عضو شورای ریاست کل ک‌ج‌ک، سوزدار اوستان گفت: «پ‌ک‌ک وجود نداشته باشد، کورد بودن نابود می‌شود، بردگی و قتل‌عام از نو آغاز می‌شود.» و هرکسی را فراخوان که با روح ۱۴ جولای مبارزه را ارتقا داده و در مقابل سیاست و حملات نسل‌کشی، قیام کنند.
عضو شورای ریاست کل کنفدارلیسم جوامع کوردستان (ک‌ج‌ک)، سوزدار اوستا به پرسش‌های استرک تی‌وی پاسخ داد. این برنامه به شرح زیر است:
امسال شاهد ۴۲مین سالگرد مقاومت ۱۴ جولای می‌باشیم. این کنش و عملیات‌ها نه تنها در زندان‌ها بلکه در سراسر کوردستان تاثیرات عظیمی ایجاد کرد. میراث و راه و رسم مقاومت را آفرید. بصورت کلی درباره مقاومت ۱۴ جولای چه می‌گویید؟
در ۴۲مین سالگرد مقاومت بزرگ روزه مرگ ۱۴ جولای قبل از هرچیز یاد رفقا کمال پیر، محمد خیری دورموش، عاکیف ییلماز و علی چیچک را با احترام و قدردانی گرامی می‌دارم. در شخص آن رفقا، یاد دیگر رفقایی که بر اساس خط رهبر آپو مبارزه را توسعه داده و به شهادت رسیدند را با احترام و قدردانی گرامی می‌دارم و در مقابل شهدای آزادی تعظیم می‌کنم. ما قول خود برای عملی کردن رویاها و آرزوهای را مسلما انجام خواهیم داد. در این روز مهم در مقابل خلق کوردستان و خلق‌های منطقه این قول خود را دوباره بیان می‌کنیم.
در ارتباط با این روز سخنان بسیاری وجود دارند که باید بیان شوند، در عین حال چیز دیگری هم نمانده که گفته نشده باشد. به خصوص این قهرمانان، فداییان خط مقاومت، رفقای ارجمند که نه تنها از خلق کورد بلکه از شرافت ملل دمکراتیک نیز دفاع کردند، با مبارزه، ایستار و رنج عظیم خود، موارد لازمه را بیان کرده‌اند. به همین خاطر ما هر چه بگوییم کم و ناقص می‌ماند. چیزی که برعهده ما می‌ماند، گرامی داشت یاد و خاطره آنان، نشان دادن احترام و حسرت خود برای آن رفقا می‌باشد.
در برهه فاشیسم ۱۲ سپتامبر، جنبش آپوئی هنوز در سطح ایجاد بود. با اسیر شدن این رفقا در کوردستان و همچنین در ترکیه می‌خواستند که امید انقلابی را تصفیه کنند. اگر سخن مناسب باشد، می‌خواستند انقلاب را در نطفه خفه کنند، بکشند. می‌خواستند از ایجاد جنبش، گسترش و مبارزه جلوگیری کنند. به همین علت در زندان به پیشاهنگان جنبش آزادی پ‌ک‌ک حمله کردند، شکنجه‌های سنگینی علیه آنان اعمال کردند. تمام ارزش‌هایی که به نام انسانیت ایجاد شده بود را با ظلم خود در زندان‌ها نقض کردند، در برابر انقلابیون بزرگ ظلم و شکنجه‌ای سنگین روا کردند. در مقابل این ظلم شکجه ابتدا مورخ ۲۱ مارس ۱۹۸۲، کاوه معاصر شهید مظلوم دوغان با سه چوب کبریت مشعل آزادی را روشن کرد و راه مبارزه را روشنایی بخشید. چهاریاران در همین راه موضع‌گیری کردند، از ارزش‌های انسانی دفاع کردند و در مورخ ۱۸ می ۱۹۸۲ عملیاتی انجام دادند. مقاومت ۱۴ جولای با هدف سازماندهی کردن عملیات‌های مظلوم دوغان و چهاریاران به کنش دست زد. این کنش یک کنش مصممانه عظیم بود. یعنی با این کنش دیگر تصمیم «عدم رویگردانی از آرمان» گرفته شد. از سوی دیگر چنین کنش بزرگی انجام دادند که در هر روز خود، تاریخ نوشت. تحت ظلم و ستمی به این شیوه، بدن خود را به مثابه یک شمع ذوب کردند.
