در تجمعی که در شهر آمد برگزار شد پیام رهبر آپو توسط سوزان آکیپا یکی از وکلای دفتر حقوقی سده، قرائت شد.

متن پیام رهبر آپو به شرح زیر است:

«اصل اساسی من، زندگی مسحورکننده با شماست!

من از این واقعیت آگاهم که در قلمرو خودخواهی، شما حقیقت انسانیت را از هر جهت زندگی می‌کنید. شما زنان دارای ارزش‌های افسانه‌ای هستید و من هرگز از زندگی با شما دست نکشیدم. زندگی به این شکل، به تکیه‌گاه اصلی من تبدیل شده که مرا سرپا نگه داشت. اما، این واقعیت که برای اولین بار اینقدر باشکوه و آزاد است، مانند دیگر اولین‌های مزوپوتامیا، باشکوه خواهد بود.

مسئله آزادی زنان اهمیت خود را حفظ کرده است. روند کمونالیستی دموکراتیک، شکل به‌روز شده جامعه زن-مادر است. واقعیت اجتماعی نیز فقط از طریق این روش قابل دستیابی است. تا زمانی که از فرهنگ تجاوز گذار صورت نگیرد، حقیقت اجتماعی در زمینه‌های فلسفه، علم، زیبایی‌شناسی، اخلاق و دین آشکار نخواهد شد. همانطور که مارکسیسم ثابت کرده است، تا زمانی که از دوره جدید فرهنگ مردسالار که ریشه در عمق جامعه دارد گذار صورت نگیرد، موفقیت سوسیالیسم نیز ممکن نخواهد بود. سوسیالیسم از طریق آزادی زنان حاصل می‌شود. بدون آزادی زنان، نمی‌توان سوسیالیست شد؛ سوسیالیسم وجود نخواهد داشت. بدون دموکراسی، نمی‌توان به سوسیالیسم رسید. اولین آزمون من با سوسیالیسم، دانستن نحوه صحبت با یک زن است. کسی که نمی‌داند چگونه با یک زن صحبت کند، نمی‌تواند سوسیالیست باشد. سوسیالیست بودن یک مرد به نحوه ارتباط او با یک زن بستگی دارد.

تقدس متعلق به زن است. زن خودِ جهان است، مرد انحرافی از اوست، یک سیاره منحرف شده است. این زن است که ابتدا زبان را برای صحبت با کودک تولید می‌کند. این زن است که فرهنگ را تولید می‌کند. این زن است که تولد جامعه را فراهم می‌کند. تقدس و الوهیت متعلق به اوست. من یک ایدئولوژی رهایی زنان چهار لایه برای زنان توسعه دادم. این یک نظریه است. فرهنگ زن-مادر، عصر الهه، بین ۱۰۰۰۰ تا ۴۰۰۰ سال قبل از میلاد است. ادیان توحیدی با بابل آغاز می‌شوند. حماسه بابل حماسه به بردگی کشانیدن زنان است. حماسه آفرینش بابل یکی از سنگ بناهای اساسی اساطیر مزوپوتامیا است. بین ۴۰۰۰ تا ۲۰۰۰ سال قبل از میلاد، فرهنگ زنان شروع به شکست می‌کند. پس از فروپاشی فرهنگ زن-مادر، زن درباری با میتانی‌ها ظاهر شد. نفرتیتی نیز زن درباری است. زن درباری در آن دوره به سمت زن خانه‌دار در زمان ما سوق داده شد. می‌دانید که فرهنگ و سنت ساتی وجود دارد. در فرهنگ ساتی، زنان به آتش انداخته و سوزانده می‌شوند. آخرین نمونه در سال ۱۸۳۲ بود. انگلیسی‌ها به این فرهنگ پایان دادند.

تولد دوباره مهم است. زن باید نه از نظر بیولوژیکی، بلکه از نظر اجتماعی، فرهنگی و تاریخی مورد توجه قرار گیرد. همانطور که سیمون دوبوار گفت، زن متولد نمی‌شود، زن ساخته می‌شود. من مخالف ازدواج و عشق نیستم، اما هر روز جنایات وحشتناکی به نام عشق انجام می‌شود. آیا انسان کسی را که عاشقش است می‌کشد؟ عشق این نیست. همانطور که می‌دانید، بسیاری از زنان به دلیل این رابطه خودکشی کردند.

همچنین فرهنگ زن آزاد وجود دارد. شما اکنون به این فرهنگ نزدیک هستید. زنان در تلاشند از مادر بودن و همسر بودن فراتر روند. با این حال، شما هنوز با ۱۰ درصد از فرهنگ آزادی سر می‌کنید. نکته اصلی مبارزه با ذهنیت است. ساختار جامعه مردسالار مشکلات زیادی را برای زنان ایجاد می‌کند. خشونت وجود دارد، استثمار وجود دارد، زنای با محارم وجود دارد، تجاوز وجود دارد، دختران در معرض کشته شدن هستند. فردا چه خواهید کرد وقتی کودکان به قتل می‌رسند؟ منظور من از فرهنگ ساتی همین است. شما باید با این فرهنگ و با این ذهنیت مبارزه کنید. هنوز اثراتی از این ذهنیت باقی ‌مانده است، شما باید از این ذهنیت پاک شوید.

مسئله زنان مسئله‌ای عمیق‌تر از مسئله کورد است. مسئله زنان بعنوان مسئله‌ای بزرگتر از مسئله کورد وجود دارد. ما فقط آغاز کوچکی از آن را انجام دادیم. فرهنگ جنگ و درگیری در درجه اول متوجه زنان است. کاهش این فرهنگ ولو اندکی، پویایی مبارزه است.

روحیه دوران، سیاست دموکراتیک و زبان آن زبان صلح است. فراخوان صلح و جامعه دموکراتیک برای زنان نیز یک رنسانس است. من به زنانی که به زندگی مشترک اعتقاد دارند و به فراخوان من گوش می‌دهند، با عشق به‌روز شده و موفق مَم و زین و درویش عَودی درود می‌فرستم و ۸ مارس، روز جهانی زنان زحمتکش را تبریک می‌گویم.

با سلام و محبت همیشگی،

عبدالله اوجالان»