در این ٢٠٠ سالەی اخیر کارگران همچون طبقەای متشکل بدون وقفە در صف مبارزە علیە مدرنیتەی سرمایەداری مبارزە کردەاند. شکست‌های سنگینی متحمل شدەاند و پیروزی‌های مقطعی و استراتژیکی نیز بە دست آوردەاند. با کمون پاریس در تاریخ معاصر بشریت درخشیدند و با انقلاب اکتبر چهرەای باابهت و سیاسی پیدا کردند و بە مرکز توجە تحلیلات تئوریک سیاسی و جامعەشناختی، رسانەها و هنر مبدل گشتند. اگر تا دیروز در هنرهای اروپایی این شوالیەها، خدایان و شاهان بودند که سوژەی اصلی هنر را تشکیل می‌دادند، این‌بار کارگران مبارز یعنی قهرمانان فقرا و تهیدستان بودند کە مبدل بە قهرمان داستان گشتە و در بوم‌های نقاشی، اشعار و رمان‌ها می‌درخشیدند. صیانت کارگران و زحمتکشان از تفکرات سوسیالیتی انقلابی زمانە در طول تاریخ بە اثبات رسیدە است، و این امر را با خون خود و فداکاری‌های بی پایانشان بە ثمر رساندەاند. در جناح‌های عدالتخواه انقلاب فرانسە جای گرفتند. در انقلاب روسیە در انقلابی ترین جناح جای گرفتند، در مقاومت تاریخی ویتنام جانفشانی کردند، در انقلاب چین خستەناپذیر مبارزە کردند، در انقلابات آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین نقش پیشتاز را داشتند. علیە امپریالیسم، پیشاهنگان انقلابات رهایی بخش ملی بودند. در خاورمیانە نیز در صف اول مبارزات جای گرفتند.

با شکست سوسیالیسم رئال (سوسیالیسم دولتی) در اوایل دهەی ٩٠ میلادی، نئولیبرالیست‌ها و سردمداران نظام جهانی اعلام کردند کە سرمایەداری در نزاعی تاریخی پیروز گردیدە و این سیستم تنها سیستمی است کە پاسخگوی انسان‌هاست. درست در همین سال‌هایی کە در سطح جهانی بحران سوسیالیسم فراگیر شدە بود و کارگران و زحمتکشان جهانی در سردرگمی بە سرمی‌بردند، کارگران کوردستان بە ویژە در باکور کوردستان دارای حزبی نوین و رهبریتی نوین گشتە بودند و در صفوف این حزب جای گرفتند. در آن سال‌ها بە خصوص بە دلیل بایکوت رسانەها و نبود رسانەهای آزاد فراگیر، خلق‌ها بە ویژە کارگران و زحمتکشان جهان از وجود چنین حزب و رهبریت جدیدی بی خبر بودند. این حزب همان حزب کارگران کوردستان پ.ک.ک و رهبری آن عبداللە اوجالان یا همان رهبر آپو می‌باشد. درست در زمانی کە سوسیالیسم دولتی فروریخت، احزاب و سازمان‌های بە اصطلاح سوسیالیست از آرمان‌های خود دست برداشتند و باعث ناامیدی کارگران و زحمتکشان جهان گشتند، این پ.ک.ک بود کە پرچم سرخ انقلاب را برافراشت و عڵی رغم رویارویی با دشمنان هیولایی همچون ناتو و گلادیو، نە تنها از مبارزە کنارەگیری نکرد بلکە رهبر آپو در همان اوایل دهەی ٩٠ میلادی با نوشتن کتابی با عنوان "آصرار بر سوسیالیسم، اصرار بر انسانیت است" موضع انقلابی خود را در مقابل مدرنیتەی سرمایەداری  و احزاب ورشکستە و بی آرمان گشتە، اعلام کرد. کارگران، دهقانان و زحمتکشان میهن‌دوست کوردستان در صفوف گریلاهای پ.ک.ک جای گرفتند و با ریختە شدن خون هر شهیدی، ده‌ها جوان زحمتکش کورد بە صفوف گریلاهای حزب کارگران کوردستان می پیوست و با برداشتن سلاح و پرچم شهیدان راه شهیدان را ادامە می‌داد کە این سنت مبارزاتی تا امروز ادامە دارد و خواهد داشت. رژیم اشغالگر و فاشیست ترکیە کە نوکر سرمایەداری جهانی بودە و هست در دهەی ٩٠ نیز با یورش بە خلق کورد و سوزاندن بیش از ۴ هزار روستا خواست تا جلوی مبارزات انقلابی حزب کارگران کوردستان را بگیرد و این یگانە ستارەی سرخ پابرجای آسمان کارگران و زحمتکشان کوردستان و جهان را خاموش نماید، اما از این غافل بود کە این حزب کارگران کوردستان بە رهبری رهبر آپو بود کە کوردستان دفن شدە در کوردستان آگری را دوبارە زندە گردانید و از سوی دیگر رهبر آپو مبارزات حزب کارگران کوردستان را نە با پشتیبانی روسیە و چین، بلکە با تکیە بر خلق کورد و آزادیخواهان ترکیە بنیاد نهادە بود و این حزب از هر جهت مستقل بود و همەی کمک‌های مالی خود را از میان خلق زحمتکش و تهیدست کوردستان دریافت می‌کرد، یعنی گریلاهای آپوچی در کمترین امکانات مادی اما با روحیەی فدایی آپوئی بود کە انقلاب را تا بە امروز تداوم بخشیدند و می‌بخشند. پس اعمال فاشیستی و ضد انسانی رژیم فاشیست ترکیە تنها کین و نفرت خلق کورد را برایش همراه داشت کە منجر بە گسترش مبارزە و افزایش نیروهای گریلا ‌گشت. رهبر آپو از همان ابتدا آزادی کوردستان را در آزادی تمامی خلق‌های تحت ستم جهان می‌دانست و پرنسیپ‌های دمکراسی را هیچگاه فدای بازی‌های سیاسی نکرد. لذا از همان ابتدا شروع بە خوانشی متفاوت از سوسیالیسم کرد تا همانند روسیە و چین تحت نام سوسیالیسم، دیکتاتوری و استبداد را بنیاد ننهد. سپس شروع بە بنیان نهادن پایەهای علمی و فلسفی سوسیالیسم دمکراتیک نمود. با توطئەی بین‌المللی نیروهای سرمایەداری جهانی علیە رهبر آپو، ایشان را ربودند و تحویل رژیم فاشیست ترکیە دادند و اکنون ایشان ٢٥ سال است کە در زندان بە سر می‌برند. اما رهبر آپو در زندان نیز از پای ننشست و مبارزە را بە پیش برد و با نگارش کتب بیشماری بە ویژە "مانیفست تمدن دمکراتیک" اندیشە سوسیالیسم دمکراتیک را بە همەی خلق‌ها بە ویژە بە زنان و جوانان و کارگران و زحمتکشان اهدا نمود.

