جنگ اسرائیل و حماس نزدیک به ۲ ماه است که ادامه دارد. اسرائیل موضعی بسیار سختگیرانه و سازش ناپذیر اتخاذ کرد و تصریح کرد که هدفش حذف حماس از غزه و تصفیه آن به نوعی است. اسرائیل از این هدف دست نکشیده است. اما امور مطابق میل اسرائیل پیش نمیرود. با طولانی شدن جنگ، فشار بر اسرائیل افزایش مییابد. این فشارها از سوی دولتها نیست، مردم نیروی اصلی پشت فشار هستند. حماس در حمله ۷ اکتبر افراد زیادی را اسیر کرد و میخواست از آنها به عنوان کارت فشار علیه اسرائیل استفاده کند. حماس از تجارب درگیریهای قبلی خود حساسیت اسرائیل را در این زمینه میدانست. به همین دلیل اسرائیل در این موضوع یک گام به عقب برداشت و آتش بس ۴ روزه را تصویب کرد. بزرگترین سلاحی که حماس برای ایجاد آتشبس در دست داشت، اسرا بودند. اسرائیل با وجود عدم تمایل اما در نتیجه فشارهای خارجی و داخلی، با این توافق و آتشبس موافقت کرد.
دولتی که بیشترین حمایت خود از حماس را اعلام کرد، ایران بود. سپس اردوغان به بازار رفت و از حماس حمایت کرد، اما همه ما میدانیم که نه ایران و نه ترکیه برای فلسطینیان نمیجنگند. آنها سربازانشان را برای کمک به فلسطین نمیفرستند. حقیقت این است که برخی نیروها با خون فلسطینیها سیاست میکنند. سالهاست که همینطور است. اگر اینطور نبود مشکل فلسطین تا الان حل شده بود. ایران در خارج از مرزهایش از خود دفاع میکند. به همین دلیل است که از یمن و نیروهایی مانند حزبالله، حشد شعبی و حماس استفاده میکند. حالا اردوغان هم همین کار را میکند. اخوانیها، بقایای داعش و النصره را در مناطق اشغالی سوریه جمعآوری کرده و از آنها حمایت میکند و از آن علیه کوردها و دولت دمشق استفاده میکند. اردوغان فاشیست نیز میگوید: «اگر به سوریه حمله نکنیم و خطوط مرزی را کنترل نکنیم، نمیتوانیم از ترکیه محافظت کنیم. جنگ به رحا و دیلوک خواهد رسید». اینگونه مردم خود را فریب میدهد و به دروغ با تروریسم مبارزه میکند، افکار عمومی داخلی و خارجی را رهبری میکند و تلاش میکند جنایات خود را پنهان کند.
اردوغان همیشه میگوید که خواهان صلح و عدالت برای فلسطین هستم. اما علیرغم حمایت از فلسطین، علیه کوردها نسلکشی میکند و دست از حمله بر نمیدارد. اگر طرف ستمدیدگان و مخالف بیعدالتی است، ابتدا باید از اقدامات علیه کوردها دست بردارد. صد سال است موجودیت کوردها، حق آموزش به زبان کوردی را سلب میکند. اردوغان با سیاستهای نسلکشی تلاش میکند روی پای خود بماند. افرادی مانند اردوغان چگونه مدافع حقوق مردم مظلوم فلسطین خواهند بود؟ بزرگترین درد اردوغان این است که اکنون در مورد مشکلات ترکیه بحث نکند و موضوع دیگری را در صدر اخبار قرار دهد. دغدغه اصلی او استفاده از واکنش انسانی مردم، واکنش مردم در برابر حملات اسرائیل برای منافع خود است.
خلق عرب، فلسطینی و کورد باید بدانند که چنین دولتهایی به آزادی و منافع مردم احترام نمیگذارند. اولویت آنها حاکمیت و منافع آنهاست. در نهایت برای منافع خود میتوانند مرتکب هر جنایتی شوند و به هر نوع عوامفریبی روی آورند. آنها میتوانند درباره دموکراسی و حقوق بشر زیاد صحبت کنند. اما همانطور که در مشکلات اوکراین، کوردها و فلسطینیها دیده میشود، آنها به دنبال قدرت و حاکمیت و منافع خود هستند و میتوانند از مردم به عنوان قربانی استفاده کنند.
با شروع جنگ در اوکراین، برخی تظاهراتهای ضد جنگ در روسیه برگزار شد. مردم گفتند که صلح میخواهند. اما دولت پوتین این تظاهرات را سرکوب کرد. او گفت: «ناتو و آمریکا میخواهند روسیه را محاصره و متفرق کنند، ما با سیاستهای ضد امپریالیستی مبارزه میکنیم.» میخواست از این طریق مردم را فریب دهد. مجازات کسانی که در تظاهرات شرکت میکنند افزایش یافته است. کشورهای اروپایی هم همین کار را کردند. مردم اروپا هر دو جنگ جهانی را تجربه کردند و جنبش صلح، قدرت زیادی داشت. رسانههای آمریکا و اروپا تبلیغات بزرگی کردند و گفتند دیکتاتورهایی مانند روسیه به کشورهای ما حمله میکنند. ما برای دموکراسی میجنگیم، از سرزمین خود دفاع میکنیم و اعتراضات را متوقف کردند. بیش از این، کشورهایی مانند آلمان صد میلیارد یورو برای هزینههای نظامی اختصاص دادند. در آلمان هیچ واکنشی در برابر این موضوع وجود نداشت. در شرایط عادی مردم با این اقدامات نظامی سازی مخالف هستند و دولت نمیتواند چنین تصمیماتی را اتخاذ کند.
این تحولات در مدت زمان بسیار کوتاهی رخ داد. علاوه بر این، مردم جهان دست به فعالیت برای فلسطین زدند. آمریکا و اروپا تظاهرات در حمایت از حماس را ممنوع کردهاند. اما نتوانستند جلوی مردم را بگیرند. تظاهرات بزرگی در فرانسه و انگلیس برگزار شد. در اسرائیل نیز مردم خشم خود را از نتانیاهو به صورت آشکار ابراز کردند و واکنشها افزایش یافت. به دلیل فشار عمومی، دولت آمریکا مجبور شد آتشبس را برای اهداف بشردوستانه حفظ کند. دولت فرانسه نیز خواستار آتشبس شد. این تغییرات در موضعگیریها با واکنشهای عمومی به وجود آمد. دولتها تحت فشار زیادی بودند.
به دلیل این تحولات میتوان گفت که مردم ستمدیده به جای تکیه بر دولتها باید به نیروی طبیعی خود تکیه کنند و مقاومت کنند. مردم خاورمیانه باید اتحاد و همبستگی خود را در سوریه و سایر کشورها توسعه دهند و در مقابل اشغالگران، امپریالیستها و ستمگران بایستند. تا جایی که بتوانند از طریق دیپلماسی، صدای خود را به مردم جهان برسانند.
منبع: روزنامه روناهی