همانگونه که رهبر آپو در آنزمان گفت، این رفقا از شرافت و هویت ما دفاع کردند. پ‌ک‌ک‌يی در زندان شهر آمد علیه فاشیسم در شخص این رفقا به یک خط مقاومت مبدل شد. این رفقا خود به پ‌ک‌ک مبدل شدند. پ‌ک‌ک دیگر کمال، خیری، علی چیچک، مظلوم شد. در این زمان یکی از رفقای زن در جنبش آزادی پ‌ک‌ک مشارکت کرده بود، رفیق سکینه جانسز (سارا) نیز در میان آن رفقا قرار داشت، همراه با هم مقاومت را گسترش دادند. این مقاومت به مایه جنبش آزادی کوردستان مبدل شد، به پایبندی صحیح با انقلابی‌گری پ‌ک‌ک و رهبر آپو مبدل شد. علیه ظلم به معیار موضع‌گیری راست مبدل شد. راه شناخت و موضع‌گیری در برابر دشمن را نشان داد. یعنی با مقاومت این امر را نمایان کرد. اگر ۴۲ سال قبل در زندان شهر آمد مقاومتی به این شیوه انجام نمی‌شد و این خط معیین نمی‌شد، بی‌گمان نمی‌توانستیم از جنبش آزادی کوردستان صحبتی به میان آوریم.
۴۲ سال قبل در سراسر کوردستان به عنوان کورد و کوردستان چیزی نمانده بود. جنبش‌های اصلاح طلب به نام کوردستان نبودند اما جمعیت‌های محلی بودند، اما کسانی با نام کوردبودن، انقلابی‌گری در کوردستان و چپگرایی مبارزه‌ای بی‌وقفه را ادامه دادند و تا به پایان همراه با فکر و فلسفه رهبر آپو مبارزه کردند و به رفقایی مبدل شدند که در پیرامون این فکر و فسفه باقی ماندند.
رهبر آپو برای آن رفقا تشخیص‌هایی زیبا و مناسب انجام داده بود، برای مثال برای کمال پیر گفته بود «روح پنهان من است» این رفقا با کدام روح و فلسفه مقاومت کردند. هیچ درخواست شخصی نداشتند، تنها به باوری آنان به آزادی بود، مقاومت را خود را بر همین اساس عملی کردند. به همین خاطر این رفقا بصورتی آگاهانه عملیات و کنش انجام دادند. بی‌گمان می‌دانستند که این عملیات و کنش‌های آنان به کجا خواهد رسید. گفتند، رهبر آپو به صحیح‌ترین شیوه ما را تمثیل خواهد کرد، تا به پایان اینگونه خواهد بود.
برای همین ما مدیون این رفقا هستیم. عملی کردن آرمان آنان، سازماندهی اهداف آنان برای ما یک دستور و یک دَین است. گسترش مبارزه براساس خط آزادی زنان و رهبر آپو، تنها به روش کمال، خیری، عاکیف و علی ممکن است. فلسفه‌ای اینچنینی حیات آزاد را آفریدند، علیرغم اینکه بدن آنان ذوب می‌شد می‌گفتند «کفایت کننده نیست»، برای مثال شهید خیری دورموش گفت «زمانیکه شهید شدم بروی مزار من بنویسید مدیون خلقش بود». چنین میراث عظیمی را برای ما برجای گذاشتند. برای همین هم ۴۲ سال گذشت و به ۴۳ مین سال خط مقاومت ادامه دارد.
همانگونه که شما هم در سخنان خود به آن اشاره کردید؛ مقاومت ۱۴ جولای یک میراث از خود بجای گذاشت و این مقاومت در سراسر کوردستان گسترش یافت. در شخص رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان این میراث مقاومت در امرالی اشاعه یافت. شما وضعیت رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ از سوی دیگر کارزار آزادی برای عبدالله اوجالان ادامه دارد. شما سطح کنش‌های این کارزار را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
علیه رهبر آپو سیاست‌هایی اجرایی می‌شود. کلمه تحمیل انزوا برای آن کفایت نمی‌کند. در شخص رهبر آپو، علیه خلق کورد ظلم بزرگی روا می‌شود، سیاست نسل‌کشی و نیست انگاشتن اجرایی می‌شود. بدلیل اینکه رهبر آپو یک حقیقت است، خط، ایدئولوژی، فلسفه و یک سیستم است. موجودیت است؛ برای خلق کوردستان، زنان آزادی‌خواه و تمام خلق‌های ستم‌دیده یک موجودیت است. دشمن ما بخوبی بر این امر واقف است. بخوبی می‌داند که رهبر آپو چگونه شخصیتی است، چگونه مبارزه می‌کند، چرا این مبارزه را ادامه می‌دهد، مبارزه او به چه سطحی رسیده است. برای اینکه بر این موارد واقف هستند ۲۶ سال قبل توطئه بین‌المللی را عملی کردند.، ۲۶ سال است که رهبر آپو در امرالی زندانی است. اینگونه سیاست نسل‌کشی را با قوانین ویژه علیه رهبر آپو اعمال می‌کنند.
