"تاریخ نشان داده اسلام سیاسی هرگز مسیر درست دین نبوده و اسلام را برای منافع سیاسی و رسیدن بەقدرت بکار گرفته است. این جریان تنها مختص اسلام نیست و تمام ادیانی که با سیاست درآمیختەاند، کاملا ضد پیام خویشند."
قطعا پس از انتخابات ١۴هم می شرایط مانند حالا نخواهد بود. لذا هرچند این انتخابات برای ریاست جمهوری و نمایندگان مجلس ترکیه است، اما تاثیرات خارجی آن از داخل کشور بیشتر خواهد بود. این نیز به سیاست هایی برمیگردد که در مدت ۲۰ سال اخیر توسط اردوغان و حزب عدالت و توسعه دنبال شده است. همچنان که میدانیم آ.ک.پ در آغاز با دکترین احمد داوود اوغلو با نام "صفر مشکل" با همسایگانش بەمیدان آمد و می خواست بر این مبنا و با بنیانگذاری اسلام میانەرو که توانایی مدارا با جهان مدرن غربی را داشته باشد، نمونەای موفق ارائه دهد. در این راستا غرب کاملا از او حمایت کرد تا به بدیل اسلام تندرو در منطقه مبدل گردد.
سال ٢٠٠٣ و با سقوط رژیم بعث عراق، آرام آرام آرزوهای اردوغان و حزبش درباره بازگشت به مرزهای میثاق ملی و عثمانی جدید رشد کرد و تلاش کرد تا تاریخ را دوباره تکرار کند و نقش سلطان فاتح عثمانی را بازی کند و خود را آتاترک نوین معرفی کند. با این تفاوت که آتاترک برمبنای مدرنیته و همراهی با جهان غرب کار کرد. بالعکس اردوغان به خاورمیانه و توسعه قلمرو حاکمیتش از سمت جنوب برگشت. میخواهد امیر مسجد اموی شود و این را بر مبنای فکر و مواضع اخوان المسلیمن در سرش پرورانده است. او در تمنای شام و حرم شریف است و میخواهد خلیفه مسلمانان شود. در این راستا بسیاری از اخوانی های کوردستان نیز که منافع سیاسی خود را به حاکمیت خلافت عثمانی پیوند زدەاند، با نزدیک شدن هرچه بیشتر به زمان انتخابات، سرنوشت خود را با سرنوشت اردوغان یکی می بینند! هم اکنون بیشتر از هر زمانی، ملایان خط اخوانی به تکاپو افتاده؛ به منبر رفته و علیه حاکم رواندز و بەنفع عثمانیان فتوا صادر می کنند!
تاریخ نشان داده که اسلام سیاسی هرگز مسیر درست دین نبوده و اسلام را در راستای منافع سیاسی و کسب قدرت بکار گرفته است. این جریان تنها مختص اسلام نیست بلکه تمام ادیانی که با سیاست درآمیختەاند، کاملا ضد رسالت خود شدەاند و در این در اسلام بسیار برجسته است. میدانیم که اخوان المسلمین یک جریان سیاسی است و هدفش کسب قدرت سیاسی است و توسط کسانی مانند سید جمال الدین اسدآبادی و دیگران پایەریزی شد و احتمالاً وابسته به فراماسونی های بریتانیا باشد که بعداً توسط حسن بناء و سید قطب توسعه می یابد. اسلام سیاسی همواره به ضرر جوامع خاورمیانه و بەنفع غرب کار کرده است.
آ.ک.پ و اردوغان همواره سعی کردەاند با اقدامات پوپولیستی خود را مخالف غرب نشان دهد خاک به چشم مسلمانان بپاشد و مانند یک تاکتیک قدرتگرا همواره اسلام را برای اهداف و منافعش بکار گرفته و علناً از داعش حمایت کرده است. موجب اشغال عفرین و سریکانی و آوارەشدن میلیونها شهروند سوری شده و همزمان شهرهای شرناخ و نسیبین و جزیر را بر اهالی اش ویران کرده و سلاح هستەای و شیمیایی بکار برده است. در این راستا با ایجاد ائتلاف با م.ه.پ فاشیسم ملی و مذهبی را تقویت کرده و درصدد نابودسازی کوردها و سایر آزادیخواهان بوده است.
