جنگ در مناطق حفاظتی مدیا در حال افزایش است. منابع ه‌پ‌گ گزارش داده‌اند که دیکتاتوری فاشیست آ‌ک‌پ-م‌ه‌پ از ۱۶ آوریل حمله اشغال‌گرانه جدیدی را به متینا آغاز کرده است. ه‌پ‌گ همچنین بیلان جنگ در ماه آوریل را اعلام کرد. در این بیلان مشاهده می‌شود که حملات دولت ترکیه به صورت هوایی و همچنین با استفاده از سلاح‌های ممنوعه (بمب‌های با فناوری هسته‌ای و شیمیایی) افزایش یافته است. واضح است که آنها در این زمینه، چراغ سبز و حمایت قابل توجهی از سوی آمریکا و ناتو دریافت کرده‌اند.

در مقابل، در اواخر آوریل و اوایل ماه مه، گریلا عملیات‌های مؤثری انجام دادند. مشخص است که به ویژه در عملیات‌های گریلایی علیه نیروهای اشغالگر در متینا، ضربات مهلکی به نیروهای فاشیست آ‌ک‌پ-م‌ه‌پ وارد شد. سخنگویان ه‌پ‌گ می‌گویند که در هر عملیات ده‌ها تبهکار فاشیست هدف قرار می‌گیرند. همچنین گفته می‌شود که گریلا یک هلیکوپتر اسکورسکی را مورد اصابت قرار داده که قصد داشت در مناطقی که به تازگی هدف اشغال هستند فرود بیاید. واضح است که گریلا شجاعانه در برابر هر نوع حمله اشغال‌گرانه‌ای مقاومت می‌کند.

در شرایط کنونی، حملات اشغال‌گرانه با چالش‌های بسیار سخت و پیچیده‌ای مواجه شده‌ است و به سطحی که تمام زمستان از آن صحبت می‌کردند نرسیده است. کاملا واضح است که دولت طیب اردوغان تا تابستان ۲۰۲۴ نمی‌تواند به هدف خود یعنی «نابودی کامل پ‌ک‌ک در شمال عراق» دست یابد. بیایید «نابودی پ‌ک‌ک» را کنار بگذاریم، اگر حمایت‌ها و خیانت حزب دمکرات کوردستان نباشد، اصلا نمی‌تواند در مناطق اشغالی بماند. اگر اکنون خودی نشان می‌دهد، کاملاً با حمایت و پشتیبانی پ‌د‌ک است.

بنابراین، دولت طیب اردوغان چه خواهد کرد؟ چه برنامه‌ای برای انجام دارد؟ مشخص است که او از سفرهایش به عراق و هولیر به نتیجه‌ای که می‌خواست نرسید. یعنی او نتوانست به هدف خود که «ساخت نیروی مشترک» از نیروهای عراقی، پ‌دک، ی‌ن‌ک و ترکمن‌ها بود دست یابد. تبهکاران ترکمن و پ‌د‌ک همچنان مثل قبل با او هستند. عراق و اتحادیه میهنی نشان داده‌اند که فراتر از «پذیرش منطقه حائل» هیچ حمایت نظامی ارائه نخواهند کرد. آنچه باقی می‌ماند توسعه معامله معروف «پروژه راه توسعه» است.

در مورد «پروژه راه توسعه» تحلیل‌های کافی انجام شده است. برخی گفتند این پروژه حمله به عراق است. عده‌ای گفتند: «برای عراق کمین گذاشته شد.» البته این تعاریف جنبه‌هایی دارد که مردم باید به آن توجه کنند. گفته شد بسیاری از کشورهای عربی به این به اصطلاح پروژه خواهند پیوست. اما کویت بلافاصله نپذیرفت و اعلام کرد که «در پروژه مذکور شرکت نخواهد کرد.» در حال حاضر علاوه بر ترکیه و عراق، قطر نیز حضور دارد. بنابراین بعید به نظر می‌رسد که دستور کار مذکور، بتواند به یک پروژه انرژی جدید و جایگزین تبدیل شود. هرچند بدون شک طیب اردوغان می‌خواهد این اتفاق بیفتد و پروژه جاده آمریکا-اسرائیل-عربستان جایگزین شود. اما احتمال عملی شدن آن در این مقطع حتی ضعیف‌تر از پروژه جاده آذربایجان-ترکیه است که تلاش می‌شود از قره‌باغ عبور کند.

