ما فریب این کلاهبرداران و شیادان را نمی‌خوریم
ما فریب کلاهبردارانی که داعش را علیه کوردها و از حماس علیه جوانان و کودکان یهودی استفاده کردند و می‌گویند دلشان برای کودکان فلسطینی و کورد می‌سوزد را نمی‌خوریم.
از حملات حماس به اسرائیل در ۷ اکتبر به عنوان حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ به برج‌های دو قلو یاد می‌شود. زمانی که حملات ۱۱ سپتامبر اتفاق افتادند افراد زیادی، نهادها و سازمان‌ها چه در ترکیه و چه در سراسر جهان در آن روزها درباره‌ی آن حمله صحبت کردند و همچنین امروز نیز درباره‌ی بسیاری از چیزها صحبت می‌شود. افرادی وجود داشتند که موفقیت حمله را تحسین می‌کردند، از ضعف‌های اطلاعاتی صحبت می‌کردند و حتی می‌گفتند آمریکا از کاغذ ساخته شده و پوشالی است. حملات ۱۱ سپتامبر در آن زمان پیامدهای زیادی چه در سراسر جهان و چه در ترکیه و خاورمیانه در پی داشت.
جهان پس از ۱۱ سپتامبر
پس از حملات ۱۱ سپتامبر اتفاقات بسیاری در جهان رخ دادند. ابتدا اشغال افغانستان، عراق و در پی آنها جنگ‌های زیادی اتفاق افتادند. علیه اسلام تندرو و رادیکال اعلام جنگ شد و در نتیجه حزب عدالت و توسعه و اردوغان به تدریج در ترکیه رشد کردند و حکومت حزب عدالت و توسعه (آ‌ک‌پ)-حزب حرکت ملی (م‌ه‌پ) ایجاد شد. در مقابل اسلام رادیکال گروه تازه‌ای با نام «اسلام متعادل و میانه‌رو» ایجاد شد. آنانی که تا آن زمان در ترکیه به آمریکا خدمت کرده بودند، ناگهان ضد آمریکایی شدند، زیرا نقش‌ها و مسئولیت‌های جدیدی با پروژه‌ی «اسلام نرم» به ویژه در ترکیه و مصر پدیدار شد. حزب عدالت و توسعه (آ‌ک‌پ) و فتح اللهی‌ها که در آن زمان با هم متحد بودند، توافق کردند که ترکیه‌ای جدید در برابر ترکیه قدیم بسازند. ترکیه خود را برای دشمنی با کورد سازماندهی کرد و موجی از «جنگ علیه تروریسم» را به راه انداخت و با روش‌‌های بسیار خاص تهاجم و حملات بسیار گسترده‌ای علیه کوردها آغاز شد. این حملات تا به امروز ادامه دارد. در نتیجه ترکیه بدون دور شدن از سیاست جمهوری خواهانه‌ی صد ساله‌ی خود، خصومت نامحدودی را علیه کورد انجام داد.
هیچ‌گاه دست از دشمنی با کورد برنداشتند
اردوغان دست به هر کاری زد تا قدرت خود را در ترکیه‌ی نوین از دست ندهد. به عنوان مثال کودتای ۱۲ سپتامبر ظهور کرد، اما گویی ضد آن بود. سال‌هاست که چه در درگیری و ائتلاف با نیروهای داخلی و چه در همکاری با نیروهای خارجی هیچ‌گاه دست از دشمنی با کورد بر نداشته است. افرادی که از سکولاریسم دفاع می‌کردند آرام و بی‌صدا به طرفداران فتح الله، حزب جمهوری‌خواه خلق (ج‌ه‌پ) و حزب حرکت ملی (م‌ه‌پ) حمله می‌کردند و آنان را متهم می‌نمودند. در این حال اردوغان به عنوان فردی دارای پروژه، گاهی به عنوان رئیس مشترک BOP و گاهی به عنوان یک چهره‌ی داخلی و میهنی ظاهر می‌شد. برخی اوقات هم خود را به عنوان خلیفه حامی مسلمانان نشان داده و ریاکارانه خود را مخالف اسرائیل نشان می‌دهد. از طریق مذاکرات دمکراتیک با اتحادیه‌ی اروپا، ایاصوفیه را افتتاح کرد و پناهندگان به دروازه‌های مرزی آورده شدند. تبهکاران داعش را جمع کرد و آنها را در روژآوا پخش کرد و حزب کُنترا را دوباره تأسیس کرد. این حماس نیز مانند حماس اسرائیل، سیاست را طوری ساخته است که گویی جنبه‌ی اجتماعی دارد و از آن استفاده کرد و همچنان از آن استفاده می‌کند.