در اینجا مقاومت رهبر آپو علیه این سیاست نسل‌کشی مهم است. به مناسبت مقاومت ۱۴ جولای می‌خواهم بگوییم، برای مثال آن رفقای ما در میان ۶۰ روز بدن خود را ذوب کردند، با باوری عظیمی راهپیمایی کردند. رهبر آپو نیز ۲۶سال است براساس خط آنان عمل می‌کند. رهبر آپو نظام امرالی را بصورتی وسیع ارزیابی کرد. برای مثال رهبر آپو در زمانیکه اسیر شد در فرودگاه گفت «من فکر کردم دیگر نه غذا بخورم، نه چیزی بنوشم، نه حرفی بزنم، چنین مقاومتی انجام دهم. اما هزاران شهید ما وجود دارد که به ما باور داشتند و بر همین اساس به راه افتادند پس باید فلسفه حیات را برای خود اساس بگیرم، باید آرمان آنان را پیروز گردانم هر اندازه که سخت و دشوار هم باشد باید هر روز را اینگونه سپری کنم»، رهبری دشوارترین راه را در مقابل خود قرار داد. ۲۶ سال با ارزش‌های بزرگی، با هدفی عظیم، برای خلق کوردستان و خلق‌ها، حیات را برای خود اساس گرفت. برای همین هم انسانی در میان تحمیل انزوایی چنین دشوار در امرالی نه ۲۶ سال بلکه ۲۶ روز نیز نمی‌تواند مقاومت کند. آنهم در مقابل چنین اعمال ضد انسانی.
بسیار خب، ما این تحمیل انزوا را چگونه شکست دهیم، آزادی رهبر آپو را چگونه عملی کنیم؟ برای همین است که ۲۶ سال براساس خط رهبر آپو و شهدا، مبارزه‌ای بی‌همتا انجام می‌شود. با فداکاری عظیمی شهادت رخ داد. خلق ما هر روز در میادین حضور دارد. به ویژه از ۱۰ نوامبر ۲۰۲۳ تا کنون برای آزادی رهبر آپو یک کارزار آغاز شده است. اکنون ما در دومین مرحله این کارزار قرار داریم که بین‌المللی می‌باشد. صیانت عظیمی وجود دارد. اما انزوای تحمیلی هنوز شکست نخورده است. آزادی جسمانی رهبر آپو هنوز عملی نشده است. دوئل بین‌المللی این امر را از قصد و با آگاهی در این سطح انجام می‌دهند. موضع سی‌پی‌تی، شورای اروپا تغییر نکرده است، به ویژه حقوق بین‌المللی برای رهبر آپو عملی نشده است. برای کوردها حقوق عملی نمی‌شود. در نتیجه مبارزه بزرگی، مورخ ۱۷-۱۹ سپتامبر شورای اروپا موضوع «حق امید» را به موضوع روز خود مبدل کرد. به همین خاطر ما باید این مقطع را به صورتی ویژه ارزیابی کنیم. کنش‌هایی حقوقی و دیگر کنش‌هایی که برای اشاعه تفکرات و فلسفه رهبر آپو انجام می‌شود، باید گسترش یابد. باید ما به شیوه یک دادگاه معمولی برخورد نکنیم. کنش‌هایی که تاکنون انجام شدند بسیار مهم هستند. هم کنش‌هایی که در کوردستان انجام شد و هم کنش‌هایی که در سطح بین‌المللی مشارکت در آن صورت گرفت، به آنان درود می‌فرستم و تبریک می‌گویم.
کارزار ادامه دارد، در سطح کنفرانس، کنسرت‌هایی برگزار می‌شوند، مراجعات حقوقی انجام می‌شود. مادران صلح ما به سوی آنکار راهپیمایی کردند، به ویژه به آنان درود می‌فرستم اما در زمان پیش‌رو باید این کنش‌ها را قویتر انجام دهیم.
