مادران صلح یادآوری کردند که یک ماه و نیم از فراخوان رهبر آپو گذشته است، اما هنوز حکومت هیچ گام ملموسی برنداشته است و گفتند: «صلح یک‌طرفه به دست نمی‌آید. اگر از صادق هستند، به عنوان گام نخست، زندانیان بیمار را آزاد کنند.»
مادران صلح که سنگین‌ترین بها را در جنگ پرداخته‌اند و سال‌هاست برای ایجاد صلح تلاش می‌کنند، با خبرگزاری فرات (ANF) گفتگو کردند.
«صلح یک‌طرفه نیست، دوطرفه است!»
زینب چالی‌هان از مادران صلح اظهار داشت که فراخوان رهبر آپو به‌ویژه برای خلق‌ها دارای معنای تاریخی است و یادآوری کرد که با وجود این، دولت هیچ گامی برنداشته است. زینب چالی‌هان گفت: «رهبری فراخوان داد، اما باید از سوی دولت نیز صدایی شنیده شود. می‌گویند 'دست از سلاح بردارید'، اما دست برداشتن از سلاح یک‌طرفه نمی‌شود. باید هر دو طرف دست از سلاح بردارند؛ صلح یک‌طرفه به دست نمی‌آید.»
«باید گام ملموسی برداشته شود»
زینب چالی‌هان یادآوری کرد که امیدهای آنها دو بار نیمه‌کاره ماند، بنابراین به عنوان مادران صلح با حساسیت و دقت زیادی به این روند نزدیک می‌شوند و گفت: «حکومتی که از یک سو از صلح داخلی و خارجی سخن می‌گوید، از سوی دیگر قیم برای شهرداری‌های دم پارتی منصوب می‌کند، کنگره جامعه دموکراتیک (هدک) را که سال‌هاست برای صلح تلاش می‌کند، جرم‌انگاری می‌کند و تلاش می‌کند مخالفان اجتماعی را سرکوب و دستگیر کند.»
زینب چالی‌هان اظهار داشت که این اقدامات دوگانه به مردم اعتماد نمی‌دهد و گفت: «ما از صداقت آقای اوجالان مطمئن هستیم، اما به حکومت اعتماد نداریم. زیرا قبلا نیز چنین روندی را تجربه کرده‌ایم. به‌ویژه این اقدامات ضد دموکراتیک اعتماد ما را بیشتر متزلزل می‌کند. اکنون آقای اوجالان دست داده است، نه یک بار، بلکه بارها. این بار باید دولت دست بدهد، در ابتدا انزوای تحمیلی بر آقای اوجالان را بردارد، او را آزاد کند. باید دیگر به فریب دادن پایان دهد. زیرا با اسیر نگه داشتن یک طرف، صلح خود به خود برقرار نمی‌شود. ما خواستار یک گام ملموس هستیم. ما صلحی دوطرفه می‌خواهیم، نه یک‌طرفه.»
فراخوان به مادران سربازان: بیایید متحد شویم، صلح را ایجاد کنیم
زینب چالی‌هان، مادر صلح، خاطرنشان کرد که این روند بسیار ارزشمند است و نباید به حکومت واگذار شود، بلکه جامعه باید از این خواست صلح حمایت کند و این فراخوان را به مادران سربازان داد: «بیایید متحد شویم، صلح را ایجاد کنیم. اگر همه مادران با هم اقدام کنند، باور کنید که اسلحه‌ها خاموش خواهند شد. اگر من این فراخوان را به مادران گریلا بدهم، فورا خواهند آمد. فرزندان آنها کشته می‌شوند، اما آنها همیشه بر صلح اصرار می‌کنند. مادران سربازان نیز باید بر صلح اصرار کنند. من یک مادرم و به عنوان یک مادر، صلح و عدالت می‌خواهم. اشک چشمان همه مادران مانند هم است، دل آنها به یک شکل می‌سوزد. درد ما یکسان است. اگر مادران گرد هم آیند، صلح برقرار خواهد شد.»
