تصویر

سمکو صابر: باشور کوردستان با وضعیت خطرناکی مواجه است

حملات و بمباران دولت اشغالگر ترکیه به باشور کوردستان ادامه دارد. سمکو صابر نویسنده و فعال حوزه انفال گفت: «بار دیگر احساس می‌کنم با نسل کشی و قتل عام روبرو هستیم.»

دولت قاتل و فاشیست ترکیه به حمله و اشغال باشور کوردستان ادامه می‌دهد ولی مقامات باشور کوردستان در برابر حملات دولت اشغالگر ترکیه سکوت کرده و موضعی ندارند. در این باره نویسنده و فعال حوزه انفال سمکو صابر با خبرگزاری فرات صحبت کرد.

سمکو صابر نویسنده اعلام کرد که کاری که اکنون دولت اشغالگر ترکیه انجام می‌دهد از قبل برای آن تدارک زیادی دیده است و در باشور هم گروهی با آنها همکاری می‌کنند و گفت: «در گذشته برخی از ملت‌ها به دلیل نسل کشی و کشتار عثمانی‌ها و دولت ترک به تنگ آمده بودند و حتی زبان آنها از بین رفته است. پرونده نسل کشی در مورد خلافت عثمانی و دولت ترکیه هنوز باز است. بنابراین همیشه از دولت ترکیه انتظار می‌رود که این کشتار و نسل‌کشی را تکرار کند. با وجود کشتارها و جنایات بزرگی که دولت ترکیه مرتکب شده است، متاسفانه هنوز بخش بزرگی از آنها به عنوان نسل کشی به رسمیت شناخته نشده است. اگر دادگاهی عادل وجود داشته باشد که بتواند آنها را آزادانه قضاوت کند، قطعا تمام جنایات دولت ترکیه همچون امحای هویتی، ظلم به خلق و حمله به هر چهار قسمت کوردستان به عنوان نسل کشی و جنایات جنگی پذیرفته می‌شود.»

باشور کوردستان در خطر بزرگی است

سمکو صابر سکوت در برابر تهاجم و اشغال دولت ترکیه را خطری بزرگ عنوان کرد و گفت: «اگر جامعه ما به ویژه باشور، سکوت کند وضعیت بدی را پیش بینی می‌کنم. باکور دارد خود را سازماندهی می‌کند و در برابر دولت ترکیه مقاومت می‌کند، همان طور که روژاوا در میانه یک مقاومت بزرگ و شریف است. در باشور کوردستان نه تنها مقاومت صورت نمی‌گیرد، بلکه همکاری هم انجام می‌شود؛ گروهی دارند راه را برای آنها باز می‌کنند. اگر این حملات و اشغال‌های دولت ترکیه را با انفال مقایسه کنیم، اگر آن زمان خائنین و خودفروش‌ها نبودند، آن همه کوه و مکان‌هایی که مردم خود را در آن پنهان کرده بودند افشا نمی‌شدند و قربانیان در آن سطح نمی‌بودند. الآن هم همین‌طور است، خائنان و خودفروشان مواضع گریلا را به اشغالگران نشان می‌دهند.»

دولت ترکیه در حال تخریب محیط زیست و اماکن تاریخی است

سمکو صابر در ادامه سخنان خود از وجود حدود ۴۰۰ هزار نفر از خودفروشان صدام حسین در باشور کوردستان خبر داد که با همکاری حدود ۳۰۰ مستشار دولت عراق در ۸ مرحله مختلف در هر چهار استان انفال را به پیش بردند و گفت: «متأسفانه این حکومت اکنون نه مسئولی دارد و نه صدایی برای اعتراض، فرقی بین این انفعال و آن خودفروشی نیست، گویی انفال دیگری را بر خلق خود تحمیل می‌کنید. دولت ترکیه به اشکال مختلف باغ‌های انگور و باغ‌های میوه را با درختانی که صدها سال قدمت دارند قطع یا سوزانده است. قدمت روستاهای باشور کوردستان از تاریخ دولت ترکیه بیشتر است. آنها را تخریب می‌کند و به اماکن تاریخی آسیب می‌رساند. اگر دادگاهی منصف وجود داشته باشد، این را جرم و نسل کشی می‌داند. ما بار دیگر احساس می‌کنیم که با نسل کشی و قتل عام روبرو هستیم، با تخریب محیط زیست اقلیم کوردستان روبرو هستیم. پس از حمله انفال، محیط زیست و روستاهایی در باشور کوردستان بازسازی شد. اما بار دیگر محیط زیست و روستاهای کوردستان در حال از بین رفتن است، زیرا در حال تبدیل شدن به یک منطقه جنگی است. بنابراین شباهت زیادی بین انفال و اشغال دولت ترکیه وجود دارد. متأسفانه درست مانند انفال که خائنان و خودفروشان با عراق همکاری می‌کردند، اکنون هم با دولت ترکیه در حال همکاری هستند.»

سمکو صابر خاطرنشان کرد خود احزاب سیاسی از میزان خطرناک بودن وضعیت آگاه هستند اما سکوت می‌کنند؛ در سطح اجتماعی و فردی هم مردم می‌دانند که حضور دولت اشغالگر ترکیه خطرناک است و باید در مقابل آن بایستند و اعتراض خود را نشان دهند. وی ادامه داد: «باشور کوردستان با وضعیت خطرناکی مواجه است، مشکلات و موانع جدی را پیش روی دارد. این دولت هر روز مشکلات بیشتری را برای زندگی و شهروندان و برای آزادی ایجاد می‌کند. ما باید مراقب باشیم، کسانی که این کار را می‌کنند می‌خواهند ما تسلیم شویم. در میان ما افرادی هوشیار هستند که باید موضع داشته باشند، در مقابل اشغالگری بایستند و عکس العمل‌های درست نشان دهند. در باشور کوردستان کسانی هستند که مخالف اشغالگری هستند، چون می‌دانند دولت ترکیه به هر کجا که وارد شود دیگر آنجا را ترک نمی‌کند، تاریخ گواه این گفته است.»

سمکو صابر در پایان سخنان خود گفت: «من از برخورد آن دسته از گروه‌ها و افرادی که خود را میهن‌دوست می‌نامند و سیاست خود را ملی می‌دانند اما اکنون با اشغالگری دولت ترکیه همکاری می‌کنند و یا سکوت می‌کنند، تعجب می‌کنم و اصلا نمی‌توانم آن را بپذیرم. اکنون ما باید به جامعه رجوع کنیم و در بین آن دسته از افرادی که به زندگی آزاد و شرافتمندانه باور دارند، آنها را بیشتر متوجه خطرات فعلی کنیم تا واکنش اعتراضی و قاطع نشان دهند.»