اکنون دیگر حزب کارگران کوردستان تبدیل بە یک جنبش انقلابی در سطح منطقەای و جهانی گشتە است و هر کسی می‌خواهد افکار انقلابی رهبر آپو را بشناسد. کارگران سندیکاهای انگلیس با پشتیبانی از رهبر آپو در یکی از مراکز اصلی سرمایەداری بە نیروهای مدرنیتەی سرمایەداری نشان دادند کە انقلابی کە از یک روستای دورافتادە کوردستان شروع شد، چگونە امروز جهانی گشتە است. رهبر آپو با مبارزات انقلابی خویش تز‌های میانمایەی نئولیبرالیستی را تهی ساخت کە ادعا می‌کرد تاریخ ایدوئولوژی‌ها بە پایان رسیدەاست و  سرمایەداری سرنوشت انسان‌هاست. رهبر آپو این دروغ مدرنیتەی سرمایەداری را برملا ساخت و علاوە بر آن آلترناتیو آن را نیز ارائە داد کە همان سوسیالیسم دمکراتیک و پارادایم نوین (جامعەی دمکراتیک، اکولوژیک مبتنی بر آزادی زن) می‌باشد و یکی از شعارهای اصلی این جنبش از ٢٥ سال پیش "ژن ژیان ئازادی" بودە کە امروز تبدیل بە شعار انقلاب دمکراتیک خلق‌های شرق کوردستان و ایران گشتە است. در انقلاب "زن زندگی آزادی" شرق کوردستان و ایران کارگران و زحمتکشان از همان روز اول انقلاب همرە گسست ناپذیر زنان و جوانان بودەاند.

ولادیمیر لنین می‌گفت: "بدون تئوری انقلابی، انقلاب امکانپذیر نیست". در دوران لنین مارکسیسم تفکر رایج برای مبارزات کارگران و زحمتکشان انقلابی بود. در دوران ما این فلسفە و اندیشەی رهبر آپو می‌باشد که بە تفکر رایج نە تنها کارگران و زحمتکشان در کوردستان، بلکە بە تفکر رایج تمامی اقشار جوامع اعم از زنان و جوانان گشتە و انقلاب جاری ایران خود اثباتی بر این ادعاست.

رهبر آپو تفکرات سوسیالیسم رئال را در کتب خویش نقد کرد و نشان داد کە سوسیالیسم دولتی در نهایت چون بە اقتدار آغشتە گشتە است نمی‌تواند بە آزادی منجر شود، چرا کە همانگونە کە ایشان در جلد سوم مانیفست دمکراتیک می‌گویند: "دولت سرمایەساز است و سرمایە نیز دولت‌ساز". پس ایشان سوسیالیسم دمکراتیک را نە بر پایەی دولت، بلکە بر پایەی خودمدیریتی دمکراتیک بنیاد نهاد. امروزە کارگران و زحمتکشان در سراسر جهان بار دیگر خیز برداشتەاند تا بە جای سیستم مدرنیتەی سرمایەداری، سیستمی مبتنی بر عدالت، دمکراسی و آزادی زنان بنیاد نهند، از همین رو پارادایم فکری رهبر آپو روز بە روز درمیان خلق‌های مختلف گسترش می‌یابد و مدرنیتەی دمکراتیک جای مدرنیتەی سرمایەداری را خواهد گرفت.

در روز ١ مە جای دارد کە این روز را بە رهبر آپو و تمامی کارگران و زحمتکشان جهان تبریک بگوئیم. بە ویژە بە کارگران و زحمتکشان ایران می‌گوئیم: کارگر روزت پیروز!