«تحت نام صلح نمی‌خواهیم با استراتژی انتخاباتی فریب بخوریم»
کاتیبه گونگور، از مادران صلح، نگرانی‌های خود را در مورد این روند ابراز کرد و گفت: «از آنجا که از حکومت برمی‌آید که بار دیگر میز (گفتگو) را برای منافع خود به هم بزند، ما به عنوان مادر نمی‌توانیم امیدوار باشیم.» کاتیبه گونگور گفت: «ما مادران آماده‌ایم، اما هنوز هیچ گام مثبتی از سوی حکومت ندیده‌ایم. سال‌هاست که امیدواریم صلح برقرار شود، اما حکومت جای اعتماد نیست. بنابراین نمی‌خواهیم بار دیگر فریب بخوریم. تحت نام صلح نمی‌خواهیم بار دیگر با استراتژی انتخاباتی فریب بخوریم. ما می‌خواهیم دیگر صلح در جهان و ترکیه برقرار شود و مادران نفس راحتی بکشند.»
«اگر از صلح سخن می‌گویند، به عنوان گام نخست باید زندانیان بیمار را آزاد کنند!»
کاتیبه گونگور یادآوری کرد که زندانیان بیمار در زندان‌ها در آستانه مرگ قرار دارند و گفت: «اگر از صلح سخن می‌گویند، به عنوان گام نخست، زندانیان بیماری را که در آستانه مرگ هستند، آزاد کنند. اما در این مورد نیز هیچ گامی برداشته نمی‌شود. چگونه می‌توانیم با حسن نیت به این موضوع نگاه کنیم؟ به همین دلیل، زبان ما می‌گوید صلح، اما قلب ما می‌ترسد. هیچ مادری خواهان جنگ نیست. ما نمی‌خواهیم کسی بمیرد، اما حکومت نیز باید گامی بردارد. زمان مهم است، ببینید وقتی سری ثریا اوندر برای صلح تلاش کرد، بیمار شد. اگر قرار است گامی برداشته شود، باید در زمان مناسب برداشته شود. ما می‌خواهیم سری ثریا اوندر زودتر بهبود یابد و صلح را ببیند. خداوند به او شفا دهد، ما به عنوان مادر برای او دعا می‌کنیم.»
«ما از جنگ بسیار رنج برده‌ایم»
صبیحه بوزان، یکی دیگر از مادران صلح، یادآوری کرد که سال‌هاست برای صلحی شرافتمندانه تلاش می‌کنند و گفت: «۴۰ سال است که برای اینکه کسی نمیرد و صلح برقرار شود، در میدان‌ها هستیم، اما از طرف مقابل چیزی ندیده‌ایم. هر مادری می‌خواهد برای صلح امیدوار باشد. یک مادر تُرک چگونه فرزند به دنیا می‌آورد، مادران کورد نیز به همان شکل فرزند به دنیا می‌آورند. فرزند همه ارزشمند است و به همین دلیل می‌خواهیم این صلح، صلحی واقعی باشد. ما خسته شده‌ایم و دیگر می‌خواهیم صلح را ببینیم. ما از جنگ بسیار رنج برده‌ایم. سربازان ما را به زور از روستایمان بیرون کردند، ما همیشه رنج کشیده‌ایم، اما یک بار هم از خواست صلح دست نکشیده‌ایم. ما صلح می‌خواهیم. حکومت نباید این فراخوان مهم آقای اوجالان برای صلح را برهم بزند و باید با صداقت به این روند نزدیک شود. انزوای تحمیلی امرالی برداشته شود، زندانیان بیمار آزاد شوند.»
«امیدواریم که این بار امیدمان از بین نرود و صلح واقعا برقرار شود»
جمیله کاراکاش، از مادران صلح، خاطرنشان کرد که فراخوان رهبر آپو به آنها امید داده است، اما به دلیل تجربیات گذشته به حکومت اعتماد ندارند. جمیله کاراکاش اظهار داشت که اگر قرار است گام مثبتی برداشته شود، باید از زندان‌ها آغاز شود و گفت: «فرزندان ما هر روز بازداشت و زندانی می‌شوند. در بیرون هیچ جوانی برای ما نمانده است. ما می‌خواهیم آقای اوجالان فورا آزاد شود. پسر من سال‌هاست که زندانی است، می‌خواهم به او برسم. امیدواریم که این بار امیدمان از بین نرود و صلح واقعی برقرار شود.»