اسلام سیاسی در کوردستان برعکس اسلام سیاسی ترک، فارس و عرب و مانند سایر احزاب سکولار این خطه که به آرزوی خود نرسیدەاند؛ همواره به اشغالگران وابسته بوده و خطر بزرگی برای جامعه کوردستان بوجود آورده است. اگر به احزاب اسلامی در کوردستان که در خط سیاستند توجه کنیم، هرگز به کانون تبلیغ عدالت و برابری و آزادی که پیام اصلی اسلام است، تبدیل نشدەاند. بعلاوه هرگز صاحب گفتمان مستقل کوردی نبودەاند و همیشه از موضع اشغالگران و برای حذف فرهنگ و هٶیت و تاریخ کورد کار کردەاند. در کوردستان اسلام سیاسی دین و اخلاقیات را ترویج نکرده، بلکه عامل ترویج فرهنگ ترک و عرب و فارس بوده است. خطر این امر در آنست که همەی این ضدیتها را بەنام اسلام انجام میدهند! لذا در کوردستان احزاب مثلاً سکولار کلاسیک و احزاب اسلامی، دوقلو و مکمل همدیگرند. هیچ یک از این دو دارای استراتژی کوردستانی نبودەاند و این موجب شده تا همواره توسط قدرتهای منطقەای و جهانی بەعنوان یک ابزار برای ضدیت با منافع خلق کورد و پنهان ساختن جوهر دولتهای اشغالگر، بکار گرفته شوند. اینها شرایطی بەبار آوردەاند که جامعه کوردستان تفاوتی مابین وطن دوست و وطن فروش، اشغالگر و تحت ستم نبیند.
با نزدیک شدن به انتخابات ترکیه و احتمال شکست اردوغان، این جریانات سیاسی در کوردستان بیشتر خود را به در و دیوار میکوبند، بویژه از جانب پ.د.ک و احزاب اسلامی اخوانی و سلفی! نمونه جدید آن توجیه جنایات اردوغان علیه خلق کورد توسط شخصیتهای سیاسی اخوانی است. دورویی اینها موجب شده تا با نام اسلام به دروغ و تهمت پراکنی علیه جنبش آپویی بپردازند.
این جریان با آشکارشدن ماهیت حقیقی اسلام سیاسی و سیاستهای حزب دموکرات کوردستان (پ.د.ک)، برای حمایت از اردوغان نمیتوانند در باکور کوردستان چیزی بگویند. مسئولان هودا پار که در سالهای دهه نود با نام حزب الله هزاران جنایت را تحت نام "قاتل نامعلوم" انجام دادند، اینها را دعوت نموده و با آنها جلسه میگذارند! دیدارهای صلاح الدین بهاءالدین با مسئولین آ.ک.پ و هودا پار در چهارچوب پروژەای ضد کورد انجام می شود و در خدمت اشغالگری است. اینها که بودنشان را به اردوغان گره زدەاند، همه رسانەها و مطبوعات و منبر مساجدشان را در خدمت تبلیغ برای اردوغان و ضدیت با جنبش آپویی قرار دادەاند. این یعنی بکارگیری ثروتهای اجتماعی برای خدمت به اشغالگران!
انتخابات ١۴ می همزمان تعیین کننده سیاستهای داخلی و خارجی ترکیه نیز هست. مسلماً پیروزی ائتلاف کار و آزادی میتواند در هدایت ترکیه بەسمت دموکراسی مٶثر باشد و منطقه را از حملات اشغالگرانه رژیم آ.ک.پ نجات دهد و جریان اسلام سیاسی را در منطقه تضعیف کند.
سیاست کوردها در ترکیه براساس نابودی فاشیسم است که هم اکنون توسط اردوغان نمایندگی می شود و احتمال سقوطش زیاد است. احتمالاً مانند هربار که نتایج مطلوبش نبوده، آنرا نپذیرد. در این حالت احتمال جنگ داخلی در ترکیه از جنگ کورد- ترک فراتر رفته و به جنگ ترک-ترک می رسد، که این نیز موجب بحران اداری و سیاسی در کشور می شود. لذا اتحاد نیروهای کورد و قدرت نیروهای دموکراتیک می تواند توازن قوا را بەنفع خود تغییر دهد.