چرا دولت طیب اردوغان اینقدر بر این پروژه اصرار دارد؟ شاید بخشی از این علاقه مربوط به تمایل به رونق تجاری باشد. زیرا ترکیه نیاز به افزایش تجارت با عراق دارد. به ویژه، او به سوخت و انرژی زیادی نیاز دارد. اما حتی بدون چنین پروژه‌ای می‌تواند این نیاز را برطرف کند. بنابراین هدف اصلی این پروژه باید متفاوت باشد. مردم باید این هدف اصلی را در رابطه با حملات اشغال‌گرانه و جنگ در نظر بگیرند.

نگاه به طرح «پروژه راه توسعه» در زمین بازی، اهمیت ویژه‌ای دارد. جاده کشیده شده وارد باشور کوردستان می‌شود و از جنوب تقریباً باشور کوردستان را احاطه می‌کند. اگر این جاده ساخته و اجرا شود، کاملا واضح است که تجارت دری‌خابور که توسط حزب دمکرات کوردستان اداره می‌شود بسیار ضعیف خواهد بود و باشور کوردستان از این بابت به شدت متضرر خواهد شد. با این حال، دولت کنونی حزب دمکرات کوردستان بیش از هر کسی می‌خواهد این جاده جدید ساخته شود و این برای بسیاری از مردم قابل درک نیست. اما این کار را می‌توان با رشوه دادن به دولت حزب دمکرات کوردستان انجام داد و به احتمال بسیار زیاد دولت حزب دمکرات کوردستان بر این اساس متقاعد شده است. یعنی بارزانی حاضر است هر چقدر پول به او بدهند را بگیرد و برایش اهمیتی ندارد این به مردم باشور کوردستان چقدر آسیب می‌رساند.

همانطور که انتظار می‌رفت «پروژه راه توسعه» باشور کوردستان را احاطه کرده است. دولت طیب اردوغان نتوانست مناطق حفاظتی مدیا را از جنوب محاصره کند. او می‌خواهد کل باشور کوردستان را از جنوب با «پروژه راه توسعه» محاصره کند و شکست‌های فعلی را از این طریق تلافی کند. منطقه‌ای که می‌خواهند از آن عبور کنند منطقه‌ای است که پ‌ک‌ک آن را «منطقه میانه» می‌نامد و بسیاری از خلق‌های دیگر همراه با کوردها در آن زندگی می‌کنند. گاهی بحث می‌شود که پ‌ک‌ک هم می‌خواهد در این منطقه موثر باشد. قابل درک است که دیکتاتوری فاشیست آ‌ک‌پ-م‌ه‌پ با پروژه جاده مذکور قصد دارد گسترش پ‌ک‌ک در این منطقه را با تنگنا مواجه کرده و در عوض نفوذ خود را در منطقه مذکور توسعه دهد. او می‌خواهد منطقه موسوم به «ترکمن» را به منطقه جولان تبهکاران تبدیل کند. بنابراین به جای نامگذاری این پروژه به عنوان «پروژه راه توسعه»، اگر آن را «پروژه راه اشغال‌گری و جنگ» بنامیم دقیق‌تر بوده و بهتر درک خواهد شد.

