ترکیه از هیئت تحریر الشام، قانون اساسی، دولت و رژیم آن حمایت می‌کند. همچنین می‌خواهد کوردها را به دست هیئت تحریر الشام و دیگر تبهکاران سرکوب کند. آیا هیئت تحریر الشام بهتر از کوردهاست؟ آیا به مردم ترکیه نزدیک‌تر است؟
هاکان فیدان، وزیر امور خارجه‌ی ترکیه، بار دیگر روژاوا و کوردها را تهدید می‌کند. البته بهانه‌ی او باز هم پ‌ک‌ک است، زیرا هیچ کس در جهان نیروهای سوریه دموکراتیک (ق‌س‌د) و یگان‌های مدافع خلق (ی‌پ‌گ) را تروریست نمی‌داند. ترکیه سال‌هاست تلاش می‌کند این‌ها را نیز در «لیست سازمان‌های تروریستی» قرار دهد، اما موفق نشده است. یگان‌های مدافع خلق یا نیروهای سوریه دموکراتیک از سال ۲۰۱۴ با ائتلاف بین‌المللی علیه داعش می‌جنگند. آن‌ها در هیچ جای جهان در حوادث تروریستی دست نداشته‌اند. شمال و شرق سوریه مکانی باز به روی جهان است و توسط مجالس اداره می‌شود. این منطقه دموکراتیک‌ترین و آزادی‌خواه‌ترین مدیریت را در خاورمیانه دارد.
دولت ترکیه اکنون به امرالی می‌رود و می‌گوید: «بیایید صلح کنیم، اتحاد کورد و ترک را برقرار کنیم»، اما شمال و شرق سوریه را نیز تهدید می‌کند. بهانه‌ی این تهدید ظاهرا پ‌ک‌ک است، زیرا اگر بگوید «من دشمن کوردها هستم و نمی‌خواهم آن‌ها موجودیت و جایگاهی داشته باشند»، در جهان مورد انتقاد قرار خواهد گرفت. کوردها نیز مانند هر خلق دیگری باید حق موجودیت و استفاده از حقوق خود را داشته باشند. از این نظر، ترکیه از شرارت دست برنمی‌دارد و دشمنی با کوردها را در شخص پ‌ک‌ک ادامه می‌دهد. به هر حال پ‌ک‌ک در «لیست سازمان‌های تروریستی» قرار گرفته است. ترکیه از این به عنوان یک چک سفید امضا شده در همه جا و به بدترین شکل علیه کوردها استفاده می‌کند.
چرا کوردها نمی‌توانند به عفرین بازگردند؟
آیا اکنون پ‌ک‌ک در عفرین حضور دارد؟ چرا مردم عفرین نمی‌توانند به سرزمین‌های خود بازگردند؟ در عفرین پاکسازی قومی علیه کوردها اعمال شد. اکنون رژیم بعث سرنگون شده و هیئت تحریر الشام در دمشق به قدرت رسیده است. تبهکاران ترکیه به مردم اعلام کرده‌اند که به ارتش سوریه پیوسته‌اند. احمد الشرع گفت که مردم عفرین به خانه‌های خود بازخواهند گشت. او خود به عفرین رفت، اما مردم عفرین هنوز نتوانسته‌اند به خانه‌های خود بازگردند. خود الشرع نیز می‌گوید که آن‌ها هنوز نتوانسته‌اند بر آنجا تسلط یابند و امنیت را برقرار کنند. چه کسی امنیت را تهدید می‌کند؟ طبیعتا ترکیه و تبهکارانش. هیئت تحریر الشام نمی‌تواند به ترکیه بگوید که از آنجا خارج شود و تبهکارانش را از آنجا خارج کند.
مگر نیروهای ارتش آزاد سوریه (SNA) به ارتش سوریه نپیوسته بودند؟!
