◼️ اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر در ١٠ دسامبر ١٩۴٨ در سازمان ملل به تصویب نمایندگان دولت‌ها رسید.

طی ٧٠ سال گذشته و پس از امضای این اعلامیه، منشور بین‌المللی حقوق بشر و مجموعه‌ای از اسناد حقوق بشری شامل حقوق سیاسی و مدنی [نسل اول]، حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی [نسل دوم] و حقوق جمعی [حقوق مردم و ملت‌ها] شامل حق صلح، حق تعیین سرنوشت، حق بر توسعه، حق محیط زیست، حق بر میراث مشترک بشریت و البته حق استعمارزدایی، حق زبان و فرهنگ بومی و حق مساعدت بشردوستانه [نسل سوم]، بر اعلامیه‌ی اولیه افزوده شده است. اسنادی که حداقل‌های از حقوق فردی و اجتماعی افراد و جوامع انسانی [از جمله‌ حقوق زنان، کودکان، کارگران، مهاجرین، پناهندگان، اقوام، بومیان، اقلیت‌ها و....] را تحت پوشش قرار می‌دهند، که‌ اغلب دولت‌ها در مجامع جهانی به نوعی آنرا پذیرفته و یا به تصویب مجالس دولتی در داخل رسانده‌اند.

اما کوشش برای تهیه و تنظیم و تایید و تصویب این مجموعه از اسناد، کمک چندانی به بهبود وضعیت حقوق بشر نکرده است. در طول پنجاه سال گذشته، دولت‌های امضاکننده‌ی اعلامیه و اسناد تعهدآور مرتبط با آن، نه‌ تنها کمترین ارزشی برای حقوق بشر قائل نشده‌اند بلکه خود در صف اول ناقضان اصلی این حقوق قرار گرفته‌اند. تلاش‌های کوشندگان و مدافعان حقوق بشر نیز نتوانسته مانع از نقض و تجاوز و دست‌اندازی گسترده‌ و لگدمالی هر روزه و هر ثانیه‌ای این حقوق توسط دولت‌ها بشود.

امروز حقوق بشر به‌ وجه المصالح منافع دولت‌ها، حکومت‌ها و سازمان‌های به اصطلاح جهانی بدل گردیده و حقوق انسانی به مثابه ابزاری چند وجهی بطور چند جانبه قربانی دنیای تجارت، سیاست، زور، پول و سرمایه و وارونگی رسانه و تبلیغات و آیین و اخلاقیات شده است.

اخلاقیات سوداگرانه‌ای که‌ بشر و حقوق انسانی او را همچون کالای تجاری مورد دادوستد، اینجا و آنجا و همه جا، به حراج می‌گذارد. کالای حقوق بشر در داخل و خارج از مرزها، در روابط و مناسبات بین دولتی، در سازمان‌های به اصطلاح بین‌المللی، در دولت‌ها، در رسانه‌ها و در احزاب و گروه‌های سیاسی به ارزانترین بها مورد معامله قرار می‌گیرد.

با این همه‌ و به‌ رغم گذشت بیش از ٧٠ سال از تصویب اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر، متاسفانه هیچ مرجع یا مراجعی، برای پرسشگری جدی، برای پاسخگویی واقعی، برای رسیدگی مسئولانه‌ و برای مجازات و کیفر دادن ناقضان اصلی حقوق بشر، با کارآمدی موثر و واقعی در جهان و در دنیای امروز وجود ندارد.◻️

منبع: t.me/mskaboudvand