صدها بار روی واقعی خود را نشان داد
هنگامی که خیابان‌های آنکارا را با عکس‌های خود همراه مندرس و اوزال تزئین کرد، گفت: «ملی‌گرایی را زیر پایم له کردم» فردای آن روز با حزب حرکت ملی (م‌ه‌پ) متحد شد و جنگ بزرگی را آغاز کرد. از پرینچک تا بارزانی حمایت همه را جلب کرد و به تمامی نیروهای دمکراتیک، سوسیالیست و میهن‌دوست حمله کرد. تلاش کرد جنبش آزادی بخش کورد را از خلق جدا کند. تمامی مخالفان سیاسی خود را زندانی کرد، کتک زدند و آنها را از بین بردند. توهین، ترور، جاسوسی، نسل‌کشی و روبوسکی و بمباران و هر آنچه می‌توانستند انجام دهند را انجام داده و از هیچ کاری دریغ نکردند. به عنوان یک فاشیست هزار چهره، صدها بار بی‌آبر‌ویی خود را نشان داده است.
از تمامی مرتجعین وحشی‌تر بود
حزب عدالت و توسعه و اردوغان حکومت فردگرایانه‌ی خود را با تسلیم شدن، مهاجرت، قتل و با استفاده از مزدوران سیستم دیکتاتوری ساخته‌اند. از حسین ولی اوغلو گرفته تا محسن یازج اوغلو، از سینان اوگان تا اربکان و از هر کسی استفاده می‌کنند. آنها می‌خواستند در کوبانی و سور و جزیره خون بریزند. مادیمک‌های نوینی ساختند و ارزشمندترین میهن‌دوستان کورد را در تونل‌ها و زیر زمین‌ها سوزاندند. از هر مرتجع دیگر خاورمیانه، وحشیانه‌تر به روژآوا حمله کردند. می‌خواستند ده‌ها هزار تن بمب بر کوه‌های کوردستان ببارانند و زیباترین جوانان این سرزمین را از بین ببرند.
آیا ترکیه از اسرائیل دست خواهد کشید؟
حزب عدالت و توسعه ابزار مدرنیتهی سرمایه‌داری است که پس از ۱۱ سپتامبر تأسیس شده است. با کودتای ۱۲ سپتامبر که علیه انقلابیون کوردستان و ترکیه سازمان داده شد، به همان میزان نیز علیه انقلابیون فلسطینی به کار گرفته شد. همان‌گونه که می‌گفتند با پرینچک به توافق برسید و چپ‌های ترکیه را از بین ببرید، شبانه روز با بارزانی برای نابودی کوردهای آزاد و با FKO برای حماس کار کردند. می‌گویند هر کشور آن طور که در خور آن است اداره می‌شود. کشوری که در آن کلاهبرداری، دزدی، خیانت به مردمان و به سرزمین و تجاوز به کودکان در آن انجام می‌شود، از طرف چه کسی اداره می‌شود؟ قطعا مشخص است. اگر فلسطین امروز از هزاران انقلابی محروم است، اما قلب گریلا باغ انقلاب خلق‌های جهان است. فاشیسم ۱۲ سپتامبر را باید در این دید. حزب عدالت و توسعه برای انتقام از رهبر آپو و حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک) و کوردهای آزاد چه کرد؟ جنگ سوریه و جنگ بین اسرائیل و فلسطین ارتباط تنگاتنگی با این واقعیت دارد. همکار اسرائیلی است که در دستگیری رهبر آپو نقش اصلی را ایفا کرد، اما در ظاهر خود را علیه آنها نشان می‌دهد. زمانی که به تجارت و تحولات ۵۰ ساله نگاه کنیم، ترکیه هرگز از اسرائیل دست نکشیده و از آن نیز دست نخواهد کشید.
