حکم اعدام مدافع حقوق زنان پخشان عزیزی در ۲۳ جولای و شریفه محمدی در ۴ جولای صادر شد. هر دو در طول بازداشت خود که هفته‌ها به طول انجامید، تحت شکنجه شدید و اعمال غیرانسانی قرار گرفتند.

کژار در این رابطه بیانیه‌ای کتبی منتشر نموده و ضمن محکوم نمودن احکام سنگین علیه زندانیان سیاسی زن، پخشان عزیزی و شریفه محمدی، از تمامی جامعه‌ی آزادیخواه، نهادهای حقوق بشری، فعالین حقوق زنان نیز درخواست نمود با هماهنگی هر چه بیشتر در راستای ایجاد جنبشی گسترده علیه احکام اعدام فعالیت نمایند.

بیانیه‌ی جامعه‌ی زنان آزاد روژهلات کوردستان کژار به شرح زیر می‌باشد:

 «پس از انقلاب «ژن، ژیان، آزادی» و گسترش مبارزات آزادی‌خواهانه‌ی زنان و تمامی جوامع ایران، شاهد افزایش چشمگیر فشارهای رژیم به زنان بوده‌ایم که فعال‌ترین و رادیکا‌ترین قشر بوده و همیشه در صحنه حضور داشته‌اند. عیان است که زنان در انقلاب «ژن، ژیان، آزادی» پیشاهنگ بوده و اتحاد سراسری بین همه‌ی هویت‌ها حول مساله‌ی زنان صورت گرفت. از همان روزهای آغازین انقلاب «ژن، ژیان، آزادی» موج روزافزون اقدامات ناانسانی رژیم ایران و از جمله اعدام‌ها در سراسر ایران آغاز گردید و هم اکنون نیز به اوج رسیده است. در همین راستا خبر صدور حکم اعدام برای فعالین زن موجب دلنگرانی جامعه‌ی آزادیخواه چه در داخل و چه خارج گردیده. طی دو روز گذشته، پخشان عزیزی، روزنامه نگار، مددکار اجتماعی و زندانی سیاسی کورد که یکسال گذشته در زندان اوین محبوس بود، با حکم قاضی ایمان افشاری به اعدام محکوم گردید. پخشان عزیزی در طول یکسال گذشته و در دوران بازداشت از حق ملاقات با خانواده و داشتن وکیل محروم بود و برای اخذ اعترافات اجباری تحت فشار و شکنجه قرار داشت. او در نامه‌اش از تبعیض جنسیتی و ملیتی و شکنجه‌های اعمال شده و چهره‌ی کریه نظام در قبال زنان گفت، همان تبعیضی که ناشی از ترس رژیم در برابر مبارزات زنانی است که رعشه بر جان حاکمیت زن ستیز انداخته‌اند. حکم اعدام پخشان عزیزی، دومین حکم اعدام زنان زندانی به اتهام بغی در طول دو هفته‌ی گذشته بود، شریفه محمدی از فعالین کارگری و زندانی سیاسی که در زندان لاکان رشت محبوس است، نیز مدتی قبل توسط شعبه‌ی اول دادگاه انقلاب رشت به اعدام محکوم گردید. زندانیان زن دیگری نیز در زندان‌های رژیم با همان خطر روبرو هستند. رفیق‌مان وریشه مرادی نیز به با اتهام بغی هم‌اکنون در زندان اوین بسر می‌برد.

حاکمیت جنسیت گرای ایران مجددا نشان داد که دیگر توان گذار از بحران‌های بوجود آمده را نداشته و با صدور و اجرای هر حکم اعدامی، هرچه بیشتر در گرداب سیاست‌های جنسیت‌گرایانه‌اش فرو می‌رود. اجرای احکام سنگین، همزمان با ادعا و هیاهوی تغییر و اصلاحات،‌ دقیقا بدان معناست که تغییر مهره‌ها و جایگزینی با مهره‌هایی از جناح‌های مختلف، تغییری در ماهیت حاکمیت زن ستیز  و پیرسالار و مردم‌ستیز ایران ایجاد نمی‌کند. موضع قدرت ایران خود به نیکی بر نیروی مبارزه‌ی زنان واقف است و صدور احکام سنگین نیز ناشی از این وقوف بر قدرت زنان و به معنای خوف و هراس از این مبارزات در راستای هویت، اراده و آزادیخواهی زنان می‌باشد. زندان نیز در طول این مدت، به سنگر مقاومت و مبارزه مبدل گردیده، آنجا که جمهوری اسلامی از آن بعنوان ندامتگاه یاد می‌نمود، هم اکنون مکانی برای هم اندیشی، همبستگی و سازماندهی مبدل گردیده است. جسارت، امید، آگاهی و  سازمان یافتگی بوجود آمده، از بزرگترین دستاوردهای انقلاب «ژن، ژیان، آزادی» هستند که با حکم اعدام از بین نمی‌روند. آنگاه که برساخت حیاتی آزاد و دموکراتیک موضوع بحث است، دیگر مرگ معنایی ندارد. رژیم ایران باید بداند که تبعات این احکام ناانسانی به خود آنان برخواهد گشت. توان و نیروی مردم نشان داد که فشار و اجرای احکام غیرانسانی راه‌حل نبوده و آزادی اعدام‌کردنی نیست، این ظلم و ستم است که با اعمالش پایان خویش را رقم می‌زند.

جامعه‌ی زنان آزاد شرق کردستان (کژار)، ضمن محکوم نمودن احکام سنگین علیه زندانیان سیاسی زن، پخشان عزیزی و شریفه محمدی، از تمامی جامعه‌ی آزادیخواه، نهادهای حقوق بشری، فعالین حقوق زنان نیز میخواهد با هماهنگی هر چه بیشتر در راستای ایجاد جنبشی گسترده علیه احکام اعدام فعالیت نمایند. از زنان مبارز در تمامی بخش‌های کردستان و خارج از میهن نیز خواستاریم تا به مبارزه‌مان جهت آزادی این زنان که به ارزشی برای جامعه‌مان تبدیل گشته‌اند پیوسته و از آن حمایت نمایند. در این راستا حمایت از کمپین «نه به اعدام، آری به حیات آزاد» وظیفه‌ای انسانی است که همگان را به شرکت در آن فرا می‌خوانیم. پخشان عزیزی به صدای تمامی زنان مبارز و آزادی‌خواه مبدل گردید، پس بایستی در این برهه‌ی حساس، به صدای او و دیگر زندانیان سیاسی زن مبدل شویم. آزادی ابتدایی‌ترین حق یک انسان است، این زنان مبارز جهت رسیدن تمامی جامعه به آزادی تلاش و فعالیت نموده و می‌نمایند، بیایید ما نیز به مبارزه جهت آزادی آنان بپیوندیم.‌»