بارزانی در آغوش فاشیست‌های تُرک!
صبحانه را با چاوش اوغلو خورد، مزه‌ی آن چطور بود؟ آیا از صبحانه‌ای که در طبیعت کوردستان صرف می‌شود، خوشمزه‌تر است؟ بدون شک نه.
انسانیت سهم هر کسی نمی‌شود. چون انسانیت دارای معیارها و ارزشهایی است. ابتدا اخلاق، وجدان، احساس، عدالت، اجتماعی بودن و میهن دوستی از نشانه‌های اولیه‌ی انسان بودن هستند. بدترین چیز آن است که در جهان این معیارها و پرنسیب‌ها در تو نباشد. بدتر از آن هم این است که از این ویژگی‌ها دور شوی و در فرهنگ انسانیت پیشاهنگ شوی. این هم شرایط آنهاییست که خود را برای اشغاگران به فرش قرمز تبدیل کرده‌اند و هر روز لگدمال می‌شوند.
بدون شک این حرف‌ها عادی نیستند و به همه گفته نمی‌شود. اما آنانکه چوب حراج به ارزشهایشان می‌زنند، کاری می‌کنند که فکر کنی آیا این حرف‌ها برای آنها کم نیستند؟ اما باید روی حقیقی آنها را آشکار کرد.
همه در سنگر هستند
همه‌ی جامعه‌ی کوردستان نظاره‌گر مقاومت گریلا در هفتانین است. هر روز آرزوی پیروزی بیشتر می‌شود. هر روز مبارزات مانند داستان‌ها افزایش می‌یابد. اما از طرف دیگر هر روز گروهی در جبهه‌ی دشمن جای گرفته و به آغوش اشغالگران می‌روند. آنهایی که مدتهاست میهن را حراج کرده‌اند، امروز هم تلاش می‌کنند ارزش‌های جامعه را در مبارزات و مقاومت به حراج بگذارند. چنین حقی ندارند.
یکی از رهبران پ.د.ک نچیروان بارزانی مهمان کاخ اشغالگران در آنکارا شد. در واقع مهمان نبود، او را به آنکارا فراخوانده و به او گفتند؛"بیا، از این به بعد باید اینگونه رفتار کنی". با هم دیدار کردند. برای نقشه‌های اشغالگرانه لازم دیدند دوبار نقش پ.د.ک را به آنها گوشزد کنند. این هم پس از سفر رئیس جمهور فرانسه به بغداد بود. می‌خواهند به فرانسه بگویند اگر شما از بغداد پشتیبانی می‌کنید و با آنها همکاری می‌کنید، ما هم نوکر خود در منطقه را بیشتر به کار می‌گیریم و بر اساس نقشه‌های خودمان عمل میکنیم. در اینجا نقش پ.د.ک مانند رباتی است که آنرا به کار می‌گیرند. گریم صورت این جماعت در کوردستان پاک شده است.
علیه پ.ک.ک نقشه کشیده‌اند
صبحانه را با چاوش اغلو صرف کرد، مزه‌ی آن چطور بود؟ خوشمزه‌تر از صبحانه‌ای بود که در طبیعت کوردستان صرف می‌شود؟ بدون شک نه. سپس با رهبر فاشیست ترک‌ها و دیکتاتور زمانه، اردوغان دیدار کردند، آیا برای باکور کوردستان صلح به ارمغان می‌برند؟ در سالن جلسات پرچم اقلیم کوردستان دیده نشد. یعنی آنرا نمی‌شناسند. از آن به بعد چه کسی می‌تواند خلق کورد را فریب دهد و بگوید ما اقتصاد و ارتباطمان را تقویت میکنیم. مشخص است که در مورد توطئه‌ی مشترک علیه پ.ک.ک توافق کرده‌اند. از یک طرف پ.د.ک به آغوش اشغالگران می‌رود و از طرف دیگر باشور کوردستان در زیر بمباران اشغالگران قرار دارد. پ.د.ک چگونه می‌خواهد این شرایط را برای افکار عمومی و رسانه‌ها تشریح کند؟
چه کسی می‌تواند با خون آنها معامله کند
تابلوی کلی اقلیم مشخص است. هر نیرویی سنگری انتخاب کرده است. خلق باشور کوردستان نیز خود برای خود سنگری انتخاب کرده‌اند. برای خاکش مبارزه می‌کند و دست از خاکش نمی‌کشد. آیا ماموستا خالد قهرمانی علیه اشغالگری نبود؟ آیا قهرمان شلادزه موضع این خلق را نشان نداد؟ آیا مقاومت جنگ هفتانین برای حفظ خاک باشور کوردستان نیست. چه کسی حق دارد که با خون و رنج این قهرمان‌ها معامله کند؟ اما اینگونه سخنان و کلمات در مذهب پ.د.ک جایی ندارند.
پرچم آزادی در دست خلق و گریلا است
خلق و گریلا در سنگرها مبارزه می‌کنند. پرچم آزادی در دست مالکان خاک است. در تاریخ دیده شده که همه‌ی خائنان در پایان به جزای اعمالشان رسیده‌اند، امروز نیز جاش‌ها و مزدورها و همکاران دشمن به سزای اعمالشان می‌رسند و همان طور که اجدادمان می‌گویند؛"بر سر خود خاک می‌ریزند". هدف خلق و گریلا حفظ خاک و وطن است. پ.د.ک نیز با این اعمالش و با گوش فرا دادن به اشغالگران، به موجودیت و وزنه‌ی خود پایان می‌دهد.
