ریاست مشترک نهاد MED TUHAD FED، پنار ساکیک تکین بیان کرد که انزوای تحمیلی علیه رهبر آپو به شیوهای دشوار ادامه دارد و گفت: «برای بهوجود آمدن یک صلح ماندگار باید انزوای تحمیلی هرچه زودتر به پایان برسد و حق امید برای جناب اوجالان به رسمیت شناخته شود.
علیه رهبر آپو در زندان نوع F امرالی با درجه امنیتی عالی، انزوا تحمیل میشود. پس از انزوای مطلق ۴۴ ماهه، برادر زاده وی، عمر اوجالان و هیئت دم پارتی با وی ملاقات کردند. اما برای از میان برداشتن انزوای مطلق هنوز هم از سوی حکومت آکپ-مهپ هیچگام مثبتی برداشته نشده است.
ریاست مشترک فدراسیون جمعیت پشتیبانی و حقوقی خانوادههای زندانیان و محکومین MED، پنار ساکیک تکین درباره انزوای تحمیلی شدید علیه رهبر آپو با خبرگزاری ما مصاحبه کرد.
پنار ساکیک تکین گفت: «انزوای تحمیلی علیه جناب اوجالان از روز ۹ اکتبر ۱۹۹۸ از سوی نیروهای بینالمللی آغاز شد، و از روز ۱۵ فوریه تاکنون که وی را به ترکیه آوردند، ادامه دارد. بهویژه در میان ۴۴ ماه اخیر به این انزوا شدت بخشیده شده است. همانگونه که میدانید در همین اواخر ۲ ملاقات با وی صورت گرفته است. جناب اوجالان در این ملاقاتها بیان کرد که انزوای تحمیلی هنوز هم ادامه دارد. علیرغم صورت گرفتن این ملاقاتها، متاسفانه هنوز هم انزوای تحمیلی علیه جناب اوجالان به شیوه شدیدی ادامه دارد.»
«انزوای تحمیلی بر همه عرصهها تاثیر گذاشته است»
پنار ساکیک تکین اعلام کرد که انزوای تحمیلی بر رهبر آپو بر روی هر عرصه از حیات تاثیر گذاشته است و گفت: «میتوان گفت که هرچند این تحمیل انزوا در شخص جناب اوجالان انجام میشود، اما بروی تمام زندانها در کوردستان و ترکیه تاثیر گذاشته است. بر زندانیان بیمار و زندانیانی که مدت مجازات آنان به اتمام رسیده است اما هنوز هم آزاد نمیشود نیز انزوای تحمیلی بصورتی جدی وجود دارد. اگر از انزوای تحمیلی در خارج از زندانها هم بحث کنیم، به عنوان یک زن میتوانم بگویم که انزوایی برای پاکسازی تمام عرصههای حیات زنان وجود دارد. میتوان گفت که جوانان نیز تحت انزوای تحمیلی قرار گرفتهاند. در کوردستان برای اینکه آیندهای برای جوانان باقی گذاشته نشود، انزوای تحمیلی وجود دارد. از جنبه اقتصادی و فرهنگی نیز تحمیل انزوا وجود دارد. خلاصه اینکه چنان انزوای تحمیلی وجود دارد که سراسر میهن را در بحرانهای بسیاری فرو میبرد و این بیش از هرچیز دیگری متوجه خلق کورد در مقایسه با تمام خلقهای ترکیه میباشد.
برای عملی کردن صلح، دمکراسی، آزادی و حقوق بنیادین در میهن باید انزوای تحمیلی هرچه زودتر به پایان برسد. انزوای تحمیلی برای عملی شدن این موارد یک مانع بزرگ است. برای اینکه شرایط موجود مناسبتر شوند باید انزوای تحمیلی بر جناب اوجالان هرچه زودتر به پایان برسد. بههمراه این امر، باید در پارلمان از سوی حکومت و مهپ یک مقطع صلح آغاز شود. متاسفانه سلام کردن به دیگران تحتنام صلح، برای تمام جامعه کفایت نمیکند. بخاطر اینکه خیلی از مسائل تنها در حد حرف باقی ماندند. متاسفانه برای از میان برداشتن انزوای تحمیلی حتی یک گام مثبت هم برداشته نشد. اکنون در وطن یک جنگ وجود دارد. ما بهخوبی میدانیم که بودجه به تمامی، در رابطه با جنگ مصرف میشود. متاسفانه بههمین علت نیز کشور به بنبست رسیده است. مسئله کورد که مسئله بنیادین این کشور است باید هرچه زودتر به شیوهای دمکراتیک به رهیافت برسد. راهحل مسئله کورد تمام مسائل را نیز به رهیافت خواهد رساند.»
«هرکسی باید برای صلح در این مقطع، مشارکت انجام بدهد»
پنار ساکیک تکین همگان را فراخواند که در مقطع موجود مسئولانه حرکت کنند و گفت: «در مقطع چارهیابی که در سال ۲۰۱۳ آغاز شد و تا سال ۲۰۱۵ ادامه داشت، مردم به صلح امیدوار بودند. برای اینکه برهه بهشیوهای مثبت گذار کند، باید هر کسی وظیفهای که برعهده دارد را انجام دهد. بهنظر من هر ملاقاتی که در امرالی صورت بگیرد به دلیلی برای بنا کردن پایههای صلح مبدل خواهد شد. صلح برای این میهن و این جامعه یک الزام بزرگ است.
بهوجود آمدن صلح نه تنها در ترکیه بلکه در سراسر خاورمیانه نیز مشکلات بسیاری را به راهحل خواهد رساند. صلح دیگر برای تمام بخشهای جامعه به یک الزام مبدل شده است. بزرگترین گامی که باید برای صلح برداشته شود، از میان برداشتن انزوای تحمیلی مطلق بر جناب اوجالان و عملی کردن آزادی جسمانی وی است. باید از این برهه برای صلح صیانت شود. لازم است که هرکسی برای صلح باری را بردوش بگیرد. بهوجود آمدن یک صلح ماندگار و طولانیمدت ممکن است. بهویژه حکومت باید سنگینی بار این برهه تاریخی را بردوش بگیرد و به وظایف خود عمل کند.»