ارتش ترکیه ماه‌ها با تبهکارانش به منطقه‌ی سد تشرین حمله کرد. دولت ترکیه بارها اعلام کرد که تمام تبهکاران پذیرفته‌اند به ارتش سوریه بپیوندند. اگر آن‌ها به ارتش پیوسته‌اند، پس این حملات توسط مدیریت هیئت تحریر الشام انجام می‌شود. در حالی که هیئت تحریر الشام می‌گوید که نمی‌جنگد و با نیروهای سوریه دموکراتیک آتش‌بس دارد. در توافقنامه‌ای که در ۱۰ مارس با نیروهای سوریه دموکراتیک امضا کردند، ماده‌ای وجود داشت که بر اجرای آتش‌بس در سراسر سوریه تاکید می‌کرد. اکنون توافقنامه‌ی آتش‌بس حول محور سد تشرین در حال بحث است. بر اساس این توافقنامه، نیروهای وابسته به هیئت تحریر الشام نیروهایی را بین نیروهای سوریه دموکراتیک و تبهکاران به اصطلاح ارتش آزاد سوریه مستقر خواهند کرد. مگر نیروهای ارتش آزاد سوریه و دیگر تبهکاران به ارتش سوریه نپیوسته بودند؟ بر این اساس، آن‌ها باید تحت فرماندهی هیئت تحریر الشام باشند. اگر ارتش آزاد سوریه به ارتش ترکیه وابسته نیست، بلکه به هیئت تحریر الشام وابسته است، چرا هیئت تحریر الشام نیروی جداگانه‌ای آورده و بین آن‌ها مستقر می‌کند؟
آشکارا ناشی از دشمنی با کوردهاست
مردمی که از مناطق گرِسپی و سرِکانی کوچانده شده‌اند نیز نمی‌توانند بازگردند. این مناطق نیز تحت اشغال ارتش ترکیه و تسلط تبهکارانش قرار دارند. در عفرین و این مناطق امنیت جانی و مالی مردم وجود ندارد. آدم‌ربایی، اخاذی، شکنجه و تهدیدها ادامه دارد. سال‌هاست که اموال مردم مصادره و غارت شده و اجازه‌ی بازگشت داده نمی‌شود. مشکل، حضور پ‌ک‌ک در این مناطق نیست. آشکارا سیاستی ناشی از دشمنی با کوردها اعمال می‌شود.
ترکیه رژیمی بدتر از بعث را تحمیل می‌کند
دولت ترکیه به هیئت تحریر الشام فشار می‌آورد تا هیچ جایگاهی برای کوردها به رسمیت شناخته نشود. برای این منظور، دولت آ‌ک‌پ اولین دولتی بود که قانون اساسی کودتای هیئت تحریر الشام را به رسمیت شناخت و از آن حمایت کرد. شورای امنیت ملی ترکیه کار را تا جایی پیش برد که برای سوریه تصمیم‌گیری می‌کند. در تصمیم شورای امنیت ملی ترکیه، «یک دولت-ملت یکپارچه، یک مدیریت متمرکز، تمامیت ارضی سوریه» و غیره به صراحت اعلام شد. در حالی که اکثریت قریب به اتفاق مردم سوریه طرفدار یک سوریه‌ی غیرمتمرکز و دموکراتیک هستند، اما ترکیه رژیمی را به سوریه تحمیل می‌کند که یادآور رژیم بعث است.
آیا هیئت تحریر الشام به مردم ترکیه نزدیک‌تر است؟
هیئت تحریر الشام حتی در ضعیف‌ترین دوران خود نیز یک قانون اساسی موقت سرکوبگرتر از رژیم بعث اعلام کرد. به طور معمول، دموکراتیک‌ترین قانون‌های اساسی پس از انقلاب‌ها نوشته می‌شوند، زیرا نظام سرنگون شده و تمام نیروهای مخالف و خواهان دموکراسی جان می‌گیرند و به حرکت در می‌آیند. هیچ حزبی به تنهایی قدرت تسلط نخواهد داشت. خواسته‌های آزادی مردم برآورده شده و حقوق دموکراتیک آن‌ها تضمین می‌شود. هیئت تحریر الشام بر جامعه‌ی سوریه مسلط نیست و در سراسر کشور نیز سازماندهی نشده است. چشم جهان به آن دوخته شده است. در لیست سازمان‌های تروریستی قرار دارد و کشور تحت تحریم است. با این وجود، یک قانون اساسی فوق‌العاده متمرکز و مذهبی اعلام می‌کند و کشور را چهار یا پنج سال با این قانون اساسی اداره خواهد کرد. بسیار واضح است که هر چه سازماندهی و قدرت بگیرند، رژیم سخت‌گیرانه‌تری برقرار خواهند کرد. ترکیه از این قانون اساسی، دولت و رژیم حمایت می‌کند و می‌خواهد کوردها را به دست هیئت تحریر الشام و دیگر تبهکاران سرکوب کند. آیا هیئت تحریر الشام بهتر از کوردها و سازمان‌های آن‌هاست؟ آیا به مردم ترکیه نزدیک‌تر است؟ دشمنی با کوردها چشمان دولت ترکیه را کور کرده است.
مشخص است که مشکل پ‌ک‌ک نیست
دولت آ‌ک‌پ در امرالی بحث می‌کند که پ‌ک‌ک سلاح بر زمین بگذارد و خود را منحل کند. رهبر آپو برای پایان دادن به جنگ و کمک به صلح منطقه، خواستار انحلال پ‌ک‌ک شد. چرا سازمانی که قرار است منحل شود، هنوز تهدید می‌شود؟ آن هم با هدف قرار دادن کوردهای سوریه. همانطور که دیده می‌شود، مشکل پ‌ک‌ک نیست. مسئله‌ی نابودی کوردها و عدم برخورداری آن‌ها از هیچ جایگاهی تحت نام پ‌ک‌ک است.