در سخنانتان به گفته‌ی خیردورموش اشاره کردید که گفته بود «بروی مزار من بنویسید مدیون خلق خود بود». علیرغم اینکه جان خود را فدا کرد، دوباره خود را مدیون خلق خود می‌داند. آیا این امر برای کسانیکه برای آزادی رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان مبارزه می‌کنند، راه را نشان نمی‌دهد؟ در عین‌حال مصمم بودن مقاومت ۱۴جولای را نشان نمی‌دهد؟
بی‌گمان بسیار مهم است. کارهایی که تاکنون انجام شدند بسیار مهم می‌باشند، باید به آنها اشاره شود. کنش‌هایی که ۲۶سال است انجام می‌شود، مبارزه‌ای که عملی می‌شود، براساس خط شهدا اجرا شده است. برای آزادی رهبر آپو با کدام راه و روش‌ها، کنش باید انجام شود؟ با روح ۱۴ جولای با احساس مسئولیت تاریخی باید برخورد صورت گیرد. برای مثال رفقای آن زمان نقشی تاریخی را ایفا کردند. این وظیفه بیش از همگان اکنون برعهده چه کسی است؟ بی‌گمان برعهده مبارزان، کنشگران و پیشاهنگان جنبش ما می‌باشد، در هر جایی که فکر و فلسفه رهبر آپو به آنجا می‌رسد، امید را برای انسانیت می‌آفریند. برای همین هم باید نه تنها به مثابه مبارزه خلق کورد دیده شود، باید دوستان ما نیز به مثابه مبارزه خود به آن بنگرند که در واقع اینگونه نیز می‌باشد. به همین صورت با روح ۱۴ جولای باید در همه عرصه‌های مبارزه گسترش یابد، اشاعه فلسفه آزادی و کنش به شیوه ایجاد سیستم باید انجام شوند. تمام این موارد با همدیگر مرتبط هستند. ایجاد سیستم رهبر آپو، گسترش مبارزه براساس خط آزادی زنان، همه به هم مرتبط می‌باشند. با انجام این امر می‌توان انزوای تحمیلی در امرالی را شکست داد. اگر از این ارزش‌ها بصورتی جداگانه ارزیابی شود در اینصورت کفایت کننده نخواهد بود. به همین علت مقاومت ۱۴ جولای بسیار مهم است و به ما راه را نشان می‌دهد. با کدام برخورد، کدام موضع، در آزادی تا چه حد باید مُصِر بود، در فلسفه حیات آزاد تا چه حد باید فداکاری کرد... باید برایش حد و مرز معین نشود. این بسیار مهم است. نه تنها مشارکت در چند کنش، تا زمان گرفتن نتیجه باید ادامه داد. حقیقت ۱۴ جولای به این شیوه است. باید تا به پایان ادامه داد. می‌داند که جان خود را برای چه و در چه راهی می‌دهد، اما بر این هم واقف است که مبارزه، فردا براساس این خط مقاومت گسترش خواهد یافت. امروز نیز باید با روح مقاومت آن رفقا از رهبر آپو صیانت کنیم. ما تنها بدین شکل می‌توانیم انزوای تحمیلی را شکست دهیم.
رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان برای جوابگویی به ۱۴ جولای در کوردستان، نیروی گریلا را آفرید. گریلا امروزه در کوردستان با روح ۱۴ جولای می‌جنگند. در همه جای کوردستان اکنون جنگ وجود دارد، اما در باشور و باکور کوردستان جنگی سنگین روی می‌دهد. شما تاثیرات روح ۱۴ جولای در جنگ کنونی گریلا را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
قبل از هرچیز به گریلاهای آزادی‌بخش کوردستان با احترام درود می‌فرستم. به مقاومت آنان که با روح مقاومت ۱۴ جولای از ۳۰ ژوئن تاکنون بصورتی فدائیانه، تبریک می‌گویم. یک وزیر ترکیه در زمان اجرایی کردن سیاست‌های اشغالگرانه از سال ۲۰۱۵ تا کنون همیشه می‌گفت «در این بهار دیگر هیچکس نمی‌تواند از پ‌ک‌ک حرف بزند» و «در باکور کوردستان گریلایی باقی نمانده است». در بهار سال ۲۰۲۴ از منطقه کوهستانی باگوک، از منطقه ماوا تا سرحد، از درسیم تا بوتان-کاتوها، از وان تا خَرزان در همه جا، عملیات‌های بزرگی انجام شدند. برخی رفقا شهید شدند. در شخص رفیق شیخموس ملازگر و بریتان چیا نورحق، شروان، آخین، بروسک، فیراز، سرهلدان من یاد تمام رفقایی که در باکور کوردستان و مناطق حفاظتی مدیا شهید شدند را گرامی می‌دارم.
بر بنیاد خط ۱۴ جولای، جنگی بی‌امان عملی شده است. در مناطق حفاظتی مدیا، از روز ۳ جولای تاکنون جنگ گریلا به مرحله جدیدی رسیده است. چرا؟ بدلیل اینکه دولت فاشیست و قاتل آک‌پ-م‌ه‌پ از هر جنبه از حزب دمکرات کوردستان (پدک) پشتیبانی می‌گیرد، با همراهی داعش دیگر جغرافیای باشور کوردستان را اشغال‌کرده و الحاق می‌کند. این مقطعی جدید است. جنگ اکنون در آمدیه، دیرلوک، دهوک انجام می‌شود. گریلاهای آزادی‌بخش درمقابل اشغالگری و الحاق، مقاومتی عظیم صورت می‌دهند. از ۳ جولای تاکنون عملیات‌های بزرگی انجام می‌شوند، ضربات مهلکی به دولت قاتل و فاشیست وارد می‌شود. می‌دانید که مدتی قبل گریلاها یک هلیکوپتر آنان را ساقط کردند. پهپادها منهدم می‌کنند، خودروهای جاده‌سازی را هدف می‌گیرند. برای دفاع از کوردستان به شیوه عظیمی مقاومت می‌کنند. در واقع می‌توان از اراده پولادین حرف زد. بسیار مهم است. یگان‌های یژا استار و هپگ، گروه‌های متحرک، تونل‌های جنگی... علیرغم حملات شیمیایی، مقاومتی بزرگ از خود نشان می‌دهند.
