نوروز در شهر وان با شور و اشتیاق صد‌‌ها هزار نفر ادامه دارد. توده‌ی خلق مدت زمان زیادی به آهنگ‌های هنرمند فراراز سنه به رقصیدند. نماینده دم پارتی شهر وان گلجان کاچماز سای‌ایگیدد در مراسم جشن بیانات رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان که در سالهای قبل برای نوروز ارائه داده بود را قرائت کرد.

پیام اوجالان در ارتباط با نوروز به مشروح زیر است:‌

«سلام به خلق های خاورمیانه و آسیای میانه که با یک همبستگی در سطحی عالی نوروز را در کنار یکدیگر جشن می‌گیرند.

سلام به برادری خلق ها که با هیجانی مضاعف با خواست دمکراسی و خوشبینی، نوروز عصر اخیر را با نوروزهای جدید در کنار یکدیگر جشن می گیرند.

سلام به رهروان راه مقدس، کسانی که راه دمکراسی، آزادی و همسانی را هدف خود قرار داده اند.

سلام به ملتی که در امتداد سلسلهء کوه های زاگرس و توروس در میان رودخانه های دجله و فرات واقع در جغرافیای ميان رودان و آناتولی نقش مادری برای تمدن روستایی و شهری ایفا کرد و از کهن ترین اجتماعات است، سلام به ملت کرد.

این تمدن کهن هزاران ساله را کردها با همکاری و برادری جوامع همسایه به وجود آوردند و در کنار آنها در صلح و آشتی زندگی کردند. رودهای دجله و فرات، برادران ساکاریا و مریچ، و کوه های آگری و جودی دوستان کوه های کاچکار و ارجییس هستند. گووند و دلیلو از فامیل هورون و زیبک اند. قدرت های فرادست همواره تلاش کرده اند که با مداخلات خارجی برای تأمین منافع گروه هایی با اعمال فشار و سیاست های مختلف این جوامع کهن و متمدن را به دشمنان یکدیگر مبدل کنند و برای همین نیز همیشه سعی کرده اند که قدرت هایی در تضاد با حق و حقوق تشکیل دهند.

امپریالیسم غربی طی دو قرن اخیر با فتوحات جنگی و دخالت های خارجی در پی آن بود که در خاورمیانه ذهنیت دولت- ملت را پیشبرد دهد و در این مسیر نیز با ترسیم مرزهای ساختگی، با بر روی کار آوردن حکومت های سرکوبگر در تلاش بودند خلق های عرب، فارس، ترک و کرد را به دشمنی با هم وادارند.

اما دورهء عقلیت سرکوبگری به پایان رسیده است و دیگر جوامع خاورمیانه و آسیای میانه هوشیار شده و به اصالت خویش بازمی گردند. این جوامع خواهان پایان جنگ های ریشه ای و جلوگیری از تعمیق اختلافات هستند.

صدها هزار و میلیون ها انسانی که دل آنها با آتش نوروز روشن می شود و صحنه ها را با حضور خود پر می کنند دیگر خواهان برادری اند و بدنبال چاره یابی مسائل.

عصیانی که من در ابتدا به تنهایی در برابر نادانی و بردگی آغاز کردم با آرمان شکل دهی تفکری مبارز در برابر انواع سرکوب ها و شکل دهی ذهنیت و روحی تازه بود.

من امروز شاهد آن هستم که فریاد من تا سطح قابل توجهی پیشرفت داشته است.

تقابل ما نه در مقابل هیچ ملت و دینی ست و نه در تضاد با هیچ مذهب و گروهی.

جنگ ما در برابر ظلم، نادانی، بی عدالتی، عقب افتادگی و هرگونه فشار و ستمکاری بوده است. ما امروز دیگر برای ترکیه ای نوین، خاورمیانه ای جدید و آینده ای تازه هوشیار می شویم. فراخوان من به جوانان است که با دل و جان پیشنهاد من را می پذیرند، حرف من با مادران مقدسی است که پیام مرا در عمق دل جای می دهند، سخن من با دوستانی است که با تمام وجود پیام من را تأئید می کنند و برای انسانهاییست که مشتاقانه به پیام من گوش فرا می دهند.