واضح است که دیکتاتوری فاشیست آ‌ک‌پ-م‌ه‌پ قصد دارد این خط جاده را به منطقه جدیدی برای تبهکاران تبدیل کند همانگونه که این کار را در جاده ادلب و عفرین-سرکانی انجام داد. بسیاری از نیروهای نظامی، اطلاعاتی و نیروهای ویژه تحت عنوان راه‌سازی و تجارت، در این منطقه مستقر خواهند شد. با این کار، هم این منطقه را اشغال می‌کند و هم از حملات اشغالگرانه‌ای که با این نیروها به مناطق حفاظتی مدیا ادامه می‌یابد، پشتیبانی خواهد کرد. از این طریق سعی خواهد کرد به گریلاهای پ‌ک‌ک ضربه بزند. از این منظر هم برای خلق باشور کوردستان و هم برای عراق معضل مهمی است و برای پ‌ک‌ک هم اهمیت بسیاری دارد. این تلاش‌های دولت طیب اردوغان باعث افزایش جنگ‌ها و درگیری‌ها در منطقه و گسترش جنگ در مناطق حفاظتی مدیا به داخل عراق خواهد شد. همه باید این وضعیت را درک کنند و این حقیقت را ببینند.

آیا چنین فرآیندی می‌تواند اتفاق بیفتد؟ البته نمی‌توان به طور دقیق به این سوال پاسخ روشنی داد. توسعه و وضعیت جنگ در منطقه این را تعیین خواهد کرد. دولت طیب اردوغان می‌خواهد وضعیت را به نفع خود بهبود بخشد. برای اینکه عمر دولت خود را افزایش دهد، چاره‌ای جز توسعه و گسترش چنین جنگی ندارد. پس از انتخابات محلی در ۳۱ مارس، سیاست‌هایی که طیب اردوغان می‌خواهد دنبال کند روز به روز آشکارتر می‌شود. در مقابل مردم ترکیه و جهان به شکلی کاملا واضح می‌خواهند سیاست پذیرش و آشتی خود را دنبال کنند. زیرا هیچ راهی جز صیانت از ارزش‌هایی که ۳۰ سال است دزدیده شده‌اند وجود ندارد. ترس از دست دادن این چیزی که با دزدی به دست آورده، به طور کامل وارد قلب طیب اردوغان شده است. مردم باید دیدار او با اوزگور اوزل، رئیس ج‌ه‌پ و پیام‌های سیاسی او به جهان و ترکیه را درک کنند. برای دستیابی به این امر، ایجاد یک «دشمن مشترک» ضروری است. «مبارزه مشترک علیه تروریسم» حربه‌ای برای دستیابی به همین هدف است. بر این اساس او جنگ با پ‌ک‌ک و کوردها را محور اصلی سیاست خود قرار می‌دهد. به طور خلاصه از دید آنها، باید جنگ علیه پ‌ک‌ک را بزرگ‌تر کرد و آن را گسترش داد.

آیا قدرت او برای این کار کافی است؟ می‌توان فهمید که این مشکل اصلی دولت طیب اردوغان است. در داخل، یافتن نیروهای بیشتری برای جنگیدن دشوار است. وضعیت او در خارج از کشور بدتر است. پوتین قرار نیست سفر اعلام شده‌ای را که همه منتظر آن هستند انجام دهد. سفر به آمریکا و دیدار با بایدن که هفته‌ها تبلیغ می‌شد، بی‌نتیجه ماند. دولت آمریکا اعلام کرده است که طرحی برای این کار وجود ندارد. رئیس جمهور آلمان قبل از طیب اردوغان با مخالفان دیدار کرد. تنها چیزی که برای طیب اردوغان باقی می‌ماند این است که به هولیر برود و کنار بارزانی بنشیند تا شوی تبلیغاتی خود را نشان دهد. در آغوش گرفتن بارزانی و اردوغان هنوز مشخص نیست، برای چه کسی سود خواهد داشت و برای چه کسی مضر خواهد بود. به طور خلاصه، «پروژه راه توسعه» ممکن است پایان کار طیب اردوغان نیز باشد.

منبع: روزنامه ینی اوزگور پولتیکا ‌(Yenî Ozgur Polîtîka)