آیا نمی‌توان خط سوم را انتخاب کرد؟
حزب عدالت و توسعه هم قاتل و هم جنایتکار است ولی ریاکارانه بیش از صاحب مرده گریه می‌کند. بی‌احترامی می‌کند و با بی‌شرمی می‌کشد. بر آنها حرام باد ...! باید بگوییم «انشاءالله لعنت هر مسلمان پاکدل و مخلصی و نفرین هر سوسیالیستی بر آنها باد.» آیا نمی‌توان هم برای یهودیان کشته شده و هم برای کودکان بمباران شده در غزه متاسف شد؟ آیا انسان نمی‌تواند هر دو طرف را دوست داشته باشد؟ آیا انسان نمی‌تواند خط سوم را انتخاب کند؟ آیا نمی‌توان از این دوگانگی در دنیای مدرنیته سرمایه‌داری خلاص شد؟
هیچ‌گاه از دشمنی با کوردها بیزار نشده‌اند
آن‌هایی که سرانجام حزب عدالت و توسعه را منحل خواهند کرد، نیروهایی نیستند که هنگامی که در حال سقوط است دست وی را گرفته و از سقوط آن جلوگیری می‌کنند، بلکه آن‌هایی هستند که مخالف ۱۲ سپتامبر بوده و در کوه‌ها، زندان‌ها و خیابان‌ها، مسلمانان به ظاهر میانه‌رو و سوسیالیست‌های وفادار به حزب عدالت و توسعه را نابود خواهند کرد. حامیان ارگنیکون، فتح‌الله، آ‌ک‌پ، ج‌ه‌پ-م‌ه‌پ و ترک‌های نژادپرست تنها می‌توانند خدمتکار مدرنیتهی سرمایه‌داری باشند. نمی‌توانند مانند روژآوا دیپلماسی جسورانه و باز انجام دهند. این نوکران و خدمتکاران، چه با هم باشند و چه در مقابل هم، همیشه دشمن کورد و قاتلان کوردهای آزاده هستند. تلویزیون، بانک، مدارس، روحانیون و معلمان آنها همگی یک هدف دارند و هیچ‌گاه از دشمنی با کوردها بیزار نمی‌شوند. بقای خود را عدم وجود کورد می‌بینند، این دشمنی با جامعه است.
نباید فریب این شیاد و کلاهبردار که داعش را علیه کوردها و از حماس علیه جوانان و کودکان یهودی استفاده کرد و می‌گوید دلشان برای کودکان فلسطینی و کورد می‌سوزد را خورد. این همان کسی است که می‌گوید «چه زن باشد چه کودک، هر کاری برای از بین بردن آنها لازم باشد باید انجام داد،» این حکومت ترکیه همان‌گونه که در ۱۱ سپتامبر تا فرصتی به دست آوردند به کورد حمله کردند، امروز نیز ایران را در دام مدرنیتهی سرمایه‌داری قرار داده‌اند و فرصت‌های خود را در خدمت اسرائیل قرار داده و به بهانه‌ی کشتار خلق فلسطین و با گفتن «بگذارید کورد هیچ حقی نداشته باشد،» از این موقعیت سوء استفاده می‌کنند.
آن زمان چه کسی آنها را از بین خواهد برد؟
ما چگونه به این وحشی‌گری و ستم‌گری پاسخ دهیم؟ حتی قبل از ما نیز می‌گویند «دینداری با وحشی‌گری انجام نمی‌شود.» زمانی که می‌خواهند روژآوا را محاصره کنند، انزوای شدیدی تحمیل می‌کنند و در حالیکه شکنجه می‌کنند، از حقوق مستعضفین صحبت می‌کنند. چه کسی آنها را شکست می‌دهد؟ چه کسی این اردوغان را از بین می‌برد؟ آن‌هایی که شعار «آزادی برای عبدالله اوجالان، راه‌حل سیاسی برای مسئله‌ی کورد» را آغاز کرده‌اند. تا قدم به قدم مشکلاتشان را حل نکنند و به سمت انقلاب در خاورمیانه حرکت نکنند این دروغ، این تقلب و این ریا و دورویی ادامه خواهد داشت. تا آن‌هایی که علیه ۱۲ سپتامبر از اسلحه استفاده کردند، آن‌هایی که زندانی شدند، آن‌هایی که به کوه رفتند، آن‌هایی که به خیابان‌ها آمدند، با آگاهی و عشق به آزادی و برادری خاورمیانه اقدام نکنند این خون و اشک تمام نمی‌شود. هنگامی که رهبر آپو از نظر جسمانی آزاد شود، خاورمیانه به باغ خلق‌ها تبدیل می‌شود، فضایی اتوپیایی حاکم خواهد شد. سپس خواهیم گفت که ما «جنگ خوبی را برای صلح» انجام دادیم.
