حزب کارگران کوردستان ‌(پ‌ک‌ک‌) بزرگترین مبارزه خود را در ۴۵ سال گذشته برای ایجاد هویت کورد آزاد انجام داد. در این روند نیم قرنی، هویت کورد آزاد، طبیعی، ذاتی و جدید بود. گریلاهای آزادی کوردستان در حال مبارزه قوی و موفق برای هویت یابی هستند. این جنگ کرامت جنبه ایدئولوژیک و سیاسی دارد. یکی از شهدای آزادی که این تحول را در شخص خود مجسم کرد، صالح دایان با نام سازمانی برخودان گابار بود.

رفیق برخودان با شخصیت متحول شده خود به نمونه‌ای از یک کورد پیروزمند تبدیل شد

صالح دایان در سال ۱۹۹۵ در منطقه جزیر در شرنخ متولد شد. به دلیل میهن‌دوستی خانواده و اطرافیانش تحت تاثیر پ‌ک‌ک قرار گرفت. همچنین به دلیل میهن‌دوستی اطرافیان همواره آماج اقدامات جنگ ویژه دشمن قرار می‌گرفت. دشمن همیشه سعی می‌کرد بقبولاند که کوردها ضعیف هستند و هرگز نمی‌توانند در مقابل این نظام بایستند. او فرض می‌کرد که دولت از همه چیز بزرگتر است و باید به آن تعظیم کرد. یکی از افرادی که این را قبول نکرد، صالح بود. او ۷ سال در مدارس دشمن درس خواند و متوجه شد که این مسیر چیزی به او نمی‌دهد و مدرسه را رها کرد. در سنین جوانی نسبت به خانواده و اطرافیان خود احساس مسئولیت می‌کرد و برای حمایت مالی از آنها در مشاغل سخت بسیاری کار می‌کرد. زمانی که کار می‌کرد حقیقت زندگی را بیشتر می‌دید و متوجه می‌شد که زندگی یعنی مبارزه و به زودی شخصیتی مبارز پیدا کرد. در زندگی در برابر هر سختی سوال می‌کرد و تغییر کرد. او در شخصیت خود از لحاظ ذاتی نوآوری ایجاد کرد.

به صفوف انقلاب پیوست

صالح برای اولین بار در سال ۲۰۱۵ در مورد مسئله میهن عمیق‌تر اندیشید. از این رو به مبارزات آزادی کوردستان ارزش بیشتری داد. او برای رهایی از هویتی که نظام به او داده بود، هویت جدید خود را خلق کرد و به صفوف انقلاب پیوست. او به دلیل یک اتفاق ناگهانی به این راه نپیوست. او می‌گفت:' آمده‌ام تا از دولت ترکیه برای صدها سال حساب بخواهم.' اولین توقف او در مسیر انقلاب، در روژاوا بود. او اولین تجربیات خود را از جنگ در آنجا به دست آورد. حالا او برای یک خانواده کوچک کار نمی‌کرد، بلکه برای یک میهن بزرگ کار می‌کرد. او روز به روز قدرت ساختن کوردستان را در شخصیت خود ایجاد کرد. هویت آزاد در آنجا بسیار توسعه یافته بود.

باور و عقیده او همچنان در حال رشد بود

 چون در جنگ مهارت پیدا کرد، دشمن جلوی چشمش کوچکتر شد. خودش را باور داشت و خوب می‌فهمید که تا زمانی که اراده داشته باشد، انواع حملات دشمن بی‌فایده و بی‌تاثیر است. او بسیاری از مراحل آکادمی نظامی و عقیدتی را طی کرد و قبل از شروع جنگ در کوهستان به سطح مهارتی رسید. اولین بار او را در زاپ در کونیشکا، در راه رفتن به یک عملیات دیدم. جناح‌های حمله، دفاع و هماهنگی عملیات به راه افتاده بود. رفیق برخودان نیز همراه آوارَش روی دوشکا بودند و وقتی رفقا عقب‌نشینی می‌کردند، تپه را هدف قرار می‌دادند و از رفقا محافظت می‌کردند.

نور قهرمانان در او رشد می‌کند

 سپس در سال ۲۰۲۳ او را در زاپ دیدم. او اعتماد به نفس داشت و با مشارکت صمیمانه استقرار یگان‌ها را در میدان رهبری می‌کرد. این بار او رهبر و مسئول بود. او دوران سنگین جنگ و مقاومت را پشت سر گذاشته بود، شاهد شهادت ده‌ها همرزم دلاور خود بود. هر شهادتی بر خشم انتقام‌جویانه‌اش افزوده بود. او سنگین‌ترین بار را در وظایف خود به دوش می‌کشید، رفقایش را در اولویت قرار می‌داد، میدان را می‌شناخت و بدون تردید در هر کاری شرکت می‌کرد. در چشمانش ردی از نور رفقای مقاومت بود. همرزمان شهیدش را در خود جاودانه کرده بود و خود را تقویت کرده بود تا پیرو واقعی آنها شود.

 او پیرو واقعی رفقایش بود

او رهبری عملیات‌ها را بر عهده داشت و اکنون پیرو واقعی یارانش بود. او در حال آماده شدن برای عملیات بود که به شهادت رسید. در شخص رفیق برخودان، نمونه عینی یک کورد متحول شده و یک شخصیت پیروز وجود داشت. رفیق برخودان که اولین تمرین و فعالیت خود را در کوهستان به فرماندهی تیرِژ انجام داد به دوست و پیرو واقعی تیرژ تبدیل شد. برخودان و امثال او راه آزادی را به کوردها نشان می‌دهند. راه آنها تنها راه پیروزی است.