کمیته‌ی جنبش فرهنگ و هنر (TEV-ÇAND) حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک) در سالگرد شهادت خلیل داغ (خلیل اویسال) بیانیه‌ای صادر کرد.

بیانیه کمیته به شرح زیر است:

«انقلابی، هنرمند، قهرمان و رفیق وفادار خلیل داغ، در چنین روزی در سال ۲۰۰۸، در کمین ارتش اشغالگر ترکیه جان خود را از دست داد.

خلیل نویسنده، عکاس، فیلمساز، خلیل پیشرو، گریلا؛ خلیل چیا؛ رفیق کوه‌ها؛ مانند نامش، نزدیک‌ترین و راست‌ترین رفیق کوه بود. سال‌ها در ارتفاعات کوهستان‌ها، تلاشی بی‌وقفه کرد. با انرژی عظیم و عشقی بی‌کران، هنر و جنگ خود را پیش برد. زندگی پربار خود را به عنوان میراثی گرانبها برای ما باقی گذاشت.

رفیق خلیل می‌گفت، 'دوربینی داریم و رفاقتی داریم. 'با دوربین و رفاقتش؛ داستان‌های دل خود و دل کوه را بیان کرد. گرمای زندگی کوه، سختی جنگ، خداحافظی‌های بی‌موقع، خنده و شور گریلا‌ها و خاطراتشان را نوشت. در لحظات داغ جنگ حاضر بود؛ اخبار فراموش‌نشدنی را مخابره کرد. عکس‌های گریلا‌ها را 'با دلش گرفت'؛ نگاه‌ها، خاطرات، باورها و وعده‌هایشان را برای ما باقی گذاشت. با فیلم‌هایش، داستان‌هایی را که در آن‌ها حضور داشت، زنده کرد. شعر سرود؛ با احساسات لطیف، با عمق فکر و ایدئولوژی خود، زیبایی‌شناسی زندگی گریلا را به ادبیات تبدیل کرد. با این کارها، به یکی از بزرگ‌ترین مبلغان جنبش آزادی تبدیل شد.

رفیق خلیل کوه‌ها را دوست داشت. در صخره‌های صعب‌العبور، دره‌های عمیق، در قله‌های بلند گشت؛ به دنبال تمام داستان‌های پنهان و نیمه‌تمام بود. لحظات از دست دادن، لحظات دلتنگی و غم را به شکلی اصیل تجربه کرد و تصاویرشان را ثبت کرد. در لحظات جنگ، عملیات و پیروزی حاضر بود؛ در سفرها، شب‌نشینی‌ها، رقص‌ها و آوازهای گریلا‌ها نیز حاضر بود. با آب، خاک و آتش کوه‌ها زندگی کرد. می‌توانست سینمای کوهستانی بسازد. با وجود تمام شرایط سخت و 'بی‌امکانات' می‌توانست آثار تاریخی خلق کند. سینمای رفیق خلیل، سینمای کوه‌های کوردستان بود؛ سینمای قهرمانی و زیبایی کوردها؛ سینمای آزادی کوردها بود. سینمای کورد جدید، کورد قهرمان بود؛ که خود را از وضعیت 'ابژه' تاریخی رها کرده و به سوژه زندگی خود تبدیل شده؛ خود بودنش را تحقق بخشیده است.

رفیق خلیل در زندگی خود نمونه‌ای از رفاقت بود. در نوشته‌ها و فیلم‌های خود، جایگاهی ویژه به زن آزاد کورد و جنبش آزادی زنان می‌داد. اگر سخنان او را بازگو کنیم؛ 'زن کورد باید با فکر خود بتواند وارد سینما شود و با چشمان خود به این جهان نگاه کند. آن چشمان بزرگ و زیبای او و نگاه‌هایی که فراتر از یک ابژه است، نحوه درک او از انسان و جهان؛ می‌تواند سینمای کورد را رهبری کند. '

رفیق خلیل دلباخته‌ی زندگی آزاد بود. عاشق گریلا‌ها و رهبر آپو بود. همواره تلاش می‌کرد تا به وعده‌ای که به رهبر آپو داده بود، پایبند بماند. در نوشته‌های خود، از هیجان لحظاتی که با رهبر آپو گذرانده بود، سخن می‌گوید. با موضع آپویی، سال‌ها به مبارزه خود در کوه‌های آزاد ادامه داد.

همچنین، به قدری عاشق راهپیمایی و باکور بود که نام آخرین پروژه‌اش 'راهیان کوه آرارات' بود. به همراه گریلا‌ها وارد باکور میهن شد و به سوی ارتفاعات رفت. او همواره بلند و بالاتر خواهد رفت.

وعده و وظیفه ما ادامه دادن راه اوست. به عنوان رفقا و پیروان رفیق خلیل، به مبارزه او ادامه خواهیم داد و رویاهایش را محقق خواهیم کرد. با عشق به زندگی و رفاقتی که از رفیق خلیل آموختیم، تا برپایی یک زندگی آزاد با رهبر آپو، همواره مبارزه خواهیم کرد.

رفیق خلیل هرگز نمی‌میرد.»