یعنی جنگ گریلا بصورت اساسی در باشور به مرحله جدیدی رسیده است. برای مثال در منطقه گوهرز، خلق راه میانی آمدیه دیرلوک را مسدود کرد. این امر ادامه جنگ خلق می‌باشد. صیانت از ارزش‌های خود می‌باشد، صیانت از کوردستان و جغرافیای خود است... در سال ۲۰۰۸ در منطقه قدیش، بامرنی، دیرلوک، خلق نگذاشت که تانک‌ها دشمنان به منطقه زاپ برسد. اکنون نیز خلق مقاومت می‌کند.
اما قبل از هرچیز باید بیان کرد که این جنگ چگونه به این سطح رسیده است. مقاومت گریلا ادامه دارد و ادامه خواهد داشت. گریلا به شیوه‌ای فدائیانه مقاومت می‌کند. سلاح‌های شیمیایی که از ناتو دریافت کرده است را علیه گریلا بکار می‌گیرد. گریلا به شیوه‌ای حرفه‌ای، مدرن، روش علمی و اراده‌ای از پولاد مقاومت می‌کنند. اما سیاستی که در باشور کوردستان اجرایی می‌شود، چگونه است؟ در باشور کوردستان در شخص خانواده بارزانی خیانت بزرگی روی می‌دهد. بی‌گمان تمام پدک در این خیانت حضور ندارند. حتی تمامی خانواده بارزانی هم اینکار را انجام نمی‌دهند. افرادی از خانواده بارزانی علیه این خیانت هستند. اما سه بارزانی یعنی، پدر، پسر و بردادرزاده برای اینکه سیاست‌های نسل‌کشی به وقوع بپیوندد، قسم خورده‌اند. برای همین هم به شکلی آشکارا خیانت می‌کنند. دیگر هیچ شرم و خجالتی در آنان وجود ندارد.
در مدت اخیر حتی دیگر پیشگامی می‌کنند. مرکز مدافع خلق بیانیه داد، فرماندهی مرکز مدافع خلق بیان کرد که تصاویری وجود دارد که در آن شناسنامه‌های خلق را کنترل می‌کنند. به جای دیگر آمده، روستاها را محاصره می‌کنند و نمی‌گذارند کسی به جای دیگری برود. اینها همه نشان می‌دهد که سرتعظیم فرود آوردند. خانواده بارزانی را به سطح رساندند که از سوی دیگر تلاش می‌کند تا عراق را هم به داخل بازی بیاورد. هر روز به عراق می‌روند و دیدار می‌کنند، نقشه‌های جدید کشیدند، یک بی‌اخلاقی بزرگی را انجام دادند. در همین اواخر چند روز قبل گفتند، واقعه‌های آتش‌سوزی انجام شدند، می‌خواهند با بیانیه‌ها این را به گردن جنبش آزادی بیندازند. با اینکار نشان می‌دهند که موجودیت پ‌ک‌ک را به مثابه نابودی خود می‌بینند.
به همین علت، خلق ما در باشور کوردستان و خلق سراسر کوردستان؛ خلق ما در هر چهار بخش کوردستان، در خارج از کشور، دوستان خلق ما، به ویژه روشنفکران، هنرمندان، آکادمیسین‌ها، وکلای حقوق بشر، زنان و جوانان در باشور کوردستان باید همه این را ببینند که دیگر باشور کوردستان الحاق می‌شود. یعنی دشمن در اینجا مستقر می‌شود.
رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان در ارزیابی‌های خود، شهدای ۱۴ جولای را به مثابه پُلی میان مرگ و زندگی، بردگی و آزادی عنوان کرد. در مقابل این امر ما می‌بینیم که پدک به مثابه پل خیانت است و خیانت را به خلق تحمیل می‌کند. همانگونه که در مثال عفرین هم دیده می‌شود، ربودن زنان، تعرض، تخریبات و خساراتی که تبهکاران اردوغان در شنگال انجام دادند، در خارج هم به مثابه ادلب و دیگر مناطقی که توسط دولت ترکیه اشغال شدند، حملات علیه زنان صورت می‌گیرد. در میان این شرایط و به‌ویژه فراخوان شما برای زنان چیست؟ زنان در مقابل این حملات چگونه می‌توانند موضع‌گیری کنند؟
بخصوص می‌خواهم این مورد را بیان کنم. جنگ در باشور و عراق و یا حملاتی که اکنون صورت می‌گیرد، در مقایسه با حملات سال ۲۰۲۲ بسیار سنگین‌تر می‌باشد. می‌خواهند نتیجه بگیرند. می‌گویند قفل می‌کنیم، درست اینست که آنان خودشان را قفل کرده‌اند؛ این را هم به خوبی می‌دانند، می‌خواهند خود را از این قفل شدن رها کنند. می‌خواهند که بارزانی آنان را از در تگنا بودن رهای کند. به این شیوه می‌خواهند از دولت عراق پشتیبانی بگیرند. در اینجا خلق ما این مبارزه را چگونه ادامه می‌دهد؛ می‌خواهم توجه‌ها را به این موضوع معطوف دارم. خلق ما باید با احساس مسئولیتی تاریخی در اتحادی وسیع برخورد کند. نباید به شکل «پارسال هم اینگونه بود، همینجوری گذشت» رفتار کرد. این را بدانید، کسانیکه اکنون در باشور کوردستان حکومت می‌کنند شما را فرختند. هیچکس نباید با بی‌اعتنایی و سهل‌انگاری برخورد کند. هیچکس نباید بگوید این جنگ علیه پ‌ک‌ک است و اینگونه خود را فریب دهد. پ‌ک‌ک کیست؟ آیا به قتل رساندن پ‌ک‌ک‌یی ها امری مشروع است؟ پ‌ک‌ک ۴۱سال است که از ارزش‌های آزادی محافظت می‌کند. هزاران شهید داده است. برای آزادی هزینه داد. اکنون نیز در تونل‌های جنگی، در دل کوردستان، زیباترین پسران و دختران کوردستان مقاومت می‌کنند، از شرافت کوردستان دفاع می‌کنند. آنان ارزش‌های خلق کوردستان هستند؛ آگاه‌ترین و شرافتمندترین انسان‌ها هستند. همه آنها نیز با فسلفه آزادی علیه سیاست‌های نابودگرانه موض‌گیری می‌کنند.
اکنون با جنگ بر بنیاد تصفیه پ‌ک‌ک، می‌خواهند سیاست خود را مشروع کنند. با گفتن «حمله علیه پ‌ک‌ک است» خود را فریب ندهید. خلق ما در باشور کوردستان می‌داند؛ اگر پ‌ک‌ک وجود نمی‌داشت اکنون بارها بود که قتل‌عام علیه آنان اعمال می‌شد. چه زمانی هلبچه را فراموش کردند؟ و یا سال ۱۹۹۱ را از یاد بردند؟ اگر امروز در باشور کوردستان مردمان به راحتی می‌توانند نفسی بکشند این به یُمن گریلاهای آزادی‌بخش عملی شده است. برای همین هیچکس خود را فریب ندهند. اکنون از خانواده بارزانی چه کسی از کوردبودن دفاع می‌کند؟ آنان دیگر هیچ ربطی با کوردبودن ندارند. کسانیکه خود را کورد می‌بینند، از ارزش‌های کوردها محافظت می‌کنند، جامعه ایزدی است که ۷۴ بار علیه آنان قتل‌عام صورت گرفت. فرهنگ و زبان کوردها از سوی آنان مورد حفاظت قرار گرفته است. اخلاق کوردها علیرغم ۷۴ بار فرمان (ایزدیان به نسل‌کشی‌هایی که علیه آنان صورت گرفته فرمان می‌گویند)نیز دوباره محافظت شده و آن تا به این سطح رسانده است. خانواده بارزانی اکنون بیشترین دشمنی را علیه ایزدیان روا می‌دارد. داعش را عیه جامعه ایزدی بکار بردند، کاری کردند که به ایزدیان حمله کنند. ما بعدا به این موضوع خواهیم پرداخت. کاری کردن به شنگال حمله کنند و شنگال را فروختند. با داعش تجارت کردند، اکنون نیز داعش را در بامرنی مستقر کردند.
یکی از مقاومتگران ۱۴ جولای، کمال پیر گفته بود «به اندازه‌ای که در راه آن بمیرم، حیات را دوست دارم» و تمام مبارزه برای حیات آزاد علیه بردگی توسعه داده شد. در ۱۲مین سالگرد انقلاب روژاوا، این انقلاب در جهان به مثابه انقلاب زنان قبول شد و زنان دستاوردهای بزرگی بدست آوردند. اما امروزه در ماقبل این دستاوردها حملات دشواری انجام می‌شود. اردوغان و اسد علیرغم جنگی ۱۳ ساله برای نابودی دستاوردهای زنان هنوز هم تلاش می‌کنند تا سازش کنند. باید ما هزینه‌های انقلاب زنان در روژاوا در کلیت جهان را چگونه ارزیابی کنیم و این دستاوردها از سوی زنان چگونه باید مورد حفاظت قرار گیرد؟
انقلاب به پیشاهنگی زنان، رنگ زنان، سخنان زنان و حقیقتی که زنان در برهه موجود برای آن پیشاهنگی می‌کنند، ایجاد شده است. کنگره استار نیز برای این مقطع پیشاهنگی کرد. من این انقلاب را به خلق و به تمام خلق‌های جهان که طرفدار آزادی هستند، تبریک می‌گویم. هزاران شهید در راه دفاع از انقلاب زنان و خط آزادی زنان، جان خود را فدا کردند. من یاد شهدا را با احترام و قدردانی گرامی می‌دارم. من مادران شهدا، زنان که مقاومت می‌کنند و به خصوص زنان جوانی که رنگ خود را به این انقلاب بخشیدند، درود می‌فرستم.