امروز دوره ای جدید آغاز می شود و از دوره مقاومت مسلحانه، دروازه ای بسوی مرحلهء سیاست دمکراتیک باز می شود. مرحله ای که عمدتاً از موارد سیاسی، اجتماعی و اقتصادی شکل می گیرد. در این مرحله ذهنیتی که حقوق دمکراتیک، آزادی و برابری را اساس قرار می دهد مطرح خواهد بود. ما ده ها سال از زندگی خود را فدای این ملت کردیم و بهای سنگینی نیز برای آن پرداختیم. این فداکاری و مبارزه بی دلیل نبوده و از طریق آن کردها مجدداً شخصیت ذاتی و هویت خویش را بازیافتند.

سلاح ها بهتر است خاموش شوند چرا که دیگر به سطحی رسیده ایم که لازم است فکر و گزینه سیاسی در اولویت قرار گیرد.

پارادایم مدرنیسم که همه چیز را نادیده می گرفت، انکار می کرد و خارج از دور باقی می گذاشت دیگر به زوال خود رسیده و پایان یافته است. خون هایی که ریخته میشوند خون ملت های ترک، لاز، چرکس، کرد و همهء انسان های ساکن این جغرافیاست. من امروز در محضر میلیون ها نفر که به سخنان من گوش می دهند اعلام می کنم که دیگر مرحله ای جدید آغاز می شود. ما اکنون به زمان چنان مهمی رسیده ایم که نیروهای مسلح ما به آنسوی مرزها عقب نشینی کنند. من مطمئنم کسانی که به من ایمان دارند و دل شان را برای من باز گذاشته اند حساسیت موضوع را درک کرده و از آن دفاع خواهند کرد.

البته این نه یک پایان بلکه آغازی برای مبارزات سیاسی- دمکراتیک است.

این نه به معنای رها کردن مبارزات که به معنای تداوم آن به شیوه ای دیگر است.

تشکیل جغرافیای اتنیکی و تک ملتی از اهداف غیرانسانی مدرنیته سرمایه داری و به معنای انکار اصلیت و موجودیت ماست

برای آنکه تمامی جوامع آناتولی و کردستان به مانند تاریخ گذشته شان قادر باشند همسان و صلح آمیز زندگی کنند مسئولیت بر عهدهء همگان است. به مناسبت این نوروز من می خواهم که دست کم به اندازه کردها، ترکمن ها، آسوریان، اعراب و جوامع دیگر نیز اشعه های آزادی و برابری را همچون آزادی و برابری ذاتی خویش بپندارند.

خلق ترکیه باید متوجه باشند که اگر امروزه در آناتولی قدیم، تحت نام ترکیه، قادر به تداوم حیات هستند این را مدیون همکاری و برادری کردها و ترک ها در هزاران سال هستند که تحت لوای برادری مسلمانان تشکیل دادند. در قوانین آن زمان، انکار، عقب راندن و همسان سازی اجباری با توسل به حذف دیگری وجود نداشت. سیاست های کاپیتالیستی مدرن صد سالهء اخیر که حاوی فشار، ستم و آسیمیلاسیون است نیروی خود را از مردم نگرفته اما با این وجود مردم نتوانستند خود را از آن رها کنند.

این سیاست های سخت تنها حاصل تلاش گروهی بود که تمام حقوق و تاریخ برادری را انکار می کردند. ولی در عصر امروز این تلاش های ضدحقوقی بخوبی تحلیل شده اند. برای پایان یافتن این ستم من دعوت می کنم هر دو نیروی اصلی و استراتژیک خاورمیانه دست در دست هم قرار دهند و طبق تاریخ و فرهنگ کهن خود مدرنیته ی دمکراتیک را تأسیس نمایند.

دوره دیگر دورهء اختلاف، جنگ و تنش نیست بلکه دورهء اتفاق، همکاری و مهرورزی به یکدیگر و بخشش است.

