شهناز ابراهیم احمد مسئول دفتر سیاسی اتحادیه میهنی کوردستان (ی.ن.ک) از عملکرد حزب دموکرات کوردستان (پ.د.ک) و حکومت اقلیم باشور کوردستان انتقاد کرد که مانع از مدعوین باشور کوردستان برای عبور از دروازه سیمالکا و ورود به روژآوای کوردستان جهت شرکت در کنفرانس بین‌المللی لوزان شده بودند.

شهناز ابراهیم احمد تاکید می‌کند که حس میهن‌دوستی نزد خلق کورد ازمیان نرفته است بلکه این برخورد؛ رویکرد بخشی از حکمرانی فعلی اقلیم باشور است. می‌گوید: حس ملی‌گرایی ما سلامت است و آنکه مریض است حکومتی است که روز به روز کوچکتر می شود!

نیز از موضع حکومت اقلیم کوردستان درباره ممانعت از خروج مهمانان اقلیم باشور انتقاد کرد که درصدد شرکت در کنفرانس بین‌المللی لوزان در حسکه بودند و گفت: حکومت اقلیم کوردستان به‌دلیل مسئولیت تاریخی و اخلاقی که در برابر "کوردستان" دارد، به‌دلیل خواستی که برای برگزاری کنفرانس‌های بی‌ارزش دارد؛ می‌بایست در یکصدمین سالیاد پیمان لوزان نیز در هولیر یک کنفرانس برای آن برگزار می‌نمود. جای تعجب نیست که حکومت اقلیم نه‌تنها در این باره خودش کاری انجام نمی‌دهد؛ بلکه اجازه حضور هیچ از مهمانان دعوت‌شده از باشو را نیز نمی‌دهد و دروازه سیمالکا را به‌روی آنان می‌بندد؟!

نیز این موضع حکومت اقلیم باشور را نسبت به مسئله ملی کورد بسیار بی‌مسئولیتانه می‌خواند و می‌گوید: درحالی‌که اکنون چشم جهان به قامیشلو است که در یکصدمین سالیاد پیمان لوزان از رنج‌های خلق کورد می‌گوید؛ نهایت بی‌مسئولیتی است که حکومت اقلیم کوردستان دروازه سیمالکا را به روی مهمانانی می‌بندد که می‌خواستند از باشور کرودستان به روژآوا بروند.

در پایان پیامش شهناز ابراهیم احمد مسئول دفتر سیاسی اتحادیه میهنی کوردستان عنوان کرده: ممانعت از رساندن همکاری به هم زبانان ما در روژآوا نهایت بی‌شرمی است و به اتحاد خلق کورد آسیب می‌زند. وی افزوده: نهایت شرمندگی است که برای رساندن یک کامیون همکاری مادی؛ شیر خشک کودکان یا رفتن یک هیئت به روژآوا، منطقه ما نتواند و جرات و توانایی این را نداشته باشد که از یک دروازه مرزی در خاک خودش، اجازه بدهد. افزون بر این به مانعی برای پیکارگران راستین مسئله کورد مبدل شود و آنان را ناچار کند تا به حکومتها و جریانات دیگر برای زنده‌نگهداشتن مسئله ملی کورد پناه ببرند.