پ‌ک‌ک-پاژک از شهدای کشتار زندان آمد در سال ۱۹۹۶ یاد کرد
کمیته زندان پ‌ک‌ک - پاژک یاد ۱۰ انقلابی که در کشتار دولت ترکیه در سال ۱۹۹۶ در زندان آمد به شهادت رسیدند و۲ انقلابی که برای محکوم کردن این کشتار خود را به آتش کشیدند را گرامی داشت.
در بیانیه این کمیته اعلام شده است، تفکری که در سال ۱۹۹۶ این قتل‌عام را انجام داده اکنون نیز در زندان‌ها در حال انجام شکنجه و ظلم شدید است و گفته شده است: «برای اینکه لایق این رفقای گرانقدر باشیم راه اصلی صیانت از مقاومت رهبر آپو و رفقایی است که در زندان‌ها هستند، تقویت این مقاومت است. بر این اساس از مردم میهن‌دوست خود و افکار عمومی دمکراتیک می‌خواهیم که در حرکت علیه انزوای رهبر آپو و ظلم در زندان‌ها برای افزایش مقاومت شرکت کنند.»
در این بیانیه آمده است:
«سالها از وحشیگری 24 سپتامبر که دشمن در زندان آمد انجام داد می‌گذرد اما ما به عنوان رفیق، اعمالی که دشمن علیه 10 نفر از رفقایمان انجام داد را فراموش نکرده‌ایم. لذا می‌گوییم ۲۴ سپتامبر در دل همه زندانیان و همراهانشان داغی تازه است. به همین دلیل است که به رهبرمان می‌گوییم ما شهدایمان را به دل خود می‌سپاریم نه به خاک.»
دولت فاشیستی آنا-یول که در سال 1996 به قدرت رسید حملات گسترده‌ای را علیه رهبر ما و مبارزات ما در هر زمینه‌ای انجام داد. زندان نیز سهم خود را از این حملات دریافت کرد و در 24 سپتامبر 1996 ده نفر از رفقای ما در زندان آمد به طرز فجیعی به قتل رسیدند. آنها می‌دانستند که انقلابیون در زندان‌ها جز اراده‌شان چیزی برای دفاع از خود ندارند و به همین دلیل چنین حمله وحشیانه‌ای علیه آنها صورت گرفت. پیکر رفقای ما را با آهن و میله‌های آهنی قطعه قطعه کردند و به صورت دسته‌جمعی کشته شدند. این کشتار یک بار دیگر چهره غیر انسانی سازمان دولت فاشیست ترکیه را آشکار کرد. مقاومت رفقای ما در برابر این وحشیگری در حدی بود که باید با حروف طلایی در تاریخ انقلاب‌های جهانی نوشته شود. رفقای ما با آگاهی، ایمان و اراده ارزش‌های انسانی را در برابر وحشی‌ترین نیروی تاریخ جهان به نمایش گذاشتند.
بنابراین ۲۴ سپتامبر تاریخ باشکوه مقاومت ماست که باید همواره مورد ارزیابی و یادآوری قرار گیرد.
زندان قلعه مقاومت جنبش ما است، اما برای دولت فاشیست ترکیه جایی است که می‌خواهد انقلابیون را به هر وسیله‌ای تحت سلطه خود درآورد، آنها را سرکوب کند، اراده آنها را با شکنجه بشکند و آنها را تسلیم نماید. سیاست زندان دشمن در سال 1996 این بود که زندانیان به کرامت و هویت خود خیانت کنند و آنها را به اعتراف وادارد. یکی از جاهایی که این سیاست بی‌رحمانه تحمیل شد، زندان آمد بود. در این زمان زندان آمد به یکی از محل‌های بازجویی و شکنجه دشمن تبدیل شد. در اینجا خواسته شد که اراده انقلابیون شکسته شود، آنها از آرمان خود بازگردانده شوند و تسلیم شوند. اما انقلابیونی که برای اولین بار وارد این مکان شدند، با این جمله که «اینجا آمد است، شبیه هیچ جای دیگری نیست» از آن استقبال کردند. با این کار می‌خواستند ترس را در دل مردم بیاندازند و اراده آنها را بشکنند. اما آن مکان برای ما زندان آمد بود و شبیه هیچ جای دیگری نبود. زندان آمد قلعه مقاومت جنبش ما بود. آن جا محل مقاومت رهبران جنبش ما، مظلوم‌ها، فرهادها، کمال پیرها و سکینه جانسزها بود. این مکان محل مقاومت افتخارآمیز مبارزان پ‌ک‌ک -پاژک بود که اراده قوی در آن ایجاد شد. آنجا محل مهمت اصلان، ریدوان بولوت، نعمت چاکماک، جمال چان، احمد چلیک، قادیر دمیر، ادیپ دیرکچی، صبری گوموش، ارکان پریشان و هقی تکینان بودند که در 24 سپتامبر 1996، غیر از اراده، هدف و اعتقاد، هیچ چیز دیگری نداشتند و قهرمانانه مقاومت کردند.
در این هنگام برای محکوم کردن این وحشیگری که بر 10 نفر از رفقایمان در زندان آمد تحمیل شد در زندان بایرامپاشا، دوستانمان ودات آیدمیر و حمدالله شنگورن در همان روز و در همان ساعت، انگار که با هم عهد بسته بودند، آنها خود را به گلوله‌ای از آتش تبدیل کردند و به قافله شهدا پیوستند. به این ترتیب تعداد رفقای ما که در مقاومت در برابر سبعیت ۲۴ سپتامبر به شهادت رسیدند 12 نفر شد.
به مناسبت این سالگرد یاد و خاطره همه رفقای شهیدمان را گرامی می‌داریم و عهد خود را برای تحقق اهداف آنها و انتقام خون آنها تکرار می‌کنیم. همین تفکر فاشیست هر روز در زندان‌ها شکنجه و ظلم می‌کند. برای اینکه شایسته این رفقای گرانقدر باشیم راه اصلی صیانت از مقاومت رهبر آپو و مقاومت زندان ها و تقویت این مقاومت است. بر این اساس از مردم میهن‌دوست خود و افکار عمومی دمکراتیک می‌خواهیم که در حرکت علیه انزوای رهبر آپو و ظلم در زندان‌ها، برای افزایش مقاومت شرکت کنند.