ملت کرد و ترک در کنار یکدیگر برای آزادی جنگیدند و در چاناکالا در کنار یکدیگر شهید شدند. در سال 1920 نیز مجلس بزرگ ترکیه با همکاری کردها و ترک ها تأسیس شد. واقعیت تاریخی مشترک ما چگونگی آینده مشترک ما را نیز تعیین کرده و طرح های مشترک ما را می طلبد. روحیهء تأسیس مجلس ترکیه امروز نیز عصر ما را روشن خواهد کرد.

خوب است که همهء جامعه در نظام مدرنیتهء دمکراتیک جای بگیرند؛

نمایندگان جوامع تحت ستم، نمایندگان طبقات و فرهنگ ها! فراخوان من آن است که تنها راه رهائی طبقات زیر دست، زنان، مذهب، طریقت و تمامی جامعه و گروه های فرهنگی دیگر که از دایره خارج مانده اند، از این وضعیت، جای گرفتن در مدرنیتهء دمکراتیک است.

خاورمیانه و آسیای میانه به دنبال آن هستند که مطابق با جوهرهء تاریخی خود سیتسمی امروزی و دمکراتیک تشکیل دهند. در این جریان بیش از نان و آب به جستجو و تحقیقات برای مدلی که همه بتوانند در آن آزادانه و برابر زندگی کنند وجود دارد. برای دست یافتن به چنین مدلی پیشاهنگی فرهنگ های موجود در جغرافیای ميان رودان و آناتولی غیرقابل انکار است.

همانطور که، در مدتی نه چندان دور، کردها و ترک ها در چارچوب میثاق ملی دست به مبارزات آزادیخواهانه زدند امروز هم چنین روابطی می تواند در ابعادی گسترده تر برقرار شوند.

با وجود همهء اشتباهات و قصورات نود ساله اخیر، بار دیگر تمامی جوامع زیر دست و ضربه دیده که با مصیبت های فراوانی روبرو مانده اند سعی در ایجاد مدلی جدید دارند.

بر خلاف میثاق ملی، کردها تقسیم شدند و امروز در جمهوری عراق و سوریه با سختی ها و مسائل بسیار روبرو ماندند. من خلق های کرد، ترکمن، آسوری و عرب را دعوت می کنم که زیر چتر 'کنفرانس همکاری ملی و صلح' به گفتگو دربارهء حقایق خود بنشینند و قادر به درک یکدیگر باشند.

در برابر سیاست تقابل با یکدیگر، ما برادری را پیش می کشیم و در برابر سیاست انشقاق نیز اتحادیه خلق ها را تشکیل می دهیم.

کسانی که قادر به قرائت صحیحی از این دوره نباشند به زباله دان تاریخ می روند، کسانی که در برابر حرکت آب مقاومت کنند نیز سرنوشتی مشابه دارند.

خلق های خاورمیانه از جنگ و تنش و جدایی و انشقاق خسته شده اند و از این رو می خواهند بر روی ریشه و روان خود با همکاری و مساعدت، دست در دست هم دوباره پا بگیرند.

این نوروز مژده ای برای همه ماست؛

حقایقی که در داستان های حضرت موسی، حضرت عیسی و حضرت محمد جای دارند امروز با مژده ای نو وارد زندگی می شوند و انسانیت به دنبال آن است که فطرت خود را باز یابد.

ما منکر همهء دستاوردهای تمدن امروزهء غرب نیستیم و از جوانب روشنفکری، برابری طلبی و دمکراتیک آن سود می گیریم، ما با تلفیقی از تفکرات خود و غرب، عنصر دیگری ساخته و وارد حیات می کنیم.

امید تلاشی نو، اندیشه و آرمان، و توسعهء سیاست دمکراتیک کمپین جدیدی از دمکراتیزاسیون را آغاز کرده است.

در پایان درود میفرستم به تمام آنانی که به این روند نیرو بخشیده و از حل دمکراتیک و صلح حمایت میکنند.

درود بر آنانی که برای برادری، یکسانی، دمکراسی و آزادی قبول مسئولیت میکنند. درود به نوروز.»