینگونه حاکمیت پدید آمد. در واقع، تحت هماهنگی اردوغان، حزب عدالت و توسعه (آ‌ک‌پ)، حزب حرکت ملی (م‌ه‌پ)، نیروهای ارگنکون و حامیان ایدئولوژی سیب سرخ با هم متحد شدند و با پشتیبانی این نیروها دولت شکل گرفت. این نوع از حکومت، حکومتی اقتدارگرا و جنگ‌طلب است که از دهه ۱۹۴۰ به این‌سو هیچ دولتی مشابه آن نبوده و تمامی تاکتیک‌های جنگی ویژه را به کار گرفته است.
چارچوب ایدئولوژیک این حکومت، اتحاد و ترقی است
هدف اصلی این حکومت این است که در روند بازطراحی خاورمیانه، اجازه ندهد کوردها به هیچ جایگاهی دست یابند و هیچ موقعیتی نداشته باشند. با اشغال مرزهای «میثاق ملی ترکیه»، می‌خواهند به یک نیروی منطقه‌ای تبدیل شوند. این یک حکومت جنگ‌طلب است که به طور اساسی با هدف نابودی خلق کُورد و اجرای استراتژی‌ای مخفی که در راستای توسعه ترکیه قرار دارد، شکل گرفته است. این رژیم، فاشیستی و نابودگر است و بر سازمان‌هایی استوار است که به این هدف متعهدند. چارچوب ایدئولوژیک این رژیم نه کمالیسم است، بلکه همان خط اتحاد و ترقی است. دولتی که با این گذشته خود را اداره می‌کند، یک سیستم ماندگار ارتش و پلیس فاشیستی و نژادپرست را مطالبه کند. این دولت، سیستم خود را از لحاظ سیاسی، اجتماعی، آموزشی، اقتصادی، دیپلماتیک و سایر جنبه‌ها کاملاً بر مبنای جنگ تنظیم کرده و به پیش می‌برد.
ادامه دارد...