انقلاب شمال و شرق سوریه، انقلابی عظیم و پاینده است. همانگونه که انقلاب ۱۷ اکتبر در سده ۲۰ عملی شد تمام قرن را متاثر ساخت، انقلاب شمال و شرق سوریه نیز در سده ۲۱ به مثابه سده زنان، اولین گام خود را با پیشاهنگی زنان برداشت و به این شکل ایجاد شد. این انقلاب که فلسفه زنان آزاد و خط زنان آزاد را اساس می‌گیرد، انقلابی مملو از نگرش و ارزش‌ها می‌باشد. در سیستم موجود زنان، اساس هستند. از کمیته‌ها تا سطوح بالاتر ایجاد خودویژگی سیستم ریاست مشترک، عملی می‌شود و سیستم زنان آزاد عملی می‌شود. این مورد برای تمام زنان جهان به امید عظیمی مبدل شده است و گروه‌های بسیاری از زنان انترناسیونالیست برای دفاع از انقلاب مبارزه می‌کنند. همانگونه که می‌خواستند در اولین گام‌ها پ‌ک‌ک را در زندان‌ها خفه کنند، انقلاب شمال و شرق سوریه قبل از اینکه اولین سال خود را به اتمام برساند با حملات بزرگی روبرو شد.
دولت فاشیست در سال‌های اول انقلاب، جبهه‌النصره را به سمت سریکانی جهتدهی کرد تا به آنجا حمله کند. زمانیکه آنان شکست خوردند، اینبار داعش را سازماندهی کردند. ۱۲ سال است که انقلاب از سوی دولت فاشیست و قاتل ترکیه محاصره شده است و برخی مناطق را نیز اشغال کرده است. همچنین خواستند با خیانت خانواده بارزانی‌ها، انقلاب را شکست دهند. علیرغم تمام این موارد نیز در شمال و شرق سوریه انقلاب بسیار توسعه یافت. سیستم خود را عملی کرده است. دارای دفاعی اصیلانه است و از منطقه خود محافظت می‌کند. مهمتر از همه با پیشاهنگی زنان در سیستمی اکولوژیک، آزاد و دمکراتیک به وجود آمده و می‌توانند این امر را نیز بیش از پیش توسعه دهند تا تمام انسانیت از آن بهره‌مند شود.
البته که تهدیدات بزرگی نیز علیه انقلاب روژاوا وجود دارند. حکومت فاشیست می‌خواهد در سوریه مقطع جدیدی را ایجاد کند. می‌خواهد فرصت و امکاناتی که از سوی خلق‌های شمال و شرق سوریه ایجاد شده است را نابود کند. هدف آنان همین امر می‌باشد. بی‌گمان اهالی شمال و شرق سوریه بودند که انقلاب را از ذهنیت داعش در امان نگه‌داشته از آن محافظت کرده و آن را عملی کردند. انقلاب روژاوا، انقلابی دمکراتیک است و به شیوه‌ای برابرانه از تمام باورداشت و خلق‌ها محافظت می‌کند. به همین خاطر عرب، سوریان و تمام خلق و باورداشت‌ها در این منطقه باید از این انقلاب دفاع کنند. باید روابط موجود ادامه داشته باشند. علیه آن تهدیدات نیز در ۱۳مین سالگرد انقلاب، باید دفاع از خود را توسعه دهند. باید جنگ انقلابی خلق و خوددفاعی را توسعه دهند. نباید به این شیوه باشد که تو تنها از جنبه نظامی مورد حفاظت قرار بگیری. این انقلاب خلق‌هاست، انقلاب زنان است، انقلاب خلق و باورداشت‌ها است. برای همین هم باید جامعه از خود و انقلابش صیانت کند. پس باید، هم اتحاد میان خود و هم دفاع را نیرومندتر کنند. باید طبق این امر حیات خود را ایجاد کنند. باید انقلاب دیگر به این شیوه مورد حفاظت قرار گیرد.
امروز گریلاهای آزادی‌بخش کوردستان علیرغم تمام سختی و دشواری‌ها چگونه مبارزه می‌کند؟ رهبر آپو ۲۶ سال چگونه مبارزه‌ای بی‌همتا انجام می‌دهد؟ از روز ۱۴ جولای تا امروز، مبارزه چگونه انجام شده باشد، این ۱۲ سال است که انقلاب شمال و شرق سوریه نیز مرتبط با همین ارزش‌های مقدس، تداوم یافته است. من بر این باورم که زنان و جوانان از انقلاب صیانت خواهند کرد زیرا آنان آزادی را شناختند، آن انقلاب آزادی و انقلاب زنان را انجام دادند که تمام جهان از آن الهام می‌گیرد. چشم همگان به شمال و شرق سوریه می‌باشد. مرتبط با سیستم، آموزش، کنش‌های دمکراتیک و ژنئولوژی، شما انقلاب را توسعه دادید و چشم تمام زنان را به این انقلاب دوخته شده است. زیرا به پیشاهنگی زنان در این انقلاب مراحل نوینی ایجاد شدند. این نوسعه برای تمام جوامع به ارزش‌های آزادی مبدل شده است. برای همین هم باید هرکسی آماده باشد.
از سوی دیگر نیز تصمیم رهیافت از سوی خودمدیریتی دمکراتیک شمال و شرق سوریه داده شود، اما ما بر این باور هستیم. حق دولت سوریه و دولت ترکیه حق ندارند که در ارتباط با نیست انگاشتن اراده خلق کورد و دیگر خلق‌ها در منطقه پیمان‌نامه امضا کنند. باید این امر دیده شود. ما این امر را برای عراق نیز اذعان کردیم. اکنون در این منطقه بزرگترین مشکل دولت ترکیه می‌باشد. تا کنون در میادین برضد رژيم اسد هر چه از دهنشان در می‌آمد می‌گفتند. امروز نیز برای منفعت خود به شیوه‌ای دیگر حرکت می‌کنند. مشکل بسیار بزرگ است. صدها هزار تبهکار را سازماندهی کرده‌اند. هزاران تبهکاری که در ادلب، سریکانی و دیگر مناطق مستقر کرده بودند را اکنون به مناطق محافظتی مدیا آوردند. این تبهکاران نه تنها در سوریه بلکه در عراق نیز پخش شدند. برای ایران نیز یک تهدید بزرگ حساب می‌شوند. به‌ویژه دولت ترکیه در منطقه به مشکل بزرگی مبدل شده است. برای همین نیز منفعت دولت سوریه در ایجاد یک سوریه دمکراتیک است. بهترین راه برای دولت سوریه ملاقات با خودمدیریتی دمکراتیک شمال و شرق سوریه است.
در ارتباط با این امر، انقلاب بیش از پیش توسعه خواهد یافت. در اینجا نقش زنان بسیار مهم است . توسعه رنگ، دفاع، اقتصاد و سیستم برای زنان بسیار مهم است و اینکه این سیستم دیگر از سوی تمام زنان جهان شناخته می‌شود. برای بسیار مهم است که در ارتباط با این موارد انقلاب بیش از پیش توسعه یابد. من براین باور هستم که این امر در ۱۳مین سالگرد خود بیش از پیش پیشبرد یابد. من یکبار دیگر به این انقلاب بزرگ و نیرومند که برای انسانیت به منبع الهام مبدل شده، تبریک می‌گویم.
این برهه بسیار مهم است. من می‌خواهم دوباره این فراخوان را بدهم. در برهه‌ای بسیار سخت و دشوار مبارزه انجام می‌شود. رهبر آپو ۲۶ سال است که با ایستاری بزرگ، شرافتمندانه و محترمانه، مبارزه را ادامه می‌دهد. همچنین گریلاهای آزادی کوردستان مقاومتی عظیم را انجام می‌دهند. خلق ما در سراسر کوردستان، سرپا ایستاده است. بدین صورت باید تمام خطرات را در نظر گرفت و وظیفه انقلاب موجود را تنها برعهده گریلا باقی نگذاریم. نباید مقاومت تنها به مقاومت امرالی و مقاومت زندان‌ها محدود شود. از روز ۲۷ نوامبر سال گذشته تا کنون زندانیان بر اساس خط کمال‌ها، مظلوم‌ها، عاکیف‌ها، ساراها، علی‌ها و محمدخیری‌ها مقاومتی عظیم انجام می‌دهند، سپس با یک بیانیه اعلام کردند برای اینکه انزوای تحمیلی علیه رهبر آپو را محکوم کنند، آنان نیز ملاقات نمی‌کنند و در دادگاه‌ها حضور نمی‌یابند. زندان ۴۲ سال است که در این خط مقاومت بزرگ عمل می‌کند. لازم است ما این مبارزه و مقاومت را به تمامی ادامه دهیم. دوباره خلق‌ما، روشنفکران، آکادمیسین‌ها، هنرمندان، زنان، جوانان را فرامی‌خوانیم که پیرامون گریلاهای آزادی‌بخش و رهبر آپو متحد شوند و براساس مقاومت ۱۴ جولای مبارزه را راتقا دهند. به این مناسبت فراخوان من به جوانان اینست؛ در صفوف گریلا عضو شوید. به‌ویژه جوانان باشور کوردستان باید در خط هلمت (دیار غریب)، ویان سوران در صفوف گریلا مشارکت کنند. اکنون باشور کوردستان در میان تهدیداتی جدی قرار